به گزارش خبرگزاری بازتاب آنلاین، مجید اسماعیلی مدیر موزه سینما گفت: به میهمانان عزیزمان به ویژه آقای عیاری که یکی از بزرگان سینمای ایران هستند خوش آمد می گویم وجه تمایز موزه سینما با دیگر موزه هاست در وجود مردم، بزرگان و گنجینه های مرتبط با آن. افرادی مانند مسعود کیمیایی و کیانوش عیاری به سینما ارزش و اعتبار می بخشند. جا دارد از آقای عیاری تشکر کنم که جوایز موزه سینما را با تواضع مثال زدنی تقدیم کردند.
سپس در ادامه این پخش علی دهکردی مدیرعامل خانه سینما گفت: حضور در این گردهمایی برای من افتخار است از نگاه خودم و به عنوان یک بازیگر فرصت بسیار خوبی برای همکاری داشتم من و عیاری چهار سال در خدمت او ایستادیم. او قطعا دارد یکی یکی از درست ترین نگاه ها به مقوله بازیگری مقابل دوربین است و به دلیل دقت بالا، دلپذیرترین و صحیح ترین شیوه رفتار هنرمند در آثارش تثبیت شده است.
این بازیگر افزود: در روزهای اولی که در خدمت او بودم، سایر بازیگران با حسرت از حضور من در مقابل دوربین هایشان صحبت می کردند که بررسی زوایای سینمای او به عنوان یک کارگردان و نویسنده مطرح در تخصص من نیست. من به عنوان نماینده سینمای ایران و از طرف خانه سینما از وجود ارزشمند کیانوش عیاری قدردانی می کنم و امیدوارم همیشه خورشید وجودش بدرخشد و فیلم های بیشتری از او ساخته شود و بازیگران بیشتری فرصت همکاری با او را داشته باشند. اگر عیاری در سینمای ایران نبود، خلاء برای همیشه در سینما احساس می شد.
در ادامه فریدون جیرانی فیلمساز و تاریخ نگار سینمای ایران گفت: به نظر من سال 1348 در سینمای ایران بسیار مهم است. چون فیلم هایی مثل «آرامش در حضور دیگران»، «قیصر» و «کوه» ساخته شد. بیضایی کار تدریس خود را از دانشکده هنرهای زیبا آغاز می کند و شش فیلم کوتاه بصیر نصیری در سالن کوچکی به نمایش در می آید. اتفاقاتی در حوزه پژوهش تلویزیونی نیز با مدیریت فریدون رهنما رخ می دهد.
این فیلمساز افزود: نمایش این شش فیلم کوتاه منجر به راه اندازی سینمای آزاد ایران می شود که هدف آن تشکیل نسل جدید سینماگران ایرانی از شهرهای مختلف است. فریدون رحمان و تلویزیون کمک زیادی به جریان سینمای آزاد می کنند. مهرداد تدین در مشهد مسئولیت سینمای آزاد را بر عهده دارد. در اهواز نیز کیانوش عیاری این مسئولیت را بر عهده می گیرد. در میان این نام ها نام کیانوش عیاری بیش از سایرین شنیده می شود. اکثر فیلمسازان سینمای آزاد متعلق به نسل سوم سینماگران پس از انقلاب هستند که شاخص ترین آنها کیانوش عیاری بود.
در ادامه این پخش، مهرزاد دانش، منتقد سرشناس سینمای ایران، گفت: امیدوارم سایه آقای عیاری تا سال ها بر سر سینمای ایران بماند و بتوانیم از زوایای مختلف درباره سینمای عیاری صحبت کنیم. فیلمسازان عموماً به خاطر تصاویر خاطره انگیز فیلم هایی که ساخته اند به یاد می آورند. کیانوش عیاری یکی از فیلمسازانی است که تصاویر متعددی در صفحات بزرگ و ارزشمند سینمای ایران از خود به جای گذاشته است. در «آن سوی آتش»، در پس‌زمینه، تصویر باشکوه آتش قرمز ناشی از سوختن نفت به آسمان کشیده شده است و در پیش‌زمینه تنش، عشق و حسرت است. فیلم «روح عقرب» با تصاویر خارق‌العاده سکانس پایانی که در آن تله‌کابین کوچک در سفیدی منظره برفی در پس‌زمینه و چهره یخ‌زده یک فرد در پیش‌زمینه دیده می‌شود، تأثیری ماندگار بر جای می‌گذارد. . در فیلم آبادانی ها حرکات دایره ای دوربین با چرخش شخصیت اصلی در نقاط مختلف شهر تلاقی می کند. در فیلم “بیدار شو آرزو” صحنه جستجوی افراد گمشده صحنه بسیار ناراحت کننده ای بود. در فیلم «بودن و نبودن» صحنه تکان دهنده دختر و میزانسن عمودی دوربین به پستی و بلندی های اخلاقی می پردازد.
همچنین فریدون عموزاده خلیلی داستان‌نویس و منتقد درباره سینمای عیاری گفت: آقای همینگوی به‌عنوان نویسنده‌ای شناخته می‌شود که وقایع زندگی و جوهر خود را با شیرین‌ترین و ساده‌ترین کلمات بیان می‌کند. داستان های او مبتنی بر عینیت زندگی است، اما به دلیل عمقی که دارند، می توان آن ها را از منظرهای مختلف تفسیر و تبیین کرد.
وی ادامه داد: سینمای روایی کیانوش عیاری برای من شبیه به روایت همینگوی است.
همینگوی زندگی را در قالب کلمات متبلور می کند و عیاری آن را در قالب تصاویری ساده و بدون ساختگی نشان می دهد. فیلم های او داستان هایی را روایت می کنند که بخشی از زندگی روزمره ما هستند. عیاری بدون غرق شدن در فرمالیسم، برداشت های بسیار دیگری از فیلم هایش را منتقل می کند. همچنین تعابیر متفاوتی از فیلم «آن سوی آتش» و دعوای برادران وجود دارد و در حالی که داستان عشق و نفرت دو برادر را روایت می کند، اتفاقات دیگری نیز رخ می دهد. وقتی هنرمندی عمق زندگی را استخراج کرد و تصویری برای آن پیدا کرد، این مشکل بعداً توسط سینماگران قابل تفسیر و حتی پیش‌بینی می‌شود. یکی یکی از بزرگترین کارهایی که آنها برای بشریت انجام می دهند پیش بینی آینده است.
ابوالفضل پورعرب بازیگر سرشناس سینمای ایران نیز درباره ایازی گفت: نمی دانم چه بگویم که در حق کیانوش عیاری عدالت کنم و می توانم حق شاگردی او را ثابت کنم با او روی یک قطعه کار کنید وقتی جلوی دوربین بودم و این کار را انجام می دادم، از خودم راضی نبودم. یک روز عیاری سر ناهار نزد من آمد و از نوازندگی من تعریف کرد. او گفت: سال ها بود که می خواستم با شما کار کنم و حالا این اتفاق افتاده است. در طول فیلم متوجه شدم که او کار خود را به روشی بسیار ساده انجام می دهد
مهرداد اسکویی مستندساز سرشناس سینمای ایران نیز درباره ایازی گفت: در نوجوانی عیاری با چند فیلم به انزلی آمد. من بازیگر تئاتر بودم و عاشق سینما بودم. دفترچه فیلم را برایش آوردم و از من پرسید که آیا فیلمی می سازم، گفتم نه و گفت حتما این کار را بکن. همه ما سینمای عیاری را کپی می کنیم. بسیار خوشحالم و افتخار می کنم که در عصر عیاری زندگی می کنیم. ما سعی می کنیم واقعیت و اعتبار آثارمان را با فیلم های کیانوش عیاری مطابقت دهیم. من و نسلم چیزهای زیادی از او یاد گرفتیم. این مراسم بهانه ای است برای چندین بار دیدن آثار عیاری تا از او درس بگیریم. از او یاد گرفتم که همیشه باید به تجربیات دیگر علاقه مند باشم. در دو روزی که در سلیمانیه عراق با او بودیم، سینما، انسانیت و اخلاق را از او آموختم.
اسکی ادامه داد: عیاری معلمی متواضع است. ما فیلمسازان و پیروان او با وجود همه سختی ها و کمبودها و وظیفه خود می دانیم سعی می کنیم راه را مانند عیاری در مسیر تجربه گرایی عاشقانه و غیرمنتظره ادامه دهیم.
سپس حاجباله ایوبی مدیر فرهنگی نیز گفت: کیانوش عیاری فردی است که نگذاشت منیتش بزرگ شود. شخصیت او تماشایی است زیرا منیت او حذف شده است. هر وقت حضور داشت از فرهنگ و سینمای ایران می گفت و به همین دلیل عزیز و محبوب است. شما یکی یکی از تلخ ترین روزهای کار سینمایی من به درسی سخاوتمندانه تبدیل شد یکی یکی از بهترین روزهای او بود. عیاری به عشق جوانان این دیار صدها ساعت در گروه هنر و تجربه فیلم های نوجوانان به امید دیده شدن توسط آنان تماشا کرد.
امیدوارم سایه اش همیشه بر سر سینمای ایران بماند.
علی فرهمند، منتقد سینما نیز گفت: سنت سینمای ایران همیشه مبتنی بر رئالیسم بوده است و کیانوش عیاری به آن چهره ای بخشید، سنتی که به ناچار جریان سینمای آزاد را به همراه داشت. عیاری در میان فیلمسازانی که روی واقعیت و مستند کار کرده اند، از کیارستمی گرفته تا داوود نژاد، سبکی منحصر به فرد و تکرار نشدنی دارد. رئالیسم او آنقدر زیاد است که با چیدمان آشکار تولید و واقعیت مطلق روزمره در کنار هم سروکار داریم که بسیار پیچیده است. شکلی که او در نظر می گیرد به گونه ای است که واقع گرایی را به بالاترین سطح می رساند.
بعداً کیانوش عیاری از پشت تریبون حاضر شد و گفت: از حضور عزیزانم سپاسگزارم وقتی هجده ماه پیش مریض شدم، برخی از بهترین کارشناسان به من گفتند که باید یا سینما را انتخاب کرد یا زندگی را. نمی توانستم سینما را رها کنم.
وی ادامه داد: نکاتی که دوستان ذکر کردند برایم تازگی داشت. امیدوارم لایق این ستایش باشم. با وجود شرایط جسمانی، قصد دارم فیلم «زندان دوستانی» و سریال «سوسک ها، کابوس ابدی من» را جلوی دوربین ببرم. عیاری با بیان اینکه سینما جلوی من را نمی گیرد، گفت: خانواده ام نیز در این سال ها همیشه از من حمایت کرده اند یکی او یکی از بهترین همکاران من به عنوان فیلمبردار و یکی او یکی از بهترین متخصصان شناخت فیلم و سوادآموزی است. از آقای اسماعیلی مدیر موزه سینما برای برگزاری این مراسم تشکر می کنم.
در پایان این پخش کیانوش عیاری روی کیک تولد ۷۳ سالگی خود درگذشت.
از میان حاضران در این برنامه فریدون جیرانی، علی دهکردی، مهرزاد دانش، علی فرهمند، حجت الله ایوبی، ابوالفضل پورعرب و مهرداد اسکویی در این مراسم به ایراد سخنرانی پرداختند و رضا عطاران، داریوش عیاری، خسرو معصومی، جمشید جهان زاده از جمله حاضران بودند. مهدی صباغ زاده، دانش آقباشاوی، بهرنگ دزفولی زاده، حسن رضایی، شاهین امین، محمود گبرلو، احمد امینی، هوشنگ گلمکانی، عباس یاری، هوشنگ حسینی، مهرداد غفارزاده، ناصر باکیده، رضا رخشانی هدی و…
۲۴۵۲۴۵