مراقب باش؛ این داروها و غذاها باعث کاهش پلاکت می شوند

تعداد کم پلاکت ها (ترومبوسیتوپنی) وضعیتی است که در آن بدن به دلیل عوارض یا سایر شرایط پزشکی پلاکت کافی تولید نمی کند. علائم شامل خونریزی داخلی و خارجی است.

به گزارش مگتو، تشخیص زودهنگام ترومبوسیتوپنی نتایج درمانی مثبتی دارد، اما تاخیر در تشخیص می تواند منجر به مشکلاتی مانند حمله قلبی، آسیب به اندام های بدن (مانند طحال، روده، کلیه و حتی آمبولی ریوی) شود.

ترومبوسیتوپنی اختلال پلاکتی نامیده می شود و وضعیتی است که در آن تعداد پلاکت ها در خون بیمار کاهش می یابد و سلول های خونی دیگر قادر به انجام وظایف اساسی بدن نیستند.

پلاکت چیست؟

پلاکت ها کوچکترین ذرات خون هستند که حاوی آنزیم های لازم برای لخته شدن خون هستند. پلاکت ها بسیار کوچک هستند و با چشم غیر مسلح دیده نمی شوند. این اجزای کوچک مسئول بازسازی بافت های آسیب دیده هستند و نقش مهمی در لخته شدن خون دارند. متوسط ​​طول عمر هر پلاکت 10 روز و محل تولید آن در مغز استخوان است.

نحوه عملکرد پلاکت ها

وظیفه اصلی پلاکت ها جلوگیری از خونریزی است. تجمع پلاکت ها در محل خونریزی باعث لخته شدن خون و شروع روند بهبودی می شود. پلاکت های فعال حاوی پروتئین چسبنده ای به نام فیبرین هستند که نقش مهمی در تشکیل لخته های خون ایفا می کند.

علت کاهش پلاکت ها

تعداد کم پلاکت ها نوعی اختلال خونی است و معمولاً عوارض جدی ایجاد نمی کند. با این حال، در صورت آسیب، می تواند در روند لخته شدن و لخته شدن خون اختلال ایجاد کند. تعداد پلاکت ها معمولاً به دلیل بیماری های زمینه ای و عوارض جانبی برخی داروها کاهش می یابد که در زیر توضیح می دهیم:

1) داروها و غذاهایی که پلاکت ها را کاهش می دهند

مصرف الکل، ترکیبات سمی و برخی از داروهای سگ که برای تسکین اسپاسم عضلانی تجویز می شوند، بر پلاکت ها تأثیر منفی می گذارند. استفاده از برخی نوشیدنی ها مانند آب مقوی (یک نوشیدنی گازدار سگ که برای جلوگیری از مالاریا استفاده می شود) می تواند به طور موثری تشکیل پلاکت را کاهش دهد.

این داروها دارای خواص ضد انعقادی هستند و تعداد پلاکت خون را کاهش می دهند:

داروهای ضد انعقاد یا مهارکننده‌های گلیکوپروتئین مانند آبسیکسیماب (این دارو اثر ضد پلاکتی دارد و برای جلوگیری از عوارض ایسکمیک قلب تجویز می‌شود)

Optifibatide (این دارو یک ضد انعقاد است و برای درمان لخته های خون و حملات قلبی استفاده می شود)

و تیروفیبان (برای درمان سندرم حاد کرونری استفاده می شود)

هپارین، استامینوفن، ایبوپروفن، ناپروکسن، آمیودارون (برای درمان پرکاری تیروئید)، سایمتیدین (مورد استفاده در درمان زخم معده و ورم معده)، پیپراسیلین (نوعی آنتی بیوتیک)، داروهای ضد تشنج مانند کاربامازپین، سولفونامیدها مانند تری متوپریم-سولفامتوکسازولا، نوع آنتی بیوتیک)).

2) بیماری هایی که باعث کاهش پلاکت خون می شوند

برخی از بیماری ها بر تولید پلاکت ها تأثیر می گذارند و باعث ترومبوسیتوپنی می شوند، از جمله: سرطان مغز استخوان، لوسمی، HIV و هپاتیت C، عفونت های ویروسی، کم خونی، سندرم دیسترس تنفسی حاد (ARDS)، سپسیس (نوعی عارضه عفونی)، بیماری های خودایمنی مانند ITP (نوعی عفونت ویروسی مانند آبله مرغان)، سابقه ارثی و ژنتیکی، مصرف بیش از حد الکل، قرار گرفتن در معرض ترکیبات سمی، در دوران بارداری و غیره.

کاهش پلاکت ها گاهی اوقات می تواند عوارض فیزیکی مانند کبودی ایجاد کند. درمان تعداد کم پلاکت شامل تجویز برخی داروها و تلاش برای اصلاح مشکلات اساسی است.

در برخی موارد، داروهایی که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کنند (مانند کورتیکواستروئیدها) برای درمان استفاده می شود.