چرا سریال رمضانی حشاشین، جهان عرب را درنوردید؟
در چهار تحول سیاسی مصر در پانزده سال گذشته، هیچ یک از سیاستمداران منتخب اکثریت آرا را به دست نیاوردند. در این بی ثباتی سیاسی و یأس ناجیان حکومت داری، تماشای مردی که تصمیمات مقتدرانه می گیرد، با هوشمندی مخالفان را شکست می دهد و با ارتشی نه چندان پرشمار، هویتی شکست ناپذیر و کاریزماتیک برای خود می سازد. شاید سیمای اسطوره ای باشد که مردم مصر این روزها فاقد آن هستند و از تماشای آن در دل تاریخ لذت می برند.
به گزارش پیام رسان، مسلمنا درباره سریال پرطرفدار هشاشین که این روزها در کشورهای عربی محبوب شده است، نوشت:
با اینکه اواسط ماه مبارک رمضان است، خیابان های قاهره به یکباره خلوت شد. خدای من! گویا سریال هشاشین شروع شده است.
در هفته های گذشته چنین توصیفاتی در کنار مطالب شبکه های اجتماعی خبر از گسترش سریال های تاریخی-مذهبی در جهان عرب می دهد. گذشته از تحلیل های مکرر پیرامون کیفیت بالای این سریال، از منظری دیگر، اقبال را باید در پدیده «اساطیر باستانی عربی» جست. بسیاری از افرادی که سفر اربعین را تجربه کرده اند، از تعداد زیاد تصاویر شخصیت ها بر در و دیوار به خصوص درب موکب ها شگفت زده می شوند. از انبوه تصاویر حضرت عباس (علیه السلام) تا آیت الله صدر و فریبرز عرب نیا در نقش مختار در راهپیمایی اربعین.
البته این پدیده نه تنها مختص عراق و شیعیان است و نه به این سال ها. تحقیقات مختلف نشان داده است که سه تمدن باستانی عرب (مصر، عراق و شامات) تمایل بیشتری به داشتن اسطوره و پیوند با آن دارند و شخصیتی را سریعتر از دیگران در موقعیت اسطوره ای قرار می دهند. نظریه های زیادی وجود دارد که این اسطوره را به عنوان بخشی از فرهنگ عربی می پذیرد. البته این نظریه ها بیان می کنند که میل به داشتن/ساختن اسطوره در دوره هایی که ملت ها تحت ظلم و بی ثباتی هستند، افزایش یافته است. حالا برمی گردیم به خیابان های متروک قاهره و مردمی که سفره افطار را جمع نکرده اند که شبکه متحد آن را به سریال رمضانی حشاشین میخکوب کرد. (مصر گمشده و جهان عرب)
در چهار تحول سیاسی مصر در پانزده سال گذشته، هیچ یک از سیاستمداران منتخب اکثریت آرا را به دست نیاوردند. در این بی ثباتی سیاسی و یأس ناجیان حکومت داری، تماشای مردی که تصمیمات مقتدرانه می گیرد، با هوشمندی مخالفان را شکست می دهد و با ارتشی نه چندان پرشمار، هویتی شکست ناپذیر و کاریزماتیک برای خود می سازد. شاید سیمای اسطوره ای باشد که مردم مصر این روزها فاقد آن هستند و از تماشای آن در دل تاریخ لذت می برند. (مصر گمشده و جهان عرب)
این سریال حتی با وجود اشتباهات فاحش تاریخی فراوان، با چنین رویکردی در کنار خلق شخصیت های خاکستری باورپذیر، توجه عجیب به جزئیات و البته ارائه داستانی گیرا، رازآلود و احساسی، توانسته است بار دیگر همگان را متوجه شود. قدرت رسانه در خلق روایت در تلویزیون به تاریخ تبدیل شود
