محققان دانشگاه میشیگان آزمایش ادرار جدیدی به نام MyProstateScore2.0 یا MPS2 ابداع کرده‌اند که 18 ژن مختلف مرتبط با سرطان پروستات را شناسایی می‌کند. در مطالعات، MPS2 در شناسایی سرطان هایی با نمره گلیسون 3+4=7 یا درجه 2 یا درجه بالا موفق بوده است. احتمال رشد و گسترش این سرطان ها بیشتر از سرطان های درجه 6 یا درجه 1 گلیسون است.
به گفته دیجیاتو، بیش از یک سوم سرطان های پروستات درجه پایین هستند. با این حال، آزمایش های استاندارد نمی توانند سرطان های جدی را از انواع کم خطر تشخیص دهند. سال‌هاست که پزشکان به دنبال راهی برای تشخیص سرطان‌های جدی‌تر هستند، زیرا سرطان‌های با درجه پایین درمان آسان‌تر هستند.
تست MPS2 نسخه جدیدی از MPS است که 10 سال پیش ساخته شده است که این سرطان را با استفاده از ترکیب آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)، PCA3 و ژن TMPRSS2::ERG شناسایی می کند. اما MPS به تنهایی نمی تواند درجه سرطان را تعیین کند.
نشانگرهای ژنتیکی برای سرطان پروستات درجه بالا
محققان از توالی RNA بیش از 58000 ژن استفاده کردند و سپس 54 نوع را شناسایی کردند که در سرطان های درجه بالا بیش از حد بیان می شوند. آنها سپس داده های 700 نفر با سطوح بالای PSA را از سال 2008 تا 2020 بررسی کردند.
در نهایت، 18 نشانگر به طور مداوم با بیماری با درجه بالا مرتبط بودند. آزمایش ادرار MPS2 از این نشانگرها برای تشخیص سرطان پروستات استفاده می کند. این تست حاوی نشانگرهای اصلی MPS و 16 بیومارکر اضافی به عنوان مکمل است.
در آزمایش MPS2 بر روی بیش از 800 نمونه ادرار، این آزمایش عملکرد قابل قبولی در شناسایی سرطان های با درجه بالا به دست آورد. مهمتر از آن، تقریباً 100٪ در تشخیص سرطان پروستات درجه پایین یا درجه 1 موفق بود. به این معنی که اگر آزمایش منفی باشد، تقریباً مطمئن است که بیمار سرطان تهاجمی پروستات ندارد.
MPS2 در شناسایی بیمارانی که نیازی به جمع آوری بافت ندارند، موفق تر از نسخه قبلی خود است. نشانگر PSA تنها می تواند از 11 درصد از نمونه برداری های غیر ضروری جلوگیری کند. در حالی که این مقدار در تست MPS2 به 41 درصد می رسد.
این به این معنی است که از هر ده موردی که در آنها نمونه برداری لازم نیست، چهار مورد دارای مقدار MPS2 پایینی هستند و می توان با خیال راحت از نمونه برداری غیر ضروری اجتناب کرد. اگر مردی قبلا با استفاده از تست MPS نمونه برداری کرده باشد، نتیجه MPS2 دقیق تر خواهد بود.
برای مثال، ممکن است یک بیمار به دلیل افزایش سطح PSA تحت بیوپسی پروستات قرار گیرد، اما سرطانی پیدا نشود. این بیمار برای مدت طولانی تحت نظر خواهد بود و در صورت افزایش مجدد PSA باید تحت بیوپسی قرار گیرد. اما تست MPS2 می تواند در 50 درصد مواقع تشخیص دهد که افزایش PSA نیازی به نمونه برداری ندارد.