بزرگداشت «فرانتس کافکا» در جشنواره کارلزباد

به گزارش ایسنا، جشنواره بین المللی فیلم کارلووی واری در ویژه برنامه «رویای هندی بودن: کافکا و سینما» به بررسی اجمالی آثار فرانتس کافکا و تأثیر او بر سینما می پردازد نویسنده بر روی فیلمسازان تأثیرگذاری مانند «اورسن ولز»، «مارتین اسکورسیزی»، «عثمان سمبن» و «استیون سودربرگ» نقش دارد.

ژوئن امسال صدمین سالگرد مرگ کافکا است که در آسایشگاهی در کرلینگ اتریش درگذشت. جشنواره فیلم کارلووی واری به افتخار این نویسنده فیلم‌هایی چون «کافکا» سودربرگ، «محاکمه» ولز، «پس از ساعت‌ها» کارگردان اسکورسیزی و «مستاجر» ساخته رومن پولانسکی را به نمایش می‌گذارد.

به گزارش ددلاین، پنجاه و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم کارلووی واری از 28 ژوئن تا 6 جولای در جمهوری چک برگزار می شود.

“فرانتس کافکا” یکی یکی از تأثیرگذارترین نویسندگان قرن بیست و یکم در 3 ژوئیه 1883 در یک خانواده یهودی آلمانی زبان در پراگ، پایتخت جمهوری چک به دنیا آمد. او بزرگ‌ترین فرزند از شش فرزند خانواده بود و در ابتدا آلمانی یاد گرفت، اما بعداً توانست زبان چکی را نیز بیاموزد. علاقه او به زبان فرانسه باعث شد تا این زبان را بیاموزد.

کافکا پس از اتمام تحصیلات ابتدایی و متوسطه به دانشگاه کارل فردیناند آلمان در پراگ رفت و در ابتدا به تحصیل در رشته شیمی پرداخت. اما پس از دو هفته به حقوق روی آورد و در سال 1906 دکترای حقوق گرفت.

تا زمان مرگش، آثار کافکا و سبک نوشتاری او چندان مورد توجه قرار نگرفت. او قبل از مرگ از دوست صمیمی و مدیر برنامه های ادبی خود مکس برود خواست که تمام دست نوشته هایش را از بین ببرد.

«دورا دیامانته» که «کافکا» به آن علاقه مند بود، تا حدودی به این خواسته عمل کرد. با این حال، او حدود 20 یادداشت و 35 نامه را نگه داشت که البته در سال 1933 به دست گشتاپو افتاد. با این حال، جستجو برای دست نوشته های کافکا هنوز کامل نشده است.

تمام آثار منتشر شده کافکا در آلمان نوشته شده است، به استثنای چند نامه که او به زبان چک برای میلنا جنسکا نوشته است. کافکا سبک نوشتاری منحصر به فردی داشت و البته این ممکن است به دلیل زبان آلمانی باشد که به او اجازه می داد از جملات طولانی استفاده کند. جملاتی که گاهی حتی به یک صفحه هم می رسد.

دو موضوع مهمی که دائماً کافکا را به خود مشغول می کرد و او را تحت فشار قرار می داد، رابطه مشکل دار او با پدرش و مذهب یهودی اش بود. رابطه او با پدرش بر بسیاری از آثارش تأثیر گذاشت و امروزه یکی از ویژگی های بارز این نویسنده است که در روانکاوی ذهن او به کار می رود. یهودیت کافکا یکی از عوامل دیگری بود که باعث شد بیشتر داستان های او با موضوع بیگانگی نوشته شود.

بسیاری از منتقدان تلاش کرده‌اند آثار کافکا را در قالب‌های فکری و ایدئولوژیکی خاص از جمله مدرنیسم و ​​رئالیسم جادویی طبقه‌بندی کنند و برخی تأثیر مارکسیسم را در آثار او مانند قصر، محاکمه و در تبعید مشاهده می‌کنند. برخی دیگر اگزیستانسیالیسم یا آنارشیسم را سبک مورد استفاده کافکا می دانند.

زندگی نامه نویسان معتقدند که «کافکا» همیشه اولین فصل های کتابی را که نوشته بود برای دوستان نزدیکش می خواند. میلان کوندرا معتقد است که بسیاری از نویسندگان مانند گابریل گارسیا مارکز و کارلوس فوئنتس از طنز سوررئالیستی کافکا در آثار خود استفاده کرده اند. «ژان پل سارتر» و «آلبرت کامو» دو نویسنده مشهوری بودند که بیشترین تأثیر را از سبک ادبی خالق «مسخ» گرفتند.

«کافکایی» اصطلاحی است که برای توصیف موقعیت‌های سورئال مانند آنچه در رمان‌های کافکا یافت می‌شود و وارد زبان انگلیسی شده است.

اما خوانندگان آثار این نویسنده باید برای انتخاب یکی از آثار او به تاریخ انتشار کتاب توجه کافی داشته باشند. زیرا «کافکا» پیش از آنکه بتواند برخی از نوشته‌هایش را برای چاپ آماده کند درگذشت. رمان‌های «کاخ»، «محاکمه» و «آمریکا» همگی توسط مدیر او مکس برود منتشر شد.

فشار اجتماعی و افسردگی کافکا باعث شد که او به بیماری های زیادی مانند سل، میگرن و بی خوابی مبتلا شود. وضعیت وخیم او به او اجازه نمی داد که به اندازه کافی غذا بخورد و از آنجایی که درمان IV هنوز کشف نشده بود، هیچ راهی برای تغذیه او وجود نداشت. نبود تا اینکه سرانجام در 3 ژوئن 1924 در آسایشگاهی در منطقه کورلینگن در نزدیکی وین درگذشت.

جسد این نویسنده در 11 ژوئن پس از انتقال به پراگ به خاک سپرده شد.

بسیاری از داستان های کافکا حفظ شده است، از جمله “توصیف جنگ” (1904)، “پیش درآمدی برای عروسی در کشور” (1907)، “تفکر” (1912)، “در تبعید” (1914)، “سر گور (1917)، “دیوار بزرگ چین” (1917)، “پیامی از امپراتور” (1919) و “محاکمه” (1925). او از کاخ (1926) و آمریکا (1927) نام برد.