پرویز ربیعی یکی از جانباز دوبل ایران شنبه پنجم اسفند از دنیا رفت اما صدایش در بسیاری از آثار به یاد ماندنی برای همیشه ماندگار شد. اگرچه تعداد دوبله های باقیمانده ربیعی به فهرست بلندبالایی تبدیل می شود و نمی توان در مورد همه آنها صحبت کرد، اما صدای او به ویژه به لطف شخصیت های پدر شجاع، آقای ادر نجار و پت پستچی، در زندگی ما حضور دارد. ارتباط عمیق با دوران کودکی ما
به گزارش بازتاب آنلاین، پرویز ربیعی در آثار مهمی چون «کازابلانکا»، «استخرباز»، «پدرخوانده»، «مظنونین همیشگی»، «مردی برای تمام فصول»، «بیچاره ها» و… بازی کرده است. و بارها صدای او را درباره بازیگران مهم سینمای جهان شنیده ایم. اما زمانی که خبر درگذشت این هنرمند بزرگ مشخص شد، صدای او بیشتر به شخصیت محبوب پدر شجاع بستگی داشت. شخصیتی کارتونی که حتی بچه های نسل جدید هم او را می شناسند.
پرویز ربیعی در کاریکاتورپسر شجاعاو از یک سو توانست صدای خود را با لحن یک کار کودکانه هماهنگ کند و از سوی دیگر نشان دهد که این شخصیت سواد، منطق و درایت بیشتری نسبت به دیگران دارد و معمولا کلامش روی دیگران اثر می گذارد. از آنجایی که پسر شجاع و پدرش سگ آبی بودند و دندان های درشتی داشتند، ربیعی هنگام صحبت به این موضوع توجه کرده بود. تا جایی که توانستیم صدای او را بر سر این شخصیت کاملا بپذیریم. پدر این پسر شجاع به این دلیل نیز قابل توجه بود که با وجود اهمیتی که در کارتون داشت، نامی نداشت و همه او را به عنوان پدر شخصیت اصلی می شناختند. هیچکس نمی دانست که او در نسخه اصلی نامی ندارد یا فقط در دوبله ایرانی همه به او می گفتند: «پدر و پسر شجاع». کارتون «پسر شجاع» در اوایل دهه شصت دوبله شد اما سالی چند بار پخش می شود و به همین دلیل همه نسل ها آن را می شناسند.
یکی یکی دیگر از کارهای خاطره انگیز با صدای پرویز ربیعی، شخصیت «دایی ادر» یا همان «آقای ادر» در سریال «جن و آقای نجاراین سریال در زمانی پخش شد که مخاطبان کودک آن زمان هنوز با آثاری که ترکیبی از فیلم و انیمیشن باشد آشنایی نداشتند، بنابراین “اوروجک و آقای نجار” برای آنها بسیار بدیع و جذاب به نظر می رسید. ادر نجار بود. که با یک شخصیت کارتونی به نام الف ها زندگی می کرد؛ مردی مهربان و جدی که کارش بسیار مهم بود، مدام به خاطر حرف ها و بی پروایی های الف توهین می شد، اما آنقدر او را دوست داشت که سعی می کرد از او اطاعت کند، در هر قسمت، جن آقای ادر را به دردسر می اندازد و او را به ناامیدی می کشاند.صدای پرویز ربیعی به قدری با چهره آقای نجار ترکیب می شد که گاهی فراموش می کردیم در حال تماشای سریال خارجی هستیم.جدی بودن و کسالت ادر کاملا در صدای ربیعی تابیده می شد و از او فردی دوست داشتنی ساخته بود. شخصیت.
«پت پستچی” هر دو یکی یکی از کارتون های خاطره انگیز تلویزیونی بود که با صدای پرجنب و جوش پرویز ربیعی هم به یاد داریم. مجموعه ای که به سبک استاپ موشن ساخته شد و به همین دلیل با کارتون هایی که در آن زمان پخش می شد تفاوت داشت. پت پستچی با یونیفورم تیره بود که هر روز با گربه اش سوار ماشین پست می شد و از خانه ها و مغازه های شهر بازدید می کرد. به این ترتیب، هر بخش از زندگی او با حادثه ای که در شهر رخ داده است، مرتبط است. نکته جالب این بود که چهره این شخصیت تکان نمی خورد و لب هایش فقط هنگام صحبت باز و بسته می شد، با این حال صدای پرویز ربیعی به خوبی به این شخصیت می آمد. صدای ربیعی از یک طرف با آرامش چهره پت پستچی همخوانی داشت و از طرف دیگر با بدگویی ها و خرابکاری های همیشگی او همخوانی داشت.
پرویز بدیعی صداپیشه بسیاری از کارهای به یاد ماندنی روز شنبه پنجم مهرماه بود اسفند او در میان ما از دنیا رفت. روحش شاد.