مرجان فاطمی پرویز پرستویی یکی از مهمترین بازیگران سینمای دهه هفتاد و هشتاد بود. بازیگری که هم در کارهای کمدی و هم در کارهای جدی می‌توانست تماشاگر را روی صندلی‌هایش پرچ کند و نقشی را که پرستویی مقابلش بازی کرد را برای مدت‌ها فراموش نکند. همه ما با آثار او خاطرات شیرین زیادی داریم و در بسیاری از موارد معتقدیم که اگر پرویز پرستویی نبود بسیاری از فیلم های مهم سینمای ایران به ثمر نمی رسید. امروز جمعه دوم تیرماه سالروز تولد این هنرمند تواناست. به این بهانه مروری داریم بر نقش های بسیار مهم کارنامه او.
به گزارش پی ام آپ، پرستویی در دهه 90 در چندین نمایش بازی کرد که برخی از آنها آثاری چون «بهیم چیز» یا «همگانه» هستند، اما در این مورد فقط نمایش هایی را بازی کرده ایم که خاطره آنها هیچ گاه پاک نمی شود. ذهن ما
آدم برفی کارگردان: داوود میرباقری نام نقش: جواد کولی سال تولید: 1373
«آدم برفی» سه سال تعلیق شد و دیدن اجرای متفاوت پرویز پرستویی مدت ها طول کشید. او برای نقش جواد کولی از تمام تجربه بازیگری اش در صحنه تئاتر و شش فیلم قبلی اش استفاده کرد تا بتواند خود را در میان چهره های شناخته شده و مطرح سینمای آن زمان ما نشان دهد. شخصیت جواد کولی که به نوعی برگرفته از طنزهای سینمای قبل از انقلاب بود، با اجرای درخشان و فوق العاده بیرونی پرستو همراه بود و جلوه خاصی به نمایش بخشیده بود. نقش کوتاه اما بسیار قابل توجه بود و به یکی از بهترین نقش های سینمایی پرویز پرستویی تبدیل شد. بازی او در «آدم برفی» با نقشی تاثیرگذار اما کوتاه مشخص می شود که به خوبی در کانون توجه قرار گرفته است.
لیلی با من است کارگردان: کمال تبریزی نام نقش: صادق مشکینی سال تولید: 1374
صادق مشکینی یکی از ماندگارترین و تحسین برانگیزترین نقش های پرویز پرستویی را ایفا کرد. او هنوز سایه حاج کاظم بازیگر «لیلی با من است» را بر تن نکرده بود. کمال تبریزی برای اولین بار نگاه کلیشه ای به فیلم های جنگی را کنار گذاشت و با مفاهیم جا افتاده شوخی کرد. جایگاه دوگانه صادق مشکینی در جلو، برگ برنده فیلم است و تصور بازیگری غیر از پرستویی در این نقش واقعا سخت است. پرستویی اجرای استادانه و شیرینی دارد و نوع نگاه توأم با ناامیدی، طرز راه رفتن، بیان دیالوگ، لبخندها و به طور کلی انتقال احساسات، همگی از پرستویی به عنوان یکی از نقش های موفق نام برده اند. سینمای ایران. پرستویی در فیلم حضوری آزاد و بی ادعا دارد که باعث شد اکثر منتقدان بر این باور باشند که او بازی خوبی بوده است.
آژانس شیشه ای کارگردان: ابراهیم حاتمی کیا نام نقش: حاج کاظم سال تولید: 1376
پرویز پرستویی با بازی حاج کاظم در آژانس شیشه ای شاه کار خود را آغاز کرد. پس از این فیلم نام پراستویی رایج شد. او در این فیلم جنبه دیگری از توانایی خود را نشان داد. در این فیلم سکوت، نفرت و عصیان آنها را همزمان دیدیم. نقش حاج کاظم همه اینها را می طلبید و پرستویی همه را خوب و ماهرانه ارائه کرد و تصویر مردی عاصی را ارائه کرد که حاضر بود همه چیز را برای دوستش نابود کند. بی جهت نیست که حاج کاظم این همه سال رها نمی کند. پس از موفقیت «آژانس شیشه ای» بسیاری از کارگردانان از او خواستند که این سه ویژگی را تکرار کند اما حاج کاظم دیگری از دل هیچ کدام بیرون نیامد و همکاری های بعدی او با حاتمی کیا آنچنان که باید و شاید موفق نبود. . او برای این فیلم برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
تغییر مرد کارگردان: محمدرضا آرتمن نام نقش: داریوش سال تولید: 1376
«مرد عوضی» یکی از جذاب ترین و خاطره انگیزترین فیلم های پرویز پرستوی است. بازی پراستوی از دید داوران جشنواره فیلم دور نماند و تندیس بهترین بازیگر مرد به او اهدا شد. «مرد عوضی» یکی از معدود فیلم های موفق سینمای ماست که از عنصر جابجایی برای خلق یک موقعیت کمیک استفاده می شود. پرستویی با بازی در دو شخصیت، بخش عمده ای از موفقیت را از فیلم محمدرضا آرتمن گرفت و با بازی بی عیب و نقص خود خنده تماشاگران را برانگیخت. او مرز بین شخصیت خسرو گابانا (مخترع پودر لباسشویی جادویی) و داریوش جم (مدیر عامل شرکت) را نشان داد و برای هر کدام بازی متفاوتی ارائه کرد. لحن بیان، نحوه برخورد او با موقعیت های دوگانه و حالات چهره اش هنوز در ذهن ما تازه است.
مومیایی 3 کارگردان: محمدرضا آرتمن نام نقش: کاپیتان قربانی سال تولید: 1378
پرویز پرستویی در «مومیایی 3» بخشی دیگر از توانایی بازیگری خود را به نمایش گذاشت. این فیلم در ادامه دیگر انتخاب های خوب پراستویی در ژانر کمدی است که در دوران بلوغ بازی کرده است. پرستویی نقش سروان قربین را بازی می کرد، افسر وظیفه ای که کارش را به خوبی و با صداقت انجام می دهد، نه خیلی جدی و نه خشک و نه خیلی خیالی. ناامیدی او از اینکه هر چه زودتر کلانتری محل کارش را به صاحب اصلیش بسپارد، اما مکان مناسبی پیدا نکند، آنقدر دقیق و مشخص است که همچنان مخاطب را قلقلک می دهد. وقتی موضوع سرقت مومیایی مطرح می شود و سرهنگ مظنون می شود، اوج پرستو بازی است. به خوبی تضاد شخصیت را در چهره، چشم ها و لحن گفتار با کار و جزئیات خوب نشان می دهد. بدون اغراق.
مارمولک | کارگردان: کمال تبریزی نام نقش: رضا معقلی سال تولید: 1382
پس از حاج کاظم، موفق ترین نقش پرویز پرستویی با رضا مارمولک بود. همکاری پرستویی و کمال تبریزی یکی از جسورانه ترین فیلم های سینمای ما را ساخت. “مارمولک” به زودی از صفحه نمایش خارج شد، اما نسخه بوتلگ منتشر شد و بسیاری از مردم آن را دیدند. پراستوی با بازی در نقش یک دزد و یک روحانی، ظرافت های هر دو شخصیت را به خوبی به نمایش گذاشت. اما ظرافت های بازیگری او در قسمت هایی است که در نقش روحانی بازی می کند. حرکات دست، نگاه، راه رفتن و از همه مهمتر دیالوگ هایش کاملا در خدمت نقش است. کار او بسیار دشوار بود زیرا باید وظایف معنوی را انجام می داد. نقش یک روحانی را بازی نکنید. این یکی از نقش هایی است که کمتر بازیگری مانند پراستوی از عهده آن بر می آید.
کافه ترانزیت کارگردان: کامبوزیا پرتوی نام نقش: ناصر سال تولید: 1383
بی شک «کافه ترانسیتو» را می توان یکی از بهترین آثار پراستوی دانست. مردی متعصب از خانواده ای کاملا سنتی که طبق عرف باید بیوه برادرش را زیر بال خود بگیرد، حالا در شرایطی قرار می گیرد که نه راه پیش و نه پسرفتی وجود دارد! زن آمادگی پذیرش این سنت را ندارد و سعی می کند از هر نظر مستقل باشد و از طرفی می ترسد که بر پیشانی او مار بی وفایی بزنند. این دوگانگی مهمترین ویژگی شخصیت پراستوی بود. ناصر با آزار و اذیت، راه زن را بست، اما در نهایت مردم با او موافقت کردند، زیرا پرستویی آن قدر درست و اصولی آن یأس را به تصویر کشیده بود که ناصر کاملاً تبرئه شد و هر گونه نارضایتی را باید به خاطر آداب و رسوم و قوانین بی‌اساس او دانست. لهجه آذری و بازی خوبش یکی از امتیازات نقش بود که پرستوی خیلی خوب از پس آن برآمد.
زیر تیغ کارگردان: محمدرضا آرتمن نام نقش: محمود سال تولید: 1385
اگر پرستویی در سینما با بازی حاج کاظم در «آژانس شیشه ای» و رضایی در «مارمولک» سر و صدا کرد، اوج بازی اش در تلویزیون زیر تیغ بود. هنوز هم ترس، اضطراب، عرق سرد و بدخواهی محمود در ابتدای سریال در ذهن همه وجود دارد. همه ما تک تک جزئیات رفتار محمود را می دانستیم، دلمان برایش می سوخت و حتی مدام فکر می کردیم که اگر در موقعیت او بودیم، دقیقاً همینطور بودیم! این یعنی اوج موفقیت یک بازیگر در ایفای یک نقش. چه چیزی بیشتر می توانیم بخواهیم؟ کسانی که «زیرتیق» را دیدند و با آن زندگی کردند، یکی از منتقدان سرسخت آثار جدید پراستویی بودند. خشم، ترس و اندوه محمود در زیرتیغ در آثار جدیدش دیده نمی شود.