عباس عبدی پژوهشگر اجتماعی، روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب و فعال سیاسی-اجتماعی است او به تازگی با کنابه به مسئولین از پیشبینی دقیق یک دامدار از قیمت گوشت گفته است.
عباس عبدی، تحلیلگر سیاسی اصلاح طلب در یادداشتی با عنوان «پیشبینی در علوم اجتماعی» در روزنامه اعتماد نوشت:
پیش بینی موضوعات اجتماعی و انسانی با پیش بینی موضوعات طبیعی، فیزیکی و شیمیایی متفاوت است. مثلاً اگر خلوص آب را بدانیم و در ارتفاع معینی از سطح دریا باشد، می‌توانیم با اطمینان پیشبینی کنیم که آب در چه دمایی می‌جوشد. چنین رویدادهایی مستقل از پیش بینی ما هستند. اما در قلمرو انسان ها و موجودات زنده، چنین پیش بینی هایی قطعی نیست.
به عنوان مثال، برخی از پیش بینی ها در پزشکی اشتباه است، زیرا پزشک از همه عوامل مؤثر بر بیماری آگاه نیست، علاوه بر این، تأثیرات روحی و روانی بیمار بر درمان تأثیر نمی گذارد. وقتی پیش بینی از یک جامعه یا رفتار یک فرد می آید، داستان به کلی تغییر می کند. برای مثال، اگر کسی پیشبینی کند که انقلاب یا اعتراضی در جامعه رخ خواهد داد، آن پیشبینی ممکن است روی وقوع یا عدم وقوع آن پیشبینی تأثیر بگذارد. به عنوان مثال رهبرانقلاب پیش بینی می کنند که انقلاب قطعی است، نه به این دلیل که از نظر علمی و تحلیلی به این نتیجه رسیده اند که انقلاب می شود، بلکه به این دلیل است که می خواهند مردم را هیجان زده و بسیج کنند تا آن را به واقعیت تبدیل کنند. بنابراین ما این پیشبینی را پیشبینی فعال می‌نامیم.
وضعیت معکوس نیز پیش می‌آید: اگر جامعه واقعاً در مسیر انقلاب و فروپاشی قرار گیرد، پیشبینی علمی می‌تواند مسئولان را به فکر واداشته و مسیر خود را تغییر دهد و امکان وضعیت پیش‌بینی‌شده را از بین ببرد. این یکی از مهمترین دلایل دفاع از آزادی بیان، تحلیل و اخبار برای صاحبان قدرت و در کل جامعه است.
چند روز پیش برخی از حامیان وضع موجود تصویری را در روزنامه اعتماد بازنشر کردند که در آن 61 اقتصاددان (خرداد 1401) تورم سه رقمی را پیشبینی کرده بود و حالا با این موضوع نظرسنجی شده بود: «به غیر از صحبت در مورد سیاست، خوب است بررسی کنیم که آیا این 61 اقتصاددان محترم قادر به درک صحنه اقتصادی نبوده و اشتباه کرده‌اند یا چیزی دیگر. هنر این به دولت بستگی دارد که پیش بینی آنها (تورم سه رقمی) محقق نشد. پذیرش هر فردی نیازمند آزادی است.
اولاً، اگر دولت یا سیاستگذاران اقتصادی تحت تأثیر این هشدارها قرار نگرفتند و سیاست‌های خود را تغییر ندادند، جای تأسف است و اگر چنین بوده است، که برخی شواهد نشان می‌دهد که احتمالاً چنین بوده است، حتماً تلاش کرده‌اند. رویه ها و سیاست های خود را برای جلوگیری از تحقق این پیش بینی تجدید نظر کنند. بنابراین چنین اظهاراتی می تواند بازدارنده ای برای ادامه سیاست های غلط باشد. از سوی دیگر، اینکه اقتصاددانان بر اساس متغیرهای موجود چنین ارزیابی را انجام داده اند، اشکالی ندارد، حتی اگر اشتباه کرده باشند، در بدترین حالت این امر به عنوان یک علامت منفی در دانش اقتصادی آنها تلقی می شود، اما کسانی که وعده داده اند; توجه داشته باشید که «وعده» شرط عقد است و ماهیت حقوقی، اخلاقی و سیاسی دارد و از پیشبینی آسان دور نیست. آنها قول داده بودند که تورم را به نصف تا یک درصد کاهش دهند، اما آن را حدود 1.5 برابر کردند. حالا جواب چیست؟ آیا آنها اشتباه کردند؟ یا تقلب کردند؟ یا نتوانستند؟ دیگرانی که بر اساس این وعده ها از تشکیل این دولت حمایت کردند، چگونه واکنش نشان می دهند؟ علاوه بر این، جلوگیری از رسیدن تورم به سه رقمی در کار دولت نیست. مثل اینه که یکی بگه من 18 ساله میشم ولی ناظرین بهشون میگن تو این شرایط و با پیشرفت تحصیلی طبیعتا 2 میگیری، آخرش 6 میگیره و بعد ثابت میکنه که موفقه!! مردود است و نه پذیرفته می شود و نه هنرمند. کسانی که او را تشویق می کنند باید پاسخگو باشند.
پس از انتشار این متن از سوی حامیان وضع موجود، ویدئویی از یک دامدار دیدم که در گفت و گو با خبرنگار می گوید سال آینده گوشت 500 هزار تومانی خواهید دید در حالی که در زمان مصاحبه حدود 135 هزار تومان بود. او به وضوح توضیح می دهد که چرا گوشت به این ارزش می رسد. همکارش توضیح می دهد که گوشت تبدیل به نسخه می شود یعنی برای درمان بیماری در نسخه 100 گرم گوشت را به عنوان دارو می نویسند. استدلال های این شخص بسیار دقیق بود، اما چون هیچکس توجه نکرد یا آن را مهم ندانست، اقدامی نکرد، بنابراین گوشت به همان قیمت و حتی بالاتر رسید. به این کشاورز چه باید گفت؟ آیا می توان بی کفایتی را به گردن دولت انداخت؟ آیا باید او را به عنوان یک اقتصاددان توانا معرفی کرد؟
متاسفانه یکی از بزرگترین نقاط ضعف این دولت وجود حامیانی است که از نظر منطقی و رسانه ای بسیار ضعیف هستند. شاید آنها عملکرد موثری برای دفاع نداشته باشند. آنها به ناچار از هر شرایطی دفاع می کنند و به هر قیمتی که شده نتیجه بهتر نمی شود.