در بخشی از این ماده آمده است: مجلس دهم با همه مشکلاتی که داشت عموماً بیشتر نماینده منافع ملی و مصالح جامعه بود. چون حتی همان نماینده‌ای که فکر می‌کردیم فرصت‌طلب است، بر همین اساس حساب می‌کرد که باید برای تصمیم خاصی در حوزه انتخابیه پاسخگو باشد و تعداد آرا و محبوبیتش بالا و پایین می‌رود. او با نماینده ای که خود را از حوزه انتخابیه نمی داند و فقط می خواهد نظر شورای نگهبان را جلب کند متفاوت است. طرح «حفاظت از فضای مجازی» از دل مجلس دهم بیرون نیامد. چهار منبع تحقیق پنج نبودند. زمان خواب مردم در تابستان و زمستان به هم نمی خورد. قطعنامه های بلندپروازانه ای مانند به اصطلاح «اقدام راهبردی برای رفع تحریم ها» به تصویب نرسید. این قانون انتخاباتی که جمهوری را بیشتر محدود می کند، اجرا نشد. نمایندگان آنها نمی خواستند نسبت به جامعه لجاجت کنند. موقعیت پارلمان بیشتر از این تضعیف نشد.
به خواندن ادامه دهید: