کشف یک جهش ژنی که می تواند باعث لوپوس شود

در دو مطالعه جداگانه، محققان آلمانی یک جهش ژنی را شناسایی کرده اند که می تواند منجر به بیماری خودایمنی غیرقابل درمان “لوپوس توزیع شده” شود.

به گزارش ایسنا، این کشف راه را برای توسعه رویکردهای درمانی جدید و آزمایش جهش برای اطمینان از تشخیص زودهنگام این بیماری هموار می کند.

به گزارش نیواطلس، لوپوس باعث می شود که سیستم ایمنی بدن به بافت ها و اندام های بدن حمله کند و باعث التهاب کلیه ها، مغز و سیستم عصبی مرکزی، رگ های خونی، ریه ها و قلب شود. برای درمان موثر، مهم است که بیماری را در اسرع وقت شناسایی کنید تا قبل از آسیب دائمی اندام، التهاب را کنترل کنید.

لوپوس منتشر یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن به اندام‌ها و بافت همبند خود حمله کرده و به آن آسیب می‌رساند. زنان ده برابر بیشتر از مردان مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

این بیماری اغلب پوست و چندین اندام داخلی را درگیر می کند. سیر بالینی لوپوس شامل دوره های فعالیت و بهبودی است.

لوپوس در لاتین به معنای گرگ و اریتم در یونانی به معنای قرمزی است. این نام به دلیل شکل یک لکه قرمز روی پوست است که شبیه به گاز گرفتن گرگ است.

بیماری لوپوس ارثی است و چندین ژن عامل آن شناسایی شده است. زنان به طور قابل توجهی بیشتر از مردان مستعد ابتلا هستند.

محققان مؤسسه بیولوژی عفونت ماکس پلانک در آلمان، ژنتیک زمینه‌ای لوپوس را بررسی کردند و مکانیزمی را کشف کردند که می‌تواند این بیماری را تحریک کند.

سیستم ایمنی به طور طبیعی به عوامل بیماری‌زای مهاجم خیلی سریع پاسخ می‌دهد، اما این واکنش سریع باید کنترل شود تا از چرخش آن به بدن جلوگیری شود.

محققان این مکانیسم‌های کنترلی را با تمرکز بر گیرنده‌ای به نام گیرنده Toll-like 7 (TLR7) بررسی کردند که در موش‌ها باعث بیماری خودایمنی می‌شود.

گیرنده TLR7 ماده ژنتیکی ویروس ها و باکتری ها را تشخیص می دهد و پاسخ ایمنی را تحریک می کند. برای فعال کردن پاسخ سریع، تعداد معینی از TLR7 باید روی سلول‌های ایمنی وجود داشته باشد که از طریق تولید مداوم و تخریب بعدی گیرنده‌ها تعادل را حفظ می‌کنند.

اولیویا میجر یکی یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «ما می‌خواستیم بفهمیم وقتی این تعادل به هم می‌خورد چه اتفاقی می‌افتد.

در کار خود بر روی TLR7، محققان نشان دادند که یک مجتمع پروتئینی به نام BORC برای تخریب TLR7 در سلول‌های ایمنی مورد نیاز است. علاوه بر این، BORC به پروتئین دیگری به نام UNC93B1 نیاز دارد تا فرآیند تخریب را به درستی انجام دهد. اگر خطایی رخ دهد، TLR7 تجزیه نمی شود و در سلول ها تجمع می یابد.

ماجر گفت: «ما قبلاً از آزمایش‌های قبلی روی موش‌ها چند سال پیش در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی می‌دانستیم که تعداد زیادی از این گیرنده‌ها مشکل‌ساز هستند.

بسیاری از گیرنده ها باعث می شوند که سیستم ایمنی یک واکنش خودایمنی مانند آنچه در لوپوس مشاهده می شود، ایجاد کند. قبل از مطالعه حاضر، نه BORC و نه UNC93B1 با این بیماری مرتبط نبودند.

چه زمانی یکی نویسنده دیگر مطالعه، فابیان هاوک، متخصص بیماری های ایمنی ذاتی در بیمارستان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس در مونیخ، جهش UNC93B1 را در یک بیمار مبتلا به لوپوس دوران کودکی تایید کرد. تعامل BORC و تجمع TLR7.

علاوه بر مطالعه محققان مؤسسه ماکس پلانک که در مجله Science Immunology منتشر شده است، مطالعه جداگانه ای توسط محققان دانشگاه فنی درسدن (TU Dresden) در آلمان نیز جهش های ژن UNC93B1 و ارتباط آن ها با لوپوس را بررسی کرد.

محققان در این مطالعه چهار بیمار از دو خانواده را که علائم لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE) شایع‌ترین نوع لوپوس را داشتند، بررسی کردند. از آنجایی که SLE در کودکان بسیار کوچک نادر است، آنها به دنبال یک علت ژنتیکی بودند و جهش UNC93B1 را در تمام اعضای خانواده پیدا کردند.

در هر دو مطالعه، محققان دریافتند که جهش های UNC93B1 منجر به فعال شدن بیش از حد انتخابی TLR7 می شود که منجر به حمله خود ایمنی و التهاب متعاقب آن می شود.

علاوه بر این، آنها دریافتند که بقای سلول‌های B خود واکنشی را تحریک می‌کند، که آنتی‌بادی‌هایی را علیه سلول‌های خود بدن تولید می‌کنند و حمله خود ایمنی را تحریک می‌کنند. آنها به این نتیجه رسیدند که UNC93B1 فعالیت گیرنده هایی مانند TLR7 را برای جلوگیری از خودایمنی کنترل می کند.

مین لیکرش، سرپرست تیم تحقیق، می گوید: «مطالعه ما یک رابطه علی مستقیم بین UNC93B1 و TLR7 بیش فعال را نشان می دهد و نشان می دهد که مسدود کردن TLR7 بیش فعال ممکن است از نظر درمانی مؤثر باشد. بنابراین، انتظار می‌رود که یافته‌های ما توسعه بیشتر مهارکننده‌های TLR7 را برای بیماران مبتلا به SLE و بیماری‌های خودایمنی مرتبط تسریع کند.

روی هم رفته، هر دو مطالعه راه را به روی رویکردهای درمانی جدیدی باز می کنند که به طور بالقوه می توانند از التهاب مخربی که در وهله اول بیماری را مشخص می کند، جلوگیری کنند. علاوه بر این، آزمایش جهش های UNC93B1 می تواند بخشی از درمان لوپوس باشد و تشخیص زودهنگام بیماری را تضمین کند.

هر دو مطالعه در مجله Science Immunology منتشر شد.