هَزارَه قومی قدیمی و پرجمعیت در افغانستان است که اکثریت شیعیان این کشور را تشکیل می‌دهند. سرزمین بومی هزاره‌ها، منطقه کوهستانیِ هزارستان است که در مرکز افغانستان قرار دارد. با روی کار آمدن طالبان این قوم در معرض بیشتر کشتار قرار گرفته‌اند.
شیعیان هزاره در ارزگان افغانستان، از زمانی که طالبان کنترل آن کشور را دوباره به دست گرفتند، با آزار و اذیت «ویژه» و «سیستماتیک» مواجه شده اند. آزار و اذیتی که این روزها با کشتار و قطع درختان میوه ادامه می یابد.
در تازه ترین رویداد روز گذشته یک پیرمرد شیعه هزاره در بیرون خانه اش در منطقه جوی نو شهر ارزگان خاص در مقابل خانه اش کشته شد.
به گفته منابع محلی، حاجی بستان هنگام وضو گرفتن و آماده شدن برای نماز ظهر کشته شد.
منابع محلی می گویند حاجی بستان کشاورز بوده و تنها «به دلیل هویت قومی و مذهبی» کشته شده است.
به گفته تعدادی از منابع محلی، دو پسر حاجی بستان نیز در سال 1389 به همراه هفت تن دیگر از شیعیان هزاره در منطقه موسوم به «قلغو» در حوالی «باغچار» ارزگان سر بریده شدند و عاملان آن هرگز شناسایی نشدند.
به گفته منابع محلی، کشتار «هدفمند» و «سیستماتیک» شیعیان هزاره در منطقه «جوی نو» ارزگان خاص از زمانی که طالبان دوباره کنترل افغانستان را به دست گرفتند، افزایش یافته است.
آنها می گویند که در آن زمان 14 شیعه هزاره از جمله یک عالم دینی و یک امام جماعت به طور مرموزی در این منطقه کشته شدند.
علاوه بر حاجی بستان، منابع محلی اسامی برخی از قربانیان از جمله «محمد هاشم ولد یوسف، محمد حسین ولد سواتی، محمد تقی روحانی، امام جماعت مسجد جوی نو، موسی، محمد علی، داکتر امیری، کربلایی انصاری» را اعلام کرده اند.
در این مدت تعداد دیگری از شیعیان هزاره در منطقه «جوی نو» ارزگان خاص زخمی شدند و منابع محلی برخی از آنان را «اسدالله ولد ناصر، سید محمد، سید شاه ولی سید عقیل، خالق ولد ابراهیم و روح الله ولد میرزا» معرفی کردند.
«قطع درختان، آتش زدن خرمن ها و تخریب خانه»
بخشی دیگر از آزار و شکنجه «ویژه» و «سیستماتیک» شیعیان هزاره در ارزگان خاص افغانستان، قطع درختان میوه و سوزاندن خرمن های گندم است.
حدود یک هفته پیش منابع محلی از منطقه «جوی نو» ارزگان خاص از قطع 390 اصله درخت میوه شیعیان هزاره در این منطقه خبر دادند.
رسانه های محلی افغانستان گزارش داده اند که مسؤول قطع درختان میوه هزاره شیعیان این منطقه، افرادی از قبیله «کوته زی» و از قوم پشتون هستند و در مجاورت منطقه جوی نو زندگی می کنند.
آتش زدن 20 خانه، سوزاندن سه موتر و سوزاندن چندین دستگاه خرمن کوب گندم از دیگر مصادیق آزار و اذیت هدفمند در سایه طالبان علیه شیعیان هزاره در ارزگان خاص افغانستان است.
علاوه بر این، ساکنان محلی از غارت گسترده اموال خود شکایت کرده اند و می گویند حتی حیوانات خانگی نیز در روز روشن از منطقه به سرقت می روند.
به گفته ساکنان محل، چندین درخت میوه در منطقه 300 متری پاسگاه طالبان وجود دارد که حدود یک هفته پیش قطع شده است.
ساکنان این منطقه مدعی شده اند که طالبان هرگز برای تامین امنیت ساکنان این منطقه و دستگیری عاملان قتل، غارت، قطع درختان و آتش زدن خانه ها و محصولات، اقدامی نکرده اند.
«هدف کوچ اجباری و غصب زمین است»
ساکنان محلی منطقه جوی نو ارزگان خاص افغانستان می گویند که هدف اصلی از کشتار و آزار و اذیت مداوم ساکنان این منطقه «کوچ اجباری» و «غصب زمین» است.
به گفته منابع محلی، قبل از قدرت گرفتن طالبان در افغانستان، 1500 خانواده در منطقه “جوی نو” ارزگان خاص زندگی می کردند و اکنون تنها 300 خانواده باقی مانده اند و بقیه مجبور به کوچ و ترک زمین، خانه و زندگیشان شده اند.
به گفته منابع محلی، پشتون های قوم کوتزای با حمایت طالبان تلاش می کنند تا مردم جوی نو را به زور بیرون کنند و زمین های آنها را مصادره کنند.
شیعیان هزاره در ارزگان افغانستان همواره با “قتل عام”، “کشتار هدفمند”، “غصب زمین” و غارت اموالشان روبرو بوده اند.
در 15 سپتامبر 1893، ارتش عبدالرحمن، پادشاه سابق افغانستان، مرکز مرجعیت شیعیان هزاره در ارزگان را تصرف کرد و شروع به “قتل عام” آنها کرد.
بر اساس اسناد تاریخی، در آن روز عبدالرحمن خان فتوای “نسل کشی” و “تفکر” شیعیان هزاره در ارزگان را صادر کرد و به دستور او 62 درصد از شیعیان هزاره در سراسر افغانستان “قتل عام” شدند.
در کتاب سراج التواریخ، یکی از معتبرترین منابع تاریخی افغانستان، بخشی از فرمان عبدالرحمن خان برای کشتار شیعیان هزاره چنین نقل شده است: «بچون کفر اشرار هزاره دایه و فولاد و زاولی و سلطان‌احمد و ارزگان و غیره به‌جایی رسید که همه غازی های مسلمان حکم کفر نمودند و سرکار اعلی در قلع‌وقمع بنیاد این بی‌دینان که اثری از ایشان در آن محال و خلال جبال نماند، و املاک ایشان در بین اقوام غلجایی و درانی تقسیم شود، چنین سررشته و تجویز فرمودند که سپاه نصرت‌پناه نظامی و آلوسی از هر سمت و جانب دولت خداداد آن‌چنان در خاک طوایف باغیه هزاره‌جات جمع شوند که نفری از آن طوایف گمراهان جان به سلامت نبرد و رها نشود و کنیز و غلام از طوایف مذکور بدست هر نفری از اقوام مجاهدین افغانستان بوده باشند.»
اکنون شیعیان هزاره کشتار هزاره ها توسط عبدالرحمن در 25 سپتامبر هر سال را گرامی می دارند و نسبت به ادامه “نسل کشی” هزاره ها هشدار می دهند.
در همین روزهای سال گذشته، حمله خونین به مرکز آموزشی کاج در غرب کابل باعث اعتراضات گسترده شیعیان هزاره شد.
تظاهرکنندگان در سراسر جهان این حملات را ادامه “نسل کشی” شیعیان هزاره نامیدند و خواستار به رسمیت شناختن سازمان ملل و جامعه بین المللی هستند.