دنیای شگفت انگیز مسابقات بین مبارزان خودی. این مقاله دو هواپیمای جنگنده نسل چهارم تمام آمریکایی را در مقابل یکدیگر قرار می دهد. یکی یکی از تاسیسات نیروی هوایی ایالات متحده و دیگری سکوی نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده است.
به گزارش روزیاتو، این مسابقه هوایی بین خدماتی کمی پیچ و تاب دارد: این مسابقه بین شرکتی نیز است، زیرا هر دو پرنده جنگی رقیب توسط یک سازنده ساخته می شوند: بوئینگ. این باعث می شود جنگنده F-15EX Eagle II ساخته شده توسط بوئینگ و مورد استفاده نیروی هوایی ایالات متحده از جنگنده دیگری که توسط بوئینگ ساخته شده و در خدمت نیروی دریایی و تفنگداران دریایی ایالات متحده است، جلوتر باشد. پس چه کسی برنده این دوئل بوئینگ و بوئینگ خواهد بود؟
تاریخچه اولیه F-15EX Eagle II
F-15EX Eagle II اولین پرواز خود را در 2 فوریه 2021 انجام داد، هشت سال پس از معرفی نسخه Advanced Eagle، 25 سال پس از McDonnell Douglas F-15E Strike Eagle و اگرچه باورش سخت به نظر می رسد، 49 سال پس از آن. اولین پرواز مک دانل داگلاس اف-15 ایگل اصلی.
انتظار می رود نسخه EX ماه آینده به وضعیت عملیاتی رسمی برسد. علاوه بر نیروی هوایی آمریکا، Eagle II نیز توسط نیروی هوایی اسرائیل و نیروی هوایی سلطنتی عربستان سفارش داده شد.
آنچه Eagle II را از نسخه های قبلی این پلتفرم محبوب و قدرتمند متمایز می کند توسط Dr. عمر ممنون آن را در مقاله ژوئن 2024 خود به شرح زیر خلاصه کرد:
- F-15EX دارای 12 پایگاه موشکی است که ظرفیت محموله و برتری هوایی را به حداکثر می رساند.
- غلاف های هدف گیری دقیق به قابلیت اطمینان نبرد و بهبود برد ایستادگی (تیراندازی از فاصله ایمن بدون به خطر انداختن خود جنگنده) کمک می کند.
- مکانیسم های دفاعی مانند EPAWSS بقا را در محیط های خطرناک و بسیار رقابتی بهبود می بخشد.
تاریخچه اولیه F/A-18E/F Super Hornet
F/A-18E/F Super Hornet (ساخته شده توسط شرکت مک دانل داگلاس (که بعداً با بوئینگ ادغام شد) اولین پرواز خود را در 29 نوامبر 1995، 21 سال پس از معرفی هورنت اصلی انجام داد. در سال 1999 وارد خدمت نیروی دریایی ایالات متحده شد و در سال 2001 به قابلیت عملیاتی اولیه (IOC) دست یافت. این هواپیما جایگزین گرومن اف-14 تامکت افسانه ای شد (چه شاعرانه که هر دو هواپیما ستاره های سری Top Gun بودند).
آنچه Super Hornet را از نسخه اصلی متمایز می کند توسط Ritis Bresnovius خلاصه می شود: “در اصل، Super Hornet نسخه مدرن و بسیار بهتری از هورنت است و دومی کمبودهای قبلی را جبران می کند … Super The Hornet “برای وزن، قدرت و بقای بیشتر در برابر تهدیدات رو به رشد طراحی شده است.”
Air Force Eagle II در مقابل نیروی دریایی Super Hornet
برای مقایسه سطح، اجازه دهید مشخصات فنی دو جنگنده را با هم مقایسه کنیم:
| F-15EX Eagle II | F/A-18E/F سوپر هورنت | تعالی | |
| حداکثر سرعت، بیشینه سرعت | 2.5 (2655 کیلومتر در ساعت) را در ارتفاع بالا انجام دهید | 1.55 (1915 کیلومتر در ساعت) در 40000 فوت (12190 متر) انجام دهید | عقاب |
| موتور | 2 موتور توربوفن پس سوز GE F110-GE-129، هر کدام با سوخت خشک 17155 پوند (76.31 کیلونیوتن)، 29500 پوند (131 کیلو نیوتن) با پس سوز | 2 موتور توربوفن GE F414-400، هر 13000 پوند (58 کیلو نیوتن) رانش خشک، 22000 پوند (98 کیلونیوتن) با پس سوز | عقاب |
| پیروزی در نبرد | 1272 کیلومتر | 856 کیلومتر در عملیات اسکورت تنها با مخزن سوخت داخلی | عقاب |
| محدوده انتقال | 3900 کیلومتر با مخزن سوخت تطبیقی و سه مخزن سوخت خارجی | 3330 کیلومتر | عقاب |
| سقف پرنده | 60000 فوت (18000 متر) | 52300 فوت (15940 متر) | عقاب |
| سرعت صعود | 250 متر در ثانیه | 228 متر در ثانیه | عقاب |
| نسبت موتور به وزن | ۰,۹۳ | ۰,۹۳ | زوج |
| سلاح ها | توپ ها: یک تفنگ 20 میلی متری M61A1 Vulcan Gatling شش لول با 500 گلوله M-56 یا PGU-28 نقاط تماس: 4 دکل بال، دکل بدنه، قفسه بمب با 23 نقطه اتصال با ظرفیت 13400 کیلوگرم سوخت یا مهمات خارجی موشک: موشک های هوا به هوا: 12 نقطه اتصال برای موشک های AIM-9 Sidewinder، AIM-120 AMRAAM و AIM-260 JATM موشک های هوا به سطح: AGM-158 JASSM AGM-88 DAMAGE AGM-183 ARRW بمب ها: GBU-31 و GBU-38 JDAM بمب شعاع کوچک GBU-39 |
توپ ها: یک توپ 20 میلی متری Vulcan M61A2 با 412 گلوله نقاط تماس: 11 (دو مورد روی بال، 6 مورد زیر بال و 3 مورد در زیر بدنه) با حداکثر ظرفیت: 8050 کیلوگرم محموله برگشت دریایی: F/A-18E: 4491 کیلوگرم، F/A-18F: 4082 کیلوگرم با مقرراتی برای حمل ترکیبی از: موشک: 4 موشک هوا به هوای مادون قرمز AIM-9 Sidewinder/حرارت یاب 12 موشک هوا به هوای پیشرفته میان برد AIM-120 (AMRAAM با نام مستعار Slammer) 12 موشک AIM-260 JATM موشک های هوا به سطح: 6 موشک AGM-65E/F ماوریک 4 موشک AGM-84H/K SLAM-ER 6 موشک ضد تشعشع پر سرعت AGM-88 (HARM) 4 موشک AGM-158 JASSM 4 موشک ایستاده AGM-154 – بمب های گلاید موشک های ضد کشتی: 4 موشک AGM-84 هارپون 4 موشک AGM-158C LRASM موشک تهاجمی JSM بمب ها: بمب های JDAM (تا 10 بمب GBU-32/35/38/54 یا 4 بمب GBU-31) بمب های هدایت لیزری سری Paveway بمب های Mk 80 غیر هدایت شونده مین های دریایی Mk-62/63/65 Quick Strike |
عقاب |
بر روی کاغذ، به نظر می رسد Eagle II در همه زمینه ها بهتر از رقبا عمل کند. اما این قبل از اینکه چیزهای نامشهود را در نظر بگیرید. از یک طرف، سوپر هورنت مانور بیشتری دارد و ویژگی های بهتری در پیچ ها دارد.
علاوه بر این، ادوارد چانگ در مقاله‌ای در سپتامبر 2020 برای نشنال اینترست اشاره می‌کند: «برای نیروی دریایی، تطبیق‌پذیری سوپر هورنت همراه با مقرون‌به‌صرفه بودن باعث می‌شود هواپیمایی با گسترده‌ترین قابلیت‌ها همچنان قابل پرواز باشد و بر روی یک ناو هواپیمابر فرود آید.
به عبارت دیگر، در حالی که Strike Eagle سرعت و برد بیشتری دارد، F/A-18E/F به دلیل توانایی خود در پرواز از یک پایگاه هوایی شناور در دریا می تواند به هدف نزدیکتر شود. همچنین به این معنی است که موقعیت های عملیاتی وجود دارد که می توان از Super Hornet بدون مشکل استفاده کرد، اما Strike Eagle نمی تواند. در واقع، در صورت بروز بحران، F/A-18E/F احتمالاً اولین پاسخ دهنده خواهد بود و خیلی زودتر از F-15E به صحنه می‌رسد.»
F/A-18E/F مزیت اثبات شده رزمی قابل توجهی دارد، در حالی که F-15EX همانطور که در بالا ذکر شد هنوز به طور رسمی عملیاتی نشده است، بنابراین Super Hornet در این زمینه موقعیت بهتری دارد.
سوپر هورنت برای اولین بار در 6 نوامبر 2002 در نبرد “خونریزی” شد، زمانی که برای پشتیبانی از عملیات دیده بان جنوبی (فاصله 12 ساله بین عملیات طوفان صحرا، جنگ خلیج فارس 1991 و شروع عملیات آزادی عراق) به کار گرفته شد. جنگ عراق در سال 2003 برای سرنگونی صدام حسین، که در آن دو فروند F/A-18E – متعلق به اسکادران 115 تهاجمی جنگنده نیروی دریایی ایالات متحده (VFA-115) – یک “گزینه پاسخ” را انجام دادند. آنها به دو پرتاب کننده موشک ضد هوایی سطحی (SAM) در الکوت عراق و یک پناهگاه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی (C2) در پایگاه هوایی تلیل حمله کردند.
در این فرآیند، یکی یکی از خلبانان سوپر هورنت برای اولین بار در طول نبرد یک JDAM 910 کیلوگرمی را از سوپر هورنت خود رها کرد.
از آن زمان، F/A-18E/F بارها و بارها خود را در عملیات های رزمی ثابت کرده است، از جنگ دوم عراق تا عملیات آزادی پایدار در افغانستان و عملیات عزم ذاتی (کمپین هوایی علیه گروه تروریستی داعش) تا بیشترین میزان. ضد جنگ اخیر – حوثی ها در یمن، نه تنها توسط نیروی دریایی و تفنگداران، بلکه توسط نیروی هوایی سلطنتی استرالیا.
در حالی که سوپر هورنت تا حد زیادی در عملیات های جنگی برای ماموریت های هوا به زمین استفاده شده است، Warbird آزمایش سخت نبرد هوا به هوا را نیز پشت سر گذاشته است: در 18 ژوئن 2017، یک جنگنده F/A-18E نیروی دریایی ایالات متحده ، سوخو مستقر شد، جنگنده -22 “فیتر” نیروی هوایی سوریه سرنگون شد.
این اولین حمله هوایی جنگنده سرنشین دار ایالات متحده از سال 1999 و اولین حمله نیروی دریایی ایالات متحده پس از عملیات طوفان صحرا بود.
اگرچه F-15 EX هنوز نام رسمی خود را دریافت نکرده است، میراث رزمی Jet Eagle بی نظیر است. اگرچه F-15 مطمئناً سهم خود را از تلفات ناشی از آتش زمینی دشمن متحمل شده است، اما پس از پنج دهه این سکو هرگز در نبردهای هوا به هوا سرنگون نشده است. همانطور که در مقاله ای دیگر در مورد این جنگنده گفتیم، ایگل نسبت کشتار را 104-0 به ثبت رساند، یعنی 104 برد در مقابل 0 باخت!
برای مقایسه، اگرچه سوپر هورنت هنوز در نبرد شکست نخورده است، اما نرخ کشتار باورنکردنی خانواده Eagle را ندارد. علاوه بر این، حداقل یک نمونه اولیه هورنت در نبرد سرنگون شد: اولین قربانی آمریکایی عملیات طوفان صحرا، یک F/A-18 هورنت با خلبانی کاپیتان مایکل اسکات اسپیچر، شماره دفتر نیروی دریایی (BuNo) 163484، در شب اول نبرد توسط یک MiG-25 نیروی هوایی عراق “فاکس بت” به رهبری ستوان. زهیر داوود با موشک R-40 (AA-6 “Acrid”) سرنگون شد.
و برنده است…
با پذیرش خطر دوگانگی اورولی، هر دو برنده می شوند! Eagle II دارای مزیت های آماری در سرعت، قدرت و پتانسیل است، در حالی که Super Hornet دارای ویژگی های نامشهود و تجربه رزمی برتر است. با این حال، اگر خلبان جنگنده بودم و حق انتخاب داشتم، عقاب را انتخاب می کردم. جدای از رقابت های بین نظامی که در بالا ذکر شد، نیروهای مسلح ایالات متحده خوش شانس هستند که این دو پرنده جنگی شگفت انگیز را در زرادخانه خود دارند.