چین چهارمین ناو هواپیمابر خود را می سازد و آن را به دومین ناوگان ناو هواپیمابر پس از ایالات متحده تبدیل می کند. در گزارش رسانه دولتی هنگ کنگ آمده است که ساخت یک ناو هواپیمابر جدید چینی و جزئیات فنی آن به زودی اعلام خواهد شد.
چهارمین ناو هواپیمابر چین همچنین می‌تواند اولین کشتی هسته‌ای این کشور باشد، نقطه عطفی در توسعه کشتی‌ها و گامی کلیدی در استقرار نیروهای دریایی چین بسیار فراتر از آب‌های سرزمینی این کشور.
به گزارش روزیاتو، خبرنگار روزنامه دولتی هنگ کنگ کامرشال دیلی از دریاسالار نیروی دریایی چین و کمیسر سیاسی یوان هوآژی پرسید که آیا ناو هواپیمابر جدید چین هسته ای خواهد بود و نام آن چیست؟ هوازی با لبخند گفت به زودی اعلام می شود.
وی همچنین گفت: هیچ فشار و محدودیت فنی در ساخت ناوهای هواپیمابر جدید چینی وجود ندارد و تاخیری نیز وجود نخواهد داشت. اگرچه این پاسخ به معنای “بله” واضح نیست، اما چند رسانه خبری دیگر چین نیز این صحبت ها را نشانه تایید ساخت چهارمین ناو هواپیمابر چین دانسته اند.
“کمیسر سیاسی” موقعیتی در ارتش چین است که به طور خاص ایجاد شده است تا اطمینان حاصل شود که ارتش افکار سیاسی “درست” را دریافت می کند و افکار سربازان مطابق با خواسته های دولت است. در کشورهای دیگر معادلی وجود ندارد.
از آنجایی که تنها وظیفه یوان این است که اطمینان حاصل کند که مردم اطلاعات صحیح را دریافت می کنند و شایعات ناخوشایند را از بین می برند، بعید است که اگر ناو هواپیمابر چهارم درگیر نبود چنین چیزهایی را بیان می کرد.
چین دارای سه ناو هواپیمابر به نام‌های لیائونینگ، شاندونگ و فوجیان است. لیائونینگ در اصل یک ناو هواپیمابر شوروی بود، اما اتحاد جماهیر شوروی قبل از تکمیل ساخت و ساز فروپاشید.
در سال 1998، بدنه ناتمام ناو هواپیمابر به یک تاجر هنگ کنگی فروخته شد که قصد خود را برای تبدیل آن به یک کازینو شناور اعلام کرد، اما لیائونینگ به نیروی دریایی ارتش آزادیبخش خلق منتقل شد و به عنوان یک ناو هواپیمابر در سال 2012 راه اندازی شد. لیائونینگ از یک رمپ اسکی با کارایی کمتر استفاده می کند، در حالی که ناوهای هواپیمابر مدرن از سیستم منجنیق برای شروع و توقف هواپیماها هنگام فرود بر روی عرشه استفاده می کنند.
شاندونگ که در سال 2019 راه اندازی شد، دارای یک رمپ اسکی نیز است و از ابتدا توسط چین ساخته شده است تا توانایی این کشور در ساخت این کشتی ها را آزمایش کند. فوجیان که اخیراً تکمیل شده است بدون رمپ اسکی ساخته شده است و طبق گزارشات از سیستم منجنیق مشابه سیستم EMALS در ناو هواپیمابر کلاس فورد آمریکایی استفاده می کند.
هر یک از ناوهای هواپیمابر چین به نقطه عطف جدیدی دست یافته اند، اما حتی آخرین ناوهای هواپیمابر از فناوری مدرن ناو هواپیمابر عقب مانده است: یک سیستم پیشران هسته ای. انرژی هسته ای به ناوهای هواپیمابر برد نامحدودی می دهد و به آنها اجازه می دهد هزاران کیلومتر را طی کنند و برای عملیات نظامی فقط به غذا، مهمات و تجهیزات نیاز دارند.
تا سال 2024، تنها ایالات متحده و فرانسه ناوهای هواپیمابر هسته ای خواهند ساخت. اگر چین می‌خواهد از نظر فناوری به نیروی دریایی ایالات متحده برسد، ناوهای هواپیمابر هسته‌ای یک مزیت کلیدی هستند که باید داشته باشد.
چین به احتمال زیاد چندین ناو هواپیمابر دیگر خواهد ساخت. سه یا چهار ناو هواپیمابر به این معنا نیست که همه همیشه در دسترس هستند. ناوهای هواپیمابر، مانند سایر کشتی های جنگی، از یک دیکتاتوری سه گانه رنج می برند: موارد زیر برای هر کشتی در دریا صدق می کند: یکی در بازگشت به خشکی، نفر سوم یا در اسکله خشک است یا برای یک سفر دریایی آماده می شود. در عمل، این بدان معناست که یک کشور تنها می تواند حضور یک هواپیما در دریا را به ازای هر سه ناو هواپیمابر در هر لحظه تضمین کند، در حالی که در شرایط اضطراری می توان این تعداد را به دو هواپیما افزایش داد.
اگر چین مصمم است به موقعیتی همتراز با نیروی دریایی چین دست یابد، باید ناوهای هواپیمابر به اندازه ناوگان اقیانوس اطلس ایالات متحده بسازد. این بدان معناست که هفت ناو هواپیمابر باید ساخته شود، معادل ناوهای یو اس اس نیمیتز، وینسون، روزولت، لینکلن، واشنگتن، استنیس و ریگان. با توجه به اینکه چین هنوز ناو هواپیمابر هسته‌ای نساخته است، کارخانه‌های کشتی‌سازی چینی احتمالاً در 20 سال آینده به تلاش برای ساخت ناوهای هواپیمابر ادامه خواهند داد.