چه مقدار خون در بدن انسان وجود دارد؟

بدن به راحتی می تواند با مقدار مشخصی از دست دادن خون کنار بیاید. شوک زمانی اتفاق می‌افتد که از دست دادن خون سریع‌تر از آنچه بدن بتواند آن را جایگزین کند اتفاق بیفتد.

به گزارش فرارو به نقل از Very Well Health، در زیر به میزان خون طبیعی بر اساس سن و جنسیت، میزان از دست دادن خون و اثرات از دست دادن خون و همچنین نحوه جایگزینی خون از دست رفته و تاثیرات حجم خون خواهیم پرداخت. تشخیص و درمان پرداخت.

میزان خون در بدن به سن و جنسیت افراد بستگی دارد

حجم خون از فردی به فرد دیگر متفاوت است. وزن، سن و جنسیت شما عواملی هستند که میزان خون کافی را تعیین می کنند.

به طور کلی، مقادیر معمول خون عبارتند از: برای یک مرد بالغ با وزن حدود 90 کیلوگرم حدود 5.7 لیتر یا (به طور متوسط ​​75 میلی لیتر بر کیلوگرم) و برای یک زن با وزن حدود 74 کیلوگرم حدود 4.3 لیتر خون (به طور متوسط). 65 میلی لیتر / کیلوگرم). هر نوزاد حدود 75 تا 85 میلی لیتر خون به ازای هر کیلوگرم خون در هر 453 گرم وزن بدن دارد.

یک کودک با وزن 453 گرم 70 تا 75 میلی لیتر خون در هر کیلوگرم دارد. تفاوت جنسیتی در حجم خون تا حد زیادی به این دلیل است که مردان توده بدن بدون چربی بیشتری نسبت به زنان دارای بافت چربی بیشتری دارند.

بدن چقدر خون می تواند از دست بدهد؟

با توجه به اهمیت حجم خون در انتقال اکسیژن و مواد مغذی به سراسر بدن، تنظیم دما و محافظت از بدن، از دست دادن خون باید توسط پزشک ارزیابی شود.

برای به حداقل رساندن از دست دادن خون، بدن معمولاً می تواند حجم خون را بدون تأثیر زیادی جایگزین کند. از دست دادن حجم خون عمده می تواند یک اورژانس باشد و نیاز به اقدامات نجات دهنده مانند انتقال خون داشته باشد.

کالج جراحان آمریکا معیارهایی را برای طبقه بندی کاهش حجم خون ایجاد کرده است. این طبقه بندی بر اساس یک فرد سالم با وزن 70 کیلوگرم ایجاد شده است. درجات مختلف از دست دادن خون همچنین شامل علائم و نشانه هایی است که ممکن است رخ دهد:

مرحله 1 زمانی اتفاق می افتد که 15 درصد یا کمتر (حدود 750 میلی لیتر) از حجم خون از بین می رود. در این مرحله، ضربان قلب ممکن است کمی افزایش یابد و فشار خون یا تعداد تنفس اغلب تغییر نمی کند.

مرحله 2 زمانی اتفاق می افتد که از دست دادن خون بیش از 15٪ اما کمتر از 30٪ (تقریبا 750 تا 1500 میلی لیتر) باشد. در این سطح، ضربان قلب و تعداد تنفس اغلب افزایش می یابد و روند کاهش فشار خون می تواند آغاز شود.

مرحله 3 زمانی اتفاق می افتد که افت حجم خون بیش از 30 درصد اما کمتر از 40 درصد (تقریباً 1500 تا 2000 میلی لیتر) باشد و معمولاً باعث افت شدید فشار خون و وضعیت ذهنی فرد مانند هوشیاری و توانایی صحبت می شود. شروع به غرق شدن می کند

در این سطح، ضربان قلب و تعداد تنفس نیز بسیار بالاتر از محدوده طبیعی است. زمان پر کردن مجدد مویرگی نیز افزایش می یابد. در این سطح، زمان بیشتری طول می کشد تا کوچکترین رگ های خونی دوباره پر از خون شوند.

مرحله 4 زمانی اتفاق می افتد که از دست دادن حجم خون بیش از 40 درصد یا بیش از 2000 میلی لیتر باشد. در این مرحله فشار خون بسیار پایین، ضربان قلب و تنفس بسیار بالا خواهد بود و وضعیت روانی فرد گیج، تحریک پذیر و احتمالاً بیهوش خواهد شد. زمان پر کردن مجدد مویرگی نیز در این سطح بسیار طولانی است.

برای تعیین میزان از دست دادن خون، نمونه خون اغلب در آزمایشگاه بررسی می شود. مقدار اولیه آزمایشگاهی مورد استفاده برای تعیین میزان کاهش حجم خون، هموگلوبین است. هموگلوبین پروتئین مهمی است که توسط گلبول های قرمز حمل می شود و اکسیژن را در سراسر بدن حمل می کند.

سطح هموگلوبین بسته به جنسیت متفاوت است:

در یک مرد بالغ، سطح طبیعی هموگلوبین بین 13.5 تا 17.5 گرم در دسی لیتر است.

در یک زن بالغ، سطح طبیعی هموگلوبین بین 12.0 تا 15.5 گرم در دسی لیتر است.

اگر سطح هموگلوبین یک فرد کمتر از محدوده قابل قبول باشد و فردی با هموگلوبین پایین علائمی را که در بالا توضیح داده شد نشان دهد، پزشک ممکن است گزینه های درمانی از جمله انتقال خون را در نظر بگیرد.

گزینه های درمانی برای از دست دادن خون

اقدامات متعددی می تواند به توقف از دست دادن خون کمک کند. اعمال فشار مستقیم به زخم، اعمال فشار زیاد بر روی زخم با استفاده از تورنیکه یا استفاده از داروهایی که به طور خاص برای افزایش لخته شدن خون طراحی شده اند، همه روش هایی هستند که می توان از آنها برای توقف خونریزی استفاده کرد.

تزریق داخل وریدی مایع یا پلاسما می تواند به تثبیت حجم خون در زمانی که به میزان قابل توجهی کاهش می یابد کمک کند.

اگر سطح هموگلوبین به طور چشمگیری کاهش یابد، ممکن است نیاز به انتقال خون باشد. این می تواند انتقال خون کامل یا انتقال گلبول قرمز باشد. تزریق اجزای پلاکتی نیز ممکن است ضروری باشد.

چگونه بدن خون بیشتری تولید می کند؟

مغز استخوان طی فرآیندی به نام خون سازی سلول های خونی را ایجاد می کند. سلول های بنیادی در مغز استخوان برای تولید اجزای سلولی خون تمایز می یابند:

گلبول های قرمز: گلبول های قرمز حامل هموگلوبین، پروتئینی است که اکسیژن را به سلول ها و مواد زائد می رساند. دی دی اکسید کربن را حذف می کند.

گلبول های سفید: گلبول های سفید از بدن در برابر عفونت های ناشی از باکتری ها، ویروس ها یا سایر مهاجمان خارجی محافظت می کنند.

پلاکت ها: پلاکت ها بخش مهمی از فرآیند لخته شدن بدن هستند که برای جلوگیری از از دست دادن خون ضروری است.

سلول های کلیه ها به سطح اکسیژن خون حساس هستند. هنگامی که این سلول ها تخلیه را احساس می کنند (به عنوان مثال از دست دادن خون)، هورمون اریتروپویتین را آزاد می کنند. این هورمون به مغز استخوان سیگنال می دهد تا گلبول های قرمز بیشتری بسازد.

آهن برای تولید هموگلوبین در گلبول های قرمز خون مورد نیاز است، بنابراین بدن از ذخایر آهن استفاده می کند و جذب غذا را افزایش می دهد.

سایر پیام رسان های شیمیایی در بدن به مغز استخوان سیگنال می دهند که در صورت کمبود پلاکت و گلبول های سفید، پلاکت ها و گلبول های سفید بیشتری تولید کند. با این حال، هفته ها طول می کشد تا مغز استخوان جایگزین تمام اجزای سلولی شود. اگر از دست دادن خون خیلی سریع رخ دهد، ممکن است نیاز به انتقال خون باشد. پلاسما قسمت مایع خون است.

هنگامی که خون از دست می رود، پلاسما از ذخایر مایع بدن دوباره پر می شود. اگر حجم خون از بین رفت، مایعات باید جایگزین شوند (خوراکی یا داخل وریدی) تا سطح پلاسما بازیابی شود.

کلیه ها همچنین به کاهش از دست دادن مایعات و حفظ حجم پلاسما پاسخ می دهند. تبادل پلاسما در بدن نسبتاً سریع اتفاق می افتد. به عنوان مثال، یک فرد می تواند دو بار در هفته تا زمانی که بین اهداها 48 ساعت فاصله باشد، پلاسما اهدا کند.

استفاده از حجم خون برای تشخیص

تعیین وضعیت حجم خون می تواند بخش مهمی از توانایی ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای تشخیص و تعیین موثرترین درمان ها باشد. حجم خون می تواند در بیماری های مختلف مانند شوک ناشی از از دست دادن خون یا نارسایی احتقانی قلب مهم باشد.

ارزیابی حجم خون ممکن است شامل موارد زیر باشد:

معاینه فیزیکی: این شامل ارزیابی مواردی مانند خشکی غشاهای مخاطی، سرگیجه هنگام ایستادن، فشار خون پایین یا ضربان نبض بالا است. این روش غیر تهاجمی است، اما دقت مقادیر خاصی از حجم خون را ندارد.

هموگلوبین و هماتوکریت: این دو آزمایش خون را می توان به سرعت در آزمایشگاه یا اورژانس انجام داد. هماتوکریت درصد گلبول های قرمز خون است.

روش های تخصصی تر عبارتند از:

مانیتورینگ داخلی عروق خونی: یک کاتتر شریان ریوی که کاتتر سوان گانز نیز نامیده می‌شود، در رگ‌های خونی بزرگی که به داخل و خارج از قلب و ریه‌ها می‌روند، وارد می‌شود. این کاتتر می تواند فشارهای مختلف را در رگ های خونی اندازه گیری کند و تعیین کند که حجم خون خیلی کم یا زیاد است.

تجزیه و تحلیل حجم خون پزشکی هسته ای: این یک روش ویژه برای تعیین مستقیم حجم خون با استفاده از دستگاه پزشکی هسته ای است. این تکنیک کم تهاجمی است اما در طول فرآیند آزمایش تنها مقدار کمی تشعشع ایجاد می کند.

این روش تجزیه و تحلیل حجم خون چهار تا شش ساعت طول می کشد، اما تکنیک های جدیدتر می توانند آزمایش را در 90 دقیقه یا کمتر کامل کنند.

اگر خونریزی حجم خون را به حدی کاهش دهد که شوک ایجاد شود، ممکن است مداخلات پزشکی مانند انتقال خون ضروری باشد. آزمایشات آزمایشگاهی و معاینه فیزیکی می تواند میزان از دست دادن خون و مداخلات لازم را مشخص کند.