چه زمانی نبود جسارت و مصلحت روحیه رقابت را مخدوش می کند پر از سیمرغ افتاد

وحید سعیدی چرا فلانی نامزد نشد حق آن فیلم را خوردند این یکی یکی کاملا درست نبود نامزد شدن و… عباراتی آشناست که همیشه پس از اعلام اسامی نامزدهای جشنواره فیلم فجر بین خبرنگاران و علاقه مندان به سینما رد و بدل می شود، اما در دو سال اخیر، انتخاب های هیئت داوران آنقدر عجیب بوده که دیگر جایی باقی نمانده است. برای این کلمات . راحتی و نبود شجاعت اکنون چنان سایه سنگینی بر جشنواره فجر افکنده است که برای آقای سیمرغ هیچ افتخار و قرابتی باقی نمانده و تصمیمات عجیب این دو سال او را بی بال و پر کرده است.

یکی یکی از آفت های همیشگی جشنواره فیلم فجر، راحتی و روحیه محافظه کاری حاکم بر آن است. از دوره اصلاحات تا کنون، هر دوره ای که بررسی شود، فیلم هایی بوده اند که قربانی این راحتی و محافظه کاری شده اند، چه در مرحله ورود به جشنواره و چه بعد از آن در مرحله ارزیابی. چند سالی دوز این راحتی بیشتر و سال‌ها کمتر بود، اما این رفت و آمد حد نصابی داشت که حداقل به مرحله «اوردزی» نمی‌رسید.

از دوره چهلم به تدریج این راحتی در حال افزایش است تا به حال با نگاهی به اسامی نامزدهای اعلام شده به وضوح می توان گفت که به مرحله اردزایی رسیده است. کافیست نام داوطلبان رشته های مختلف را بالا و پایین نگاه کنید، به راحتی متوجه می شوید که حتی نامزدها نیز سهمیه ای هستند. تعداد نامزدهای فیلم های ارگانیک تقریباً یکسان است. اگر فیلمی از بدنه خاصی در یک رشته نامزد نشود، با نامزدی در رشته دیگر تعادل برقرار می شود. یا مثلاً با توجه به راحتی فلان فیلم کمدی که مضمونی آتش زاتر داشت، در هیچ زمینه ای نامزد نشد تا از برخی تحلیل ها جلوگیری شود. ناگفته نماند که بازیگر، کارگردان و فیلمنامه نویس فیلمی که داستانش بر اساس درگ است نامزد شد، اما بازیگر فلان فیلم نامزد نشد و یا در جشنواره ای که فیلم های زیادی با مضامین جذاب وجود داشت، جایزه دریافت شد. برای بهمن، یک فیلم کمدی روشنفکرانه.

اینها شکل کلی تحلیل‌هایی است که در گذشته به دلیل انتخاب‌ها و توجه هیئت داوران به فیلم‌هایی که باید نادیده گرفته می‌شد، اما مورد توجه قرار می‌گرفت، ارائه شده و ارکان اداری جشنواره و سازمان سینمایی را متزلزل کرده است. . . حالا در دو دوره اخیر با حذف کامل فیلم های حساس و بی توجهی به آن ها این ماجرا حل شده است. همچنین رضایت مدیران از رسانه های تاثیرگذار که نسبت به این موضوعات حساس هستند، حائز اهمیت است.

سایه این راحتی چنان بر جشنواره سایه افکنده است که سیمرغ آن اکنون دیگر اعتباری را که قبلا داشته است ندارد. به این ترتیب حداقل ارزش و اعتبار بلور سیمرغ از بین نمی رفت.