ماندگاری بافت نرم در طبیعت (بر خلاف نمونه هایی که به طور مصنوعی از طریق مومیایی کردن یا انجماد حفظ می شوند) یک رویداد نادر است. مطالعات تجربی در زمینه تجزیه جسد نشان داده است که مغز یکی این یکی از اولین اندام هایی است که دچار پوسیدگی می شود.
اعتقاد بر این بود که حفظ مغز انسان در بدنی که همه چیز به جز استخوان ها پوسیده شده بود، پدیده ای بسیار نادر است. محققان می خواستند بدانند که این رویداد چقدر نادر است، بنابراین آنها جستجوی جهانی برای مغز انسان حفظ شده را آغاز کردند.
محققان متون علمی منتشر شده را که به آن دسترسی داشتند، مرور کردند و همچنین با مورخان سراسر جهان مشورت کردند. آنها 4405 مغز انسان را از 213 منبع گزارش شده در سوابق اواسط قرن هفدهم از همه قاره ها به جز قطب جنوب مستند کردند.
مغزها از محیط های مختلف جمع آوری شدند. از گورهای دسته جمعی جنگ داخلی اسپانیا، جایی که مغزها با وجود جراحات ویرانگر گلوله حفظ شد، تا بیابان های شنی مصر باستان، قربانیان مراسم قربانی اینکاها در آتشفشان خفته لولیلاکو در حدود سال 1450 پس از میلاد، مرد تولوند در سال 220 پس از میلاد. در یک باتلاق پیدا شد و اجساد در سواحل دریاچه های عصر حجر سوئد کشف شد. از 4405 مغز، تقریباً یک سوم تنها ساختارهای بافت نرم باقی مانده در بقایای اسکلتی بودند و همگی از قدیمی‌ترین مغزها با حدود 12000 سال قدمت بودند.