انسان‌ها مدت‌ها بوده‌اند که به ارتباط بین رژیم غذایی و سلامتی آگاه بوده‌اند. این ارتباط، که در طول هزاران سال طول کشیده است، با پیشرفت در دروس علوم شیمی، فیزیک و زیست‌شناسی، به روزرسانی و تقویت شده است. این تحقیقات مدرن تغذیه به ما کمک کرده‌اند تا بهتر درک کنیم که چگونه رژیم غذایی ما می‌تواند تأثیر مستقیمی بر سلامتیمان داشته باشد.
همه ما می دانیم که ویتامین ها چقدر برای سلامتی مفید هستند، اما آیا می دانیم که ویتامین ها چگونه نامگذاری شده اند؟ مهمتر از آن، آیا می دانیم که چگونه ویتامین ها برای اولین بار کشف شدند؟
قبل از ویتامین ها
مردم مدت‌هاست که می‌دانستند بین رژیم غذایی و سلامتی ارتباط وجود دارد، اما هزاران سال طول کشید تا تحقیقات تغذیه‌ای مدرن پدید آمد که با پیشرفت‌های علوم شیمی، فیزیک و زیست‌شناسی تغذیه می‌شد.
اولین آزمایشات تغذیه ای بر روی نیتروژن متمرکز بود که در سال 1772 کشف شد. این مطالعات می خواستند بدانند وجود یا عدم وجود این ماده در غذاها باعث سلامت یا بیماری در انسان یا حیوان می شود یا خیر.
سپس در سال 1839، یک شیمیدان هلندی به نام جاردوس مولدر، مولکولی به نام پروتئین، یک “ماده حیوانی” را شناسایی کرد که به نظر او برای تغذیه انسان حیاتی است.
کنت کارپنتر مورخ می نویسد: «برای دهه ها تصور می شد که پروتئین تنها ماده مغذی برای سلامتی انسان است، علیرغم اینکه دانش در حال ظهور مبنی بر این که میوه ها، سبزیجات و شیر می توانند بیماری هایی مانند اسکوربوت و راشیتیسم را درمان کنند، حتی اگر این بیماری ها در بین افراد با محدودیت های محدود رایج باشد، تصور می شد. رژیم‌های غذایی در آن زمان.» با این حال، محققان هنوز فکر می‌کردند که عوامل دیگری مانند عفونت‌ها، غذاهای آلوده و حتی بیماری‌های دریایی علت این بیماری‌ها هستند.
نیروی دریایی ژاپن که دچار بربری شدند.
کمبودهای تغذیه ای
ملوانانی که به سفرهای طولانی می رفتند از بیماری دیگری نیز رنج می بردند: بری بری که باعث نارسایی قلبی و از دست دادن احساس در پاها و دست ها می شود.
پزشک نیروی دریایی ژاپنی، کانهیرو تاکاکی، نظریه ای را برای این وضعیت ارائه کرد: در دهه 1880، او متوجه شد که غیرنظامیان فقیر بیشتر از همتایان ثروتمند خود به بیماری بری بری مبتلا می شوند و رژیم غذایی و کمبود پروتئین آنها را علت آن دانست.
علاوه بر این، یک پزشک ارتش در هلند به نام کریستن ایکمن نظریه خود را در مورد این بیماری پس از آزمایش های خود بر روی مرغ ها ارائه کرد.
جوجه هایی که از برنج سفید تغذیه می کردند، که معمولاً در کشتی های ژاپنی استفاده می شد، علائم مشابهی را نشان دادند. درعوض، پرندگان سالم بودند و با برنج قهوه ای پخته شده توسط سرآشپز تغذیه می شدند، او معتقد بود که به “جوجه های غیرنظامی” نباید “برنج نظامی” داده شود.
ایکمان این یافته را پیگیری کرد و متوجه شد که جمعیت زندانیان تغذیه شده با برنج سفید نیز نشانه هایی از بربریت را نشان می دهند. آیا مشکل از این ماده سفید بود؟
ویتامین ها برای سلامتی
در اوایل قرن بیستم، یک شیمیدان لهستانی به نام کازیمیرز فانک آزمایش خود را با تغذیه کبوترها با برنج کامل آغاز کرد. او مشاهده کرد که کبوترهایی که با برنج سفید تغذیه می کردند بیمار شدند، اما کبوترهایی که برنج را با سبوس و مخمر تغذیه می کردند بهبود یافتند.
این کشف از نظریه تاکاکی حمایت می کرد که بربریت را با تغذیه مرتبط می کند، اما کمبود پروتئین را مقصر نمی دانست.
در سال 1912، فانک این نظریه را مطرح کرد که این بیماری ناشی از کمبود ماده ای غیر از پروتئین است: کمبود یک ترکیب حاوی نیتروژن که او آن را “ویتامین” نامید، که از کلمه لاتین “vita” به معنای “زندگی” گرفته شده است. آمین” [آمونیاک amine]نام ترکیب حاوی نیتروژن است.
کشف «ویتامین» موجی از شوک به جامعه بین‌المللی وارد کرد و نشان داد که بیماری‌ها می‌تواند ناشی از این کمبود تغذیه‌ای باشد و اگر به اندازه کافی از این ترکیب تازه کشف‌شده را به بیماران بخورانیم، آنها درمان می‌شوند.
فانک گفت: «باید از رژیم غذایی یکنواخت اجتناب کرد.
محققان با عجله سایر ریزمغذی‌های مرتبط با بیماری‌هایی مانند راشیتیسم، اسکوربوت، گواتر و غیره را نادیده گرفتند.
در حوالی زمانی که فانک واژه “ویتامین” را ابداع کرد، یک متخصص تغذیه آمریکایی به نام المر مک کالوم آزمایش های غذایی متعددی را روی جمعیت حیوانات انجام داد و متوجه شد که برخی روغن ها حاوی ماده “کمکی” هستند که باعث بزرگتر شدن موش ها می شود. او نام این ماده محلول در چربی را برگرفته از اول کلمه «فرعی به انگلیسی»، ویتامین A گذاشت.
مک کالوم و دیگران آزمایش‌های بیشتری روی ماده مغذی مشتق شده از سبوس برنج انجام دادند و ویتامین B را به دلیل نقش آن در درمان بری بری نامیدند. در نهایت مشخص شد که این ماده که عموماً به عنوان ویتامین B شناخته می شود، مجموعه‌ای از ۸ ویتامین محلول در آب بود که به هر کدام از این ۸ ویتامین نام منفردی مثل تیامین دادند و به ترتیب کشف، آنها را با شماره نامگذاری کردند.
حرف “e” در انتهای کلمه ویتامین که فانک ابداع کرده بود، حذف شد زیرا دانشمندان متوجه شدند که همه این ترکیبات حیاتی آمین های حاوی نیتروژن نیستند. با این حال، سنت نامگذاری ویتامین ها بر اساس حروف الفبا به همین ترتیب ادامه یافت.
امروزه 4 ویتامین محلول در چربی (A، D، E، K)، 9 ویتامین C محلول در آب و 8 ویتامین B از جمله B1 وجود دارد. [تیامین]ب. [پانتوتنیک اسید]B6 [پیرودوکسین]B7 [بیوتین]B9 [فولات]B12 [کوبالامین]آنها برای رشد و سلامت انسان ضروری شناخته شده اند.
ویتامین F؟
تنها یک ویتامین وجود داشت که این سیستم نامگذاری بسیار منطقی را شکست: ویتامین K که در سال 1929 توسط یک محقق هلندی به نام کارل پیتر هنریک دام کشف شد.
با توجه به بازه زمانی کشف این ویتامین، باید آن را ویتامین F می نامید. اما تحقیقات نشان داده است که این ویتامین برای لخته شدن خون ضروری است که در آلمانی به آن انعقاد می گویند. بنابراین K در این ویتامین مستقر شد.
زمان زیادی از کشف آخرین ویتامین حیاتی B12 در سال 1948 می گذرد.
از آن زمان، محققان بر روی مواد مغذی ضروری برای سلامت تمرکز کردند. ارتباط بیشتری بین کمبود ویتامین ها و بیماری ها و استفاده از آنها در شرایطی مانند سپتی سمی و کم خونی پیدا شد.
با این حال، در حال حاضر به نظر نمی رسد که دانشمندان بتوانند ویتامین جدیدی کشف کنند.
با این حال، اگرچه کشف ویتامین های F و G در آینده بعید به نظر می رسد، اما این بدان معنا نیست که اکتشافات تغذیه ای متوقف شده است.
در حقیقت، امروزه تحقیقات تغذیه ای پیشرفته تر از هر زمان دیگری شده است و به دانشمندان این امکان را می دهد تا اسرار کوچکترین ریزمغذی هایی را که بر سلامت انسان تأثیر می گذارد، کشف کنند.
اگر بگوییم دوران طلایی کشف ویتامین ها نوعی پیش غذا بوده است، اکنون دانشمندان به دنبال غذای اصلی هستند.
آنها در تلاشند تا کشف کنند که غذا چگونه زندگی ما را شکل می دهد، شاید آنها در حال تلاش برای کشف یک ماده میکروسکوپی هستند که بر زندگی ما تأثیر می گذارد!
منبع: راهنماتو