بر اساس تحلیل‌های جدید DNA باستانی توسط محققان موسسه انسان‌شناسی تکاملی ماکس پلانک، قربانیان منتخب مایا در یک چیز مشترک هستند. بقایای 64 نفر که در یک اتاقک زیرزمینی به نام چلتون پیدا شد، همگی متعلق به پسران جوانی بود که بسیاری از آنها از نزدیک با هم مرتبط بودند، از جمله دو دوقلو همسان.
این کشف در تضاد با عقل مرسوم است که قربانیان معمولاً دختران کوچک بودند و بینش مهمی در مورد قربانی شدن کودکان در چیچن ایتزا، در اعماق قلب شبه جزیره یوکاتان مکزیک ارائه می دهد.
اوانا دل کاستیلو- باستان شناس گفت: «سن و رژیم غذایی مشابه کودکان پسر، رابطه ژنتیکی نزدیک آنها و این واقعیت که آنها بیش از 200 سال در یک مکان دفن شده بودند نشان می دهد که قربانیان به دلیل خاصی انتخاب شده اند. چاوز »
از آنجایی که کاوش‌های سال 1967 اتاقک و اسرار بی‌رحمانه آن را فاش کرد، ما از سرنوشت غم‌انگیز بچه‌های چلتون مطلع شدیم. چولتون، احتمالا زمانی یک مخزن آب بود، برای اتصال به غار مجاور، یک ویژگی طبیعی مرتبط با قربانی های آیینی، بزرگ شد.
اتاق دفن شامل بقایای بیش از 100 کودک بود. با این حال، تعیین جنسیت آنها تنها بر اساس شکل استخوان ها دشوار بود، بنابراین این فرض که قربانیان زن بودند، بی چون و چرا باقی ماند.
اما اخیرا شواهدی به دست آمد که حداقل برخی از قربانیان پسر بودند. فناوری‌های پیچیده‌تر به باستان‌شناسان این امکان را داده است که DNA باستانی را از بقایایی که قبلاً قابل مطالعه نبودند، بازیابی و توالی‌یابی کنند.
تیمی از محققان به سرپرستی ایمونولوژیست رودریگو بارکوئرا، استخوان های چیچن ایتزا را برای یافتن تاریخچه این کودکان بررسی کردند.
اولین قدم قدمت گذاری بود که نشان داد از کلتون برای دفن بقایای انسان برای بیش از 500 سال، از قرن هفتم تا دوازدهم پس از میلاد استفاده می شد. با این حال، بیشتر قربانیان در یک دوره 200 ساله، بین 800 تا 1000 پس از میلاد (به اوج فرهنگ چیچن ایتزا) دفن شدند.
در مرحله بعدی، محققان استخوان‌های 64 فرد را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند، از جمله آنالیز ژنتیکی و تجزیه و تحلیل نسبت ایزوتوپ‌های به‌دست‌آمده از کلاژن استخوان.
تجزیه و تحلیل ایزوتوپی نه تنها آنچه کودکان می خوردند، بلکه منبع آن غذا را نیز آشکار کرد. مطالعات قبلی نشان می‌دهد که برخی از کودکان از جای دیگری آورده شده‌اند، و محققان را به این پرسش سوق داده است که آنها از کجا آمده‌اند. از آنجایی که عناصری مانند کربن و نیتروژن در رژیم غذایی آنها جایگزین برخی از موادی می شود که از آنها کلاژن تشکیل می شود، نسبت این ایزوتوپ ها در بقایای آنها ممکن است با محل منبع غذایی مرتبط باشد.
شگفتی بزرگ این بود که همه بچه ها غذایی را خورده بودند که در محلی موجود بود، به این معنی که همه آنها از جوامع محلی آمده بودند.
ال کاستیلو، معبد خدای کوکولکان. یکی یکی از بزرگترین ساختمان های چیچن ایتزا
اما شگفتی های بیشتری در انتظار بود. تمام استخوان های مورد آزمایش متعلق به پسران بودند و حداقل یک چهارم آنها رژیم غذایی مشابهی داشتند که نشان می دهد آنها در یک خانواده زندگی می کردند.
کاترین ناگل باستان شناس از موسسه انسان شناسی تکاملی ماکس پلانک می گوید: «غافلگیرکننده ترین چیز این بود که ما دو جفت دوقلوهای همسان را شناسایی کردیم. ما می‌توانیم این را با قاطعیت بگوییم زیرا استراتژی نمونه‌گیری ما تضمین می‌کند که با یک فرد دو بار مصاحبه نشود.»
به گفته محققان، نتایج نشان می‌دهد که احتمالاً پسران به صورت جفت برای اجرای مراسم انتخاب می‌شوند و احتمالاً دوقلوها مورد علاقه خاصی قرار می‌گیرند. دوقلوهای همسان تنها در 0.4 درصد از کل جمعیت به طور تصادفی رخ می دهند، بنابراین داشتن دو جفت دوقلوهای همسان در کلتون بیش از حد انتظار است.
به گفته محققان، این انتخاب ممکن است مربوط به یک اسطوره خاص مایا باشد. متن مقدس مایاها Pupel Voh داستان دوقلوهای قهرمان Honepu و Xbalanque را روایت می کند که با انجام چرخه های مکرر قربانی و رستاخیز برای فریب دادن خدایان عالم اموات، انتقام مرگ فداکارانه پدر و عموی خود را که آنها هم دوقلو بودند، می گیرند.
کریستینا وارینر، انسان شناس دانشگاه هاروارد می گوید: «در اوایل قرن بیستم، داستان های مبهم و مزخرفی درباره قربانی شدن زنان و دختران جوان در این مکان منتشر شد.
این مطالعه به عنوان یک همکاری نزدیک بین‌المللی، آن تاریخ را تغییر داد و پیوندهای عمیقی را بین قربانی‌های آیینی و چرخه‌های مرگ و تولد دوباره انسان که در متون مقدس مایا توصیف شده است، آشکار کرد.