برنا: شب چهارم محرم نیز مال حر است که پس از توبه به لشکر امام حسین(ع) پیوست. یکی او از اولین کسانی بود که در کربلا در پای اباعبدالله به شهادت رسید و دو یادگار همسر حضرت زینب (س) عبدالله بن جعفر به نام‌های عون و محمد بود که در پای امام حسین به شهادت رسیدند. (ع) در کربلا.
هر یک از شبهای محرم نامگذاری شده یکی شهدا، شخصیت ها یا وقایع مربوط به نهضت کربلا نام برده شده است. نام گذاری این شب ها در طول زمان اتفاق افتاده و دلیل خاصی ندارد. این کار توسط مداحان و ذاکران اهل بیت و بر اساس جایگاه شهدای کربلا، همجواری هر یک از آنان به نقطه وحدت کربلا که امام حسین (ع) است و همخوانی انجام شد. از شور و التهاب مراسم و حرم آن با محوریت شب عاشورا.
حر بن یزید ریاحی
چهارمین شب عزاداری محرم الحرام اختصاص دارد یکی حربن یزید ریاحی از شهدای سرافراز کربلاست. البته این شب را به فرزندان حضرت زینب(س) نیز نسبت داده اند. حر اسوه توبه و حقیقت جویی است، او در ابتدای برخورد با امام حسین(ع) چنین مقامی تقوا نداشت و به گفته خودش افسر و معذور بود! اما ادب و تواضع حر در برابر سیدالشهدا موجب آزادی او شد. حر با بصیرت عمیق، خیر را بر بدی ترجیح داد و پیشانی توبه را به محل توبه فرود آورد. حرّ جذاب ترین الگوی توبه برای گناهکاران است.
حر بن یزید ریاحی است که ابتدا به درخواست ابن زیاد به نبرد با امام حسین (ع) فراخوانده شد، اما هنگام عزیمت به لشکر امام حسین (ع) صدایی از درون شنید که تصمیم گرفت با حسین بجنگد. . ابن علی تغییر کند. روزی که عبیدالله بن زیاد از حرکت امام حسین (ع) به سوی کوفه مطلع شد، حر بن زیاد ریاحی. یکی وی یکی از بزرگان و رئیس قبیله خود در کوفه را به فرماندهی لشکریان که حدود هزار نفر سواره بودند برگزید و برای جنگ با امام حسین (ع) به اردوگاه عمر بن سعد فرستاد.
عمر که دستور کشتن امام حسین (ع) را داشت، در نزدیکی لشکریان امام قرار گرفت و سربازان خود را در روز دهم محرم برای جنگ آماده کرد. و در آخرین لحظه که خواست به جنگ حسین بن علی علیه السلام برود از تصمیم خود دست برداشت و به بهانه آب دادن از اردوگاه عمر بن سعد که فرمانده سپاه ابن زیاد در کربلا بود خارج شد. . اسبش به سرعت به طرف امام حسین علیه السلام و یاران باوفایش رفت و از ادب و احترام در پیشگاه پروردگار جهانیان توبه کرد و به لشکر حسین بن علی علیه السلام پیوست.
دو پسر حضرت زینب (س)
حضرت زینب کبری (س) در حماسه عاشورا دوشادوش برادرش حرکت کرد و لحظه ای از ایثار و ایثار کوتاه نیامد. آن بانوی گرامی در سفر کربلا دو یادگار از همسرش عبدالله بن جعفر به نام‌های عون و محمد را که در پای امام حسین (ع) به شهادت رسیدند، به همراه داشت. عبدالله وقتی متوجه شد که سفر امام حسین (ع) به کربلا بی خطر است، دو پسرش عون و محمد را همراه با کاروان امام حسین (ع) به کمک مادرشان فرستاد و به آنها دستور داد که اگر جنگی شد، حسین (ع) ع) حمایت و دفاع کند.
هنگامی که امام از مکه به سوی کربلا حرکت کردند، با او ملاقات کردند و نامه ای از پدرش عبدالله برای او آوردند که در آن نامه از امام (ع) خواست که از این سفر منصرف شود. روایت شده است که زینب کبری (علیها السلام) دو پسر خود را برای جنگ آماده کرد و به آنها آموخت که اگر با امتناع رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم مواجه شوند، ظالم حتی غلام خود فاطمه علیهاالسلام را از جنگ برحذر می دارد و نذر می کند که اجازه نگیرد. بنابراین. به میدان بروید
محمد یکی از فرزندان حضرت زینب(س) در روز عاشورا که به میدان جنگ شتافتند، چنین می‌خواند: «از عمل گروهی که کورکورانه به سوی هلاکت می‌روند، در پیشگاه خداوند شکایت می‌کنم؛ همان‌هایی که انقلاب را تغییر دادند. آیات قرآن را تغییر داد و بیان قوی نسب را تغییر داد و کفر و طغیان و طغیان را آشکار کرد».
در روز عاشورا پس از شهادت برادرش محمد، عون فرزند دیگر حضرت زینب کبری (علیها السلام) به میدان جهاد رفت و در حال جنگ، این آیه را تلاوت کرد: «اگر مرا نمی شناسید. من فرزند جعفر طیار هستم که در راه حق شهید شد و در بهشت است». نورانی است؛ با بال سبز در آسمان پرواز کن و همین افتخار من در ماهشهر بس است.