اگر دو ستاره نوترونی در نزدیکی ما منفجر شوند، عواقب مخربی برای زمین خواهد داشت. بر اساس یافته های منتشر شده در سرور پیش از انتشار آرشیو، زمانی که در فاصله 35 سال نوری از انفجار پرتو گامای کیلونوا قرار داشته باشیم، بیشترین خطر را از جانب پرتوهای کیهانی احساس خواهیم کرد. با این حال، اگر در مسیر چنین رویداد فاجعه‌باری قرار بگیریم، اثرات آن را تا فاصله 300 سال نوری احساس خواهیم کرد.
با ارائه تخمین ها، دانشمندان می توانند تهدیدات احتمالی زمین را از یک رویداد کیلونوا ارزیابی کنند و همچنین احتمال بقا در جهان های بیگانه در نزدیکی این رویداد را تخمین بزنند.
بر اساس مثال های مشاهده شده، برخورد ستاره های نوترونی دوتایی از چندین بخش مختلف تشکیل شده است. به طور معمول، انفجار کوتاهی از پرتوهای گاما در طول این رویداد رخ می دهد (ابرنواخترهای ساطع شده توسط ستارگان منفرد معمولاً بیشتر عمر می کنند). این انفجار می تواند یک جفت جت باریک و همچنین پیله های پرتو گاما در دو طرف جت ها ایجاد کند.
هنگامی که جت ها به فضای بین ستاره ای اطراف برخورد می کنند، پرتوهای ایکس قدرتمندی به نام شعله های پرتو ایکس تولید می کنند. همانطور که این رویداد در طول سال ها و قرن ها رخ می دهد، حباب پرتوهای کیهانی از مرکز ضربه به فضا منتشر می شود.
محققان بر اساس مشاهدات خود از برخورد ستاره نوترونی GW170817، تاثیر این رویداد را بر سیارات بررسی کردند. بر اساس یافته‌ها، همه موجودات زنده در فاصله 91 پارسک (297 سال نوری) از فواره‌ها احتمالاً توسط پرتوهای گامای قدرتمند سرخ می‌شوند. با این حال، فضای خارج از این فواره باریک کمی امن تر است. بنابراین اگر در فاصله 13 سال نوری از برخورد باشید، با ساختار پیله اشعه گاما برخورد خواهید کرد.
اجزای ادغام دو ستاره نوترونی
اگرچه انتشار پرتوهای گاما در مدت زمان کوتاهی رخ می دهد، اما می تواند لایه ازن استراتوسفر زمین را که حداقل چهار سال طول می کشد تا بازسازی شود، از بین ببرد. از سوی دیگر، پرتوهای ایکس مرگبارتر هستند، زیرا تابش برگشتی آنها طولانی تر از گسیل پرتو گاما است. با این حال، برای اینکه این پرتوها روی زمین تأثیر بگذارند، باید در فاصله نسبتاً کمی 16 سال نوری باشیم.
حباب طولانی مدت تشعشعات کیهانی بزرگترین تهدید در نظر گرفته می شود. این پرتوها که توسط بقایای کیلونوا شتاب می گیرند، با از بین بردن لایه اوزون، زمین را برای هزاران سال در برابر تشعشعات کیهانی آسیب پذیر می کنند. یکی از پیامدهای چنین رویدادی انقراض دسته جمعی است. برای انجام این کار باید حداقل 35 سال نوری از منبع فاصله داشته باشیم.
بیشتر بخوانید:
بنابراین می توان گفت در حال حاضر از پیامدهای مرگبار انفجار ستاره های نوترونی در امان هستیم. در واقع، بزرگترین خطری که در حال حاضر ما را تهدید می کند، شراره های خورشیدی از خورشید خودمان است. علیرغم خطرات احتمالی، کیلونوواها اولویت بالایی در لیست تهدیدات ندارند.
نادر بودن ادغام ستاره های نوترونی همراه با محدوده خطر کوچک به این معنی است که این رویدادها خطر قابل توجهی برای حیات روی زمین ایجاد نمی کنند. علاوه بر این، دوره بازگشت ادغام های مرگبار در نزدیکی خورشید بسیار طولانی تر از سن جهان است.
با این حال، یک رویداد کیلونوا در نزدیکی، حتی اگر باعث انقراض دسته جمعی نشود، به راحتی از زمین قابل مشاهده است. پس از ادغام، ستارگان احتمالاً فناوری های زمین را مختل کرده و بیش از یک ماه در آسمان شب می درخشند.
۵۸۵۸