یک مطالعه جدید اخیراً دو سوئدی را با پیشینه مشابه مورد بررسی قرار داده است. هر دو در یک سال به دنیا آمدند و در یک شهر زندگی می کردند. یکی احتمال مرگ در اثر یک بیماری جدی در افرادی که مبتلا به هیپوکندری تشخیص داده شده بودند بسیار بیشتر بود.
به گزارش ایندیپندنت، محققان بیماران مبتلا به هیپوکندری را که اختلال اضطراب بیماری نیز نامیده می شود، بررسی کردند.
این مطالعه که در این ماه در مجله روانپزشکی جاما منتشر شد، نشان داد که افراد مبتلا به هیپوکندری 84 درصد بیشتر در معرض خطر مرگ ناشی از ده ها بیماری، به ویژه بیماری های قلبی، خونی و ریوی و همچنین خودکشی هستند.
هیپوکندری یا خودبیمارانگاری، ترس دائمی از ابتلا به یک بیماری جدی و صعب العلاج است. یک اختلال مزمن که می تواند در هر سنی رخ دهد. اما در سنین 20 تا 40 سالگی بیشتر دیده می شود. فرد مبتلا به این بیماری با وسواس در مورد بیماری فکر می کند و برای رهایی از ترس خود تحقیق می کند و از این پزشک به آن دکتر می رود.
مطالعات نشان می دهد که چهار تا پنج درصد از بیماران در مطب های عمومی از هیپوکندری رنج می برند.
به گفته متخصصان، بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال حتی اگر پزشک به آنها اطمینان دهد که سالم هستند، همچنان در توهم بیماری باقی می مانند. جستجوی اطلاعات در مورد علائم بیماری در اینترنت نیز می تواند باعث افزایش اضطراب بیمار شود.
محققان داده‌هایی را از پایگاه‌های اطلاعاتی سرشماری و سلامت سوئد بین سال‌های 1997 تا 2020 جمع‌آوری کردند و 4129 فرد مبتلا به این بیماری را شناسایی کردند. سپس هر فرد مبتلا با یک گروه 10 نفری که هیپوکندریا نبودند اما شرایط مشابهی داشتند مقایسه شد. در طی تقریباً 9 ماه مشاهده مداوم، 268 نفر که به خود آسیب زدند و 1761 نفر که به این بیماری مبتلا نبودند، جان باختند. افرادی که با هیپوکندری جان خود را از دست دادند، به طور متوسط پنج سال جوان تر از افرادی بودند که بدون این بیماری جان خود را از دست دادند.
محققان دریافتند که این اختلال بر کیفیت زندگی نیز تأثیر می گذارد. به طوری که افراد بدون هیپوکندری تحصیلکرده، متاهل و درآمد بیشتری نسبت به افراد مبتلا به هیپوکندری داشتند.
بیان شده است که به دلیل عدم تشخیص کافی بیماری، با در نظر گرفتن خطر مرگ در موارد تشخیص داده نشده، این رقم ممکن است حتی بیشتر شود.
به گفته این محققان، زندگی افرادی که از این بیماری رنج می برند ممکن است به دلیل استرس مزمن کوتاهتر شود که ممکن است آنها را به سمت خوددرمانی با الکل یا مواد مخدر سوق دهد. برخی از بیماران حتی ممکن است به دلیل ترس از تشخیص بیماری جدی از مراجعه به پزشک اجتناب کنند.