بعد- نگرش نسبت به غریبه ها از یک الگوی آشنا پیروی می کند. به کودکان آموزش داده می شود که هرگز با بزرگسالانی که نمی شناسند صحبت نکنند، مخصوصاً با آنهایی که والدینشان غیرقابل اعتماد می دانند. نوجوانی و شروع جوانی میل شدیدی به تعامل با انواع افراد، به ویژه کسانی که ممکن است مورد تایید خانواده نباشند، به همراه دارد. چه این میل ناشی از سن باشد یا خواسته های اجتماعی، فرار هیجان انگیزی را برای فرد به همراه دارد.
به گزارش فرارو به نقل از اکونومیست، حلقه های اجتماعی اغلب با یافتن شریک زندگی، تشکیل خانواده و بچه دار شدن دوباره کوچک می شوند. زمان در حال گذر است و دوستی های جدید اغلب بر اساس تقسیم بار مراقبت از کودک است. برخی افراد هرگز ذوق جوانی برای روابط غیرقابل پیش بینی را نخواهند داشت. کنجکاوی و کاریزما در پیری کم رنگ می شود، اما لاغری، ایجاد روابط جدید را دشوار می کند.
با این حال، این تمام داستان نیست. در میانسالی و بعد از آن، افراد هنوز هم می توانند از یک برخورد تصادفی لذت ببرند، هر چقدر هم کوتاه باشد، که به نوعی اعصاب را به هم می زند. ممکن است چیزی بیش از یک لبخند لمس کننده یا یک نظر تصادفی نباشد، یا ممکن است یک مکالمه عمیق غیرمنتظره در هواپیما یا قطار باشد. حتی اگر بعد از آن تماشاگران دیگر همدیگر را ندیدند. این جنبه از وعده و خطر بیگانگان داستان نویسان را مجذوب خود کرد.
از شادی «برخوردهای کوتاه» و «پیش از طلوع آفتاب» تا نابودی «غریبه ها در قطار». دانستن اینکه تغییر یکباره خواهد بود، می تواند فضایی لذت بخش و بی حد و حصر را فراهم کند. در عصر کووید-19 و انفجار ارتباطات از طریق اپلیکیشن زوم، مدل زمان شکسته شده است. بیگانگان به جای احتمالات و خطرات نامشخص، نقش بسیار واقعی را به عنوان منبع احتمالی عفونت بر عهده گرفتند و نیاز رسمی به دور ماندن از آنها وجود داشت. با این حال، جوانان همچنان مشتاق هستند تا با جمعیت های ناشناخته ارتباط برقرار کنند. مردم در هر سنی دلتنگ تماس انسانی در خیابان‌ها یا قطارهای شلوغ یا احساس آرامش بخش بودن در کنار تماشاگران در سینما یا تئاتر هستند.
بنابراین، اکنون زمان خوبی برای خواندن سه کتاب* درباره ملاقات با غریبه ها است. ویل باکینگهام خاطرات دردناکی در مورد یافتن آرامش پس از مرگ شریک زندگی خود در حین سفر و سخنرانی در سرزمین‌هایی که از نظر فرهنگی از سرزمین مادری خود انگلستان دور هستند، نوشت، مانند میانمار.
Joe Keohane روزنامه نگار آمریکایی استدلال می کند که ارتباط همدلانه با غریبه ها حیاتی است و به طور بالقوه زندگی را تغییر می دهد. جان ییتس، که یک موسسه خیریه جوانان مستقر در لندن را اداره می‌کند، نگران است که اختلافات عمیق در جوامع غربی، دسترسی افراد از طبقات، مذاهب، قومیت‌ها و نسل‌های مختلف را حتی به صورت بی‌رویه غیرممکن می‌کند.
هر سه نویسنده تعمیم های گسترده ای در مورد تکامل جامعه بشری از شکارچیان-گردآورنده تا عصر هومری و پس از آن بیان می کنند. با این حال، زمانی که از تجربیات شخصی یا تحقیقات علمی برای فکر کردن به نحوه زندگی و ارتباط مردم امروز استفاده می کنند، جذاب تر می شوند. همه آنها دو نکته متمایز اما مرتبط با یکدیگر را به روش های مختلف بیان می کنند. اول، تعامل معنادار با یک فرد جدید می تواند پاداش های بزرگی به همراه داشته باشد، اما این مهارتی است که باید توسعه یابد. نکته دوم این است که در جوامع مدرن غربی، جدایی به این معناست که برای بسیاری از مردم صحبت با برخی از شهروندان بیهوده، نامطلوب یا عجیب به نظر می رسد. مشکل دوم نکته اول این است که بهبود مهارت های ارتباطی با غریبه ها شرایط را بدتر می کند.
جو کیهان و یتس تاکید می کنند که در بریتانیا و آمریکا اختلافات سیاسی به شکاف قبیله ای تبدیل شده است. حامیان و مخالفان برگزیت در خوشه های جداگانه زندگی می کنند. جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها همدیگر را مردم بدی می‌دانند، نه آمریکایی‌هایی با دیدگاه‌های متفاوت. این طرف های متضاد از یکدیگر بیگانه هستند.
باکینگهام بر لذت‌ها و مشکلات ملاقات در مکان‌های دورافتاده که خطرات آن کمتر است، تمرکز می‌کند، زیرا آشنایان موقتی هستند، چه در یک آپارتمان در هلسینکی یا در سفر از طریق بالکان. با این حال، او خاطرنشان می کند که مانند دو مورد دیگر، احتیاط غریبه ها نه جدید است و نه غیرقابل غلبه.
چهره ها هنگام تنهایی زشت به نظر می رسند
Keohane و Yates نکاتی را در مورد دوستی با غریبه ها ارائه می دهند. کیهان تمرین‌هایی را توصیف می‌کند که گروه‌های جمهوری‌خواه و دموکرات برای شکستن کلیشه‌ها و تعامل با یکدیگر سخت کار کرده‌اند. آنها آموزش دیده اند که از یکدیگر سؤالات خوبی بپرسند و از نام بردن و برچسب زدن به یکدیگر اجتناب کنند. بله، شکلی از کار اجتماعی ملی را مورد بحث قرار می دهد که جوانان را به ترکیب و تعامل با گروه ها و نسل های دیگر تشویق می کند.
ظرفیت تعامل با افراد جدید به شیوه ای مدنی، انسانی و معنادار، شرط لازم، اگر نه کافی برای صلح اجتماعی است. این هزینه نیمه پنهان کووید-19 را نشان می دهد. آموزش کودکان با صفحه نمایش تلفن همراه و تبلت. تکلیف بزرگسالان و بازنشستگان مجرد. همه مهارت های اجتماعی افراد کم و بیش تضعیف شده و پیامدهایی نه تنها برای آنها بلکه برای ساختار جامعه نیز به دنبال دارد.
با لغو قرنطینه ناشی از کووید-19، مردم اکنون به دنیای برخوردهای تصادفی بازگشته اند: برخی با اشتیاق، برخی با احساس بی قراری و بسیاری با حس طراوت عجیبی پس از یک سال خواب زمستانی. درسی که از این سه کتاب می‌توان گرفت این است که کاهش محدودیت‌ها نه تنها فرصتی مناسب برای برقراری ارتباط مجدد با عزیزان و موارد مشابه است، بلکه آزادی‌ای را که مدت‌ها به آن بدیهی می‌دانستید، باز می‌گرداند، حتی اگر عمیقاً به آن عادت نکرده باشید. . بدانید چه چیزی متفاوت است
این سه کتاب عبارتند از:
«سلام غریبه» نوشته ویل باکینگهام.
«قدرت غریبه ها» اثر جو کیهان
شکسته شده توسط جان یتس