ژاله محمدعلی، خواهر نویسنده، گفت او ساعت ۲ بامداد جمعه (۲۴ شهریور) به وقت ایران از دنیا رفته است. درگذشت.
محمد محمد علی هفتم اردیبهشت ماه در سال 1327 در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. در سال 1344 همزمان با تحصیل در دبیرستان مروی، نه تنها چند نمایشنامه بلکه سالنامه مروی را نیز منتشر کرد. پس از اخذ دیپلم در سال 1349 به سربازی اعزام و در سپاه توسعه و عمران مشغول به خدمت شد. در همان زمان سربازی بود که اولین پیش نویس داستان های درهٔ هندآباد گرگ داره و از ما بهتران را داشت.
در سال 1353 وارد دانشکده علوم سیاسی و اجتماعی شد و متعاقباً با مدرک لیسانس علوم سیاسی و اجتماعی به استخدام سازمان بازنشستگی کشوری درآمد. محمدعلی در سال ۱۳۶۹ به وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتقل شد و در مرکز اسناد علمی کشور مشغول به کار شد. در سال 1381 بازنشسته شد.
او در سال 1354 اولین کتاب خود را منتشر کرد، مجموعه داستانی با عنوان «درهٔ هندآباد گرگ داره» که زندگی روستاییان فقیر را به طور واقع بینانه پوشش می داد. محمدعلی یکی از اعضا و شرکت کنندگان جلسات خواندن و نوشتن پنجشنبه ها به رهبری هوشنگ گلشیری بود. از سال 1359 تا 1361 سردبیر فصلنامه ای به نام برج بود و پس از آن با مطبوعات از جمله مجلات دنیای سخن و آدینه کم و بیش همکاری داشت و به سرپرستی او سه ویژه نامه شعر و داستان از مجله آدینه منتشر شد. وی در سال 64 به همراه جواد مجابی، محمد مختاری و حمیدرضا رحیمی مجلس شاعران را برپا کرد.
یکی از مهمترین آثار او رمان «برهنه در باد» است که برنده جایزه داستانی «یلدا» نیز شد. اثری که یکی از نامزدهای نهایی جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات نیز بود.
از جمله آثار این نویسنده می توان به عناوین: مجموعه داستان مجموعه داستان‌های «بازنشستگی و داستان‌های دیگر» (۱۳۶۶)، «چشم دوم» (۱۳۷۳) و «دریغ از روبه‌رو» (۱۳۷۸) و رمان‌های «رعد و برق بی‌باران» (۱۳۷۰)، «نقش پنهان» (۱۳۷۰)، «باورهای خیس یک مرده» (۱۳۷۶)، «برهنه در باد» (۱۳۷۹، برنده تندیس یلدا در سال ۱۳۸۰)، «قصه تهمینه» (۱۳۸۲)، «آدم و حوا» (۱۳۸۳)، «جمشید و جمک» (۱۳۸۳)، «مشی و مشیانه» و «جهان زندگان»