اخبار روز

نظر علیرضا طلیسچی درباره حضورش در شب های زودیاک و آهنگ پرطرفدارش «پقدم»

به گزارش خبرگزاری مگتو توجه ها را به خود جلب کرده است، نمایش رئالیتی زودیاک با عنوان «شب های مافیا» بازی جذابی را علیه شهروندان و مافیای سیسیل انجام می دهد. محمد بحرانی در این برنامه در نقش استاد بازی سریال شب های مافیا بازی می کند. زودیاک در سال 1402 توسط محمدرضا رضائیان رهبری شد. در فصل دوم این سریال واقعیت، فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مومن، مهدی مهدی پور و امیرحسین هاشمی هنرمندان هستند. علیرضا تالشی یکی او خواننده سرشناس و محبوب پاپ است. خواننده ای که با کنسرت هایی که می دهد توانسته جایگاه خود را پیدا کند. stabilize خواننده پاپ متولد 1964 که به طور رسمی کار خود را در اواسط دهه 80 آغاز کرد. تک آهنگ های او طرفداران خاص خود را دارد. طلیسچی در این گفت وگو با همشهری از حضورش در برنامه شب های مافیا می گوید و در قسمت های دیگر این گفت وگو از حال و روز موسیقی صحبت کرده است.

این روزها ریلیتی شوهای مختلفی از شبکه خانگی پخش می شود. چطور شد که در برنامه شب های مافیا; آیا در زودیاک شرکت کرده اید؟

من از طریق تیم سازنده به برنامه دعوت شدم و می خواستم ببینم چگونه می توانم در این سناریو عمل کنم. من قبلاً در یک برنامه مافیا بازی کرده‌ام، اما به نظرم Zodiac شیک‌تر است و پیچیدگی‌های آن بازی را برای بیننده جذاب‌تر می‌کند.

بسیاری از مردم برای برد و باخت در یک بازی ارزش قائل هستند. برد و باخت برای شما چگونه بود؟

برای من حضور و شرکت در این برنامه در درجه اول جنبه سرگرمی دارد. من می بینم که گروه خوبی هستیم و هدفمان ایجاد روحیه خوب در بین بینندگان برنامه است که امیدوارم به آن رسیده باشیم.

اخیرا نمایشگاه خانگی محصولاتی در زمینه های مختلف ورزشی، موسیقی، مذهبی و … تولید کرده است. فکر می کنید تولید برنامه های موسیقی مانند صداتو چه تاثیری بر ارتباط مردم با موسیقی دارد؟

توسعه برنامه های خوب در این زمینه به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک می کند، اما اینکه آیا این برنامه ها می توانند هنرمندان تولید کنند، سوال دیگری است. زیرا یک خواننده هر چقدر هم که در یک موضوع تخصص داشته باشد، اگر فضای کار و فعالیت حرفه ای را در فضای تولید و صحنه تجربه نکند موفق نخواهد بود. از نظر من، هنگام ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفه ای موسیقی، تجربه واقعیت این موضوع کاملاً ضروری است. تمامی این مسابقات که اخیرا تولید و پخش شده است، یکی دو چهره وارد عرصه موسیقی شدند اما از نظر سرگرمی برای مردم کاملاً موفق بودند و در صورت تولید مجدد چنین برنامه‌هایی درک مردم از صحنه موسیقی را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد.

پیشنهادی برای حضور در برنامه های موسیقی داشتید؟
پیشنهادی داشتم اما علاقه ای نداشتم. چون فکر نمی کنم در مقام قضاوت در مورد کسی باشم و اصولاً تا حدی می توان موسیقی را به صورت علمی و اساسی یاد گرفت و بعد از آن سلیقه ای است. پس باید قضاوت در مورد آرا را به مردم بسپاریم.

بازار کنسرت های پاپ این روزها داغ است، درست است که موسیقی در کشور فراز و نشیب های زیادی دارد و با مشکلات خاص خود مواجه است. اما وضعیت موسیقی امروز در کشور چگونه است؟
به نظر من وضعیت موسیقی ما رو به بهبود است و البته این نظر من نیست، بلکه نظر بسیاری از بزرگان موسیقی ایران است. موسیقی ما در سال های اخیر دستخوش تغییرات عجیبی شده است، برخی مثبت و برخی منفی. خوشحالم که با آمدن هنرمندان حرفه‌ای‌تر، صداهای زیباتر و احساس بیشتر در اشیا، موسیقی از حالت سابق خود باز می‌گردد و خود را بازیابی می‌کند.

بیایید به موضوع ترند برخی از موسیقی ها مانند آهنگ اخیراً شنیده شده و معروف «پاغدم» برسیم. وقتی اثری دیده و شنیده می شود و محبوب می شود چه اتفاقی می افتد؟

بخش بزرگی از آن به تجربه، بخشی دیگر به سلیقه و دانش بازار برمی گردد. اما در نهایت مردم شجاع خواهند بود. این بدان معناست که اگر مردم چیزی را دوست داشته باشند، موفقیت بزرگی خواهد بود. پاقدم یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که کاملاً استانداردهای ضبط موسیقی آن زمان را رعایت می کرد و به نظر من جدا از تنظیم و میکس و همچنین مسترینگ خوب امیربهادر دهقان، شعر، شعر و ملودی آن نیز بسیار شبیه است. به آثار این دهه

در قطعات معروفتان هم سبک شادی دارید و هم قسمت های احساسی و غمگین. مردم کدام یک را بیشتر می خواهند بشنوند؟
اگر به تاریخ ما نگاه کنید می بینید که مردم ما پر از غم بودند و البته آهنگ های شاد را بیشتر ترجیح می دادند. در کنسرت ها هم همینطور است. اگر پدری بودجه معینی را برای حضور در کنسرت به خانواده خود بدهد، نمی‌خواهد دوباره در حالت غمگینی قرار بگیرند. بنابراین تمایل آنها به گوش دادن و خواندن آهنگ های شاد بیشتر است. البته از قدیم الایام چنین بوده است که یک قطعه موسیقی شاد بیشتر از یک قطعه غمگین شنونده و طرفدار دارد.

این روزها مدام در فضای مجازی نام خواننده های جدیدی را می شنویم که معرفی می شوند. یا گاهی روی بیلبوردها شاهد کنسرت خواننده هایی هستیم که خیلی ها نمی شناسند. آیا این رشد در خوانندگی اتفاقی مثبت است یا منفی؟
ما خواننده هایی داشتیم که با یک قطعه روی صحنه می آمدند و بقیه قطعات حالت مکمل همان قطعه را داشتند. از طرفی هنرمندانی داشتیم که با هر قطعه جدید مخاطبان بیشتری را جذب می کردند و کم کم معروف می شدند. در هر صورت دیده شدن یک اثر هنری و محبوبیت هنرمند در نهایت به مخاطب بستگی دارد.

آیا به تجربه در زمینه های هنری دیگر مانند بازیگری فکر می کنید یا پیشنهادی دارید؟
من یک بار این را تجربه کردم و متأسفانه بازخورد خوبی در مورد آن دریافت نکردم زیرا تیم تولید در این کارخانه تیمی بود که من تصور می کردم. نبود. البته بازیگران و سایر عوامل همگی خوب بودند، اما برای من تجربه خوبی بود نبود و ترجیح می دهم فعلا دیگر این فضا را تجربه نکنم و با کارم جلو بروم. هرچند از آینده و تصمیمات بعدی ام چیزی نمی دانم.

۲۲۰۵۷

نگین یوسف پور

نگین یوسف پوریان هستم از شهر سمنان و بعنوان سردبیر این رسانه جدیدترین اخبار روز رو برای شما قرار میدم

مقالات جذاب با ارزش مطالعه بالا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا