عصر ایران – قناری ها از اواخر قرن نوزدهم برای شناسایی گازهای خطرناک مانند: مونوکسید کربن آنها در معادن استفاده می شدند. این گاز در مقادیر زیاد برای انسان – و همچنین برای قناری ها – کشنده است، اما این پرنده به مقادیر بسیار کمتر مونوکسید کربن نیز حساس است و بنابراین سریعتر از انسان واکنش نشان می دهد.
قناری در یک قفس معمولی نگهداری می شد و پس از اطلاع معدنچیان از خطر، زنده نمی ماند.
پس از کشف گاز مونوکسید کربن به عنوان یک عامل خطر در معادن، جان هالدین یک قفس شیشه ای مجهز به کپسول اکسیژن برای جلوگیری از مرگ قناری ها طراحی کرد.
ورودی دایره ای قفس دارای یک صفحه سوراخ بود که مانع از فرار قناری می شد. اگر قناری علائم مسمومیت با مونوکسید کربن را نشان داد، در قفس بسته شد و دریچه کپسول اکسیژن برای احیای قناری باز شد. سپس معدنچیان منطقه خطر را ترک می کردند.
