اخبار روز سینما

“کاظم سیاحی” در گفتگو با فاطمه حامدی‌خواه گفت: خودم را یک کمدین نمیدانم! | جزئیات گفتگو

کاظم سیاحی، علاوه بر آثار کمدی بسیاری که در آنها به عنوان بازیگر ایفای نقش کرده، خود را کمدین نمی‌داند و ترجیح می‌دهد که در آثار هم جدی و هم کمدی به عنوان یک بازیگر توانمند شناخته شود.

او تجربه همکاری با دو کارگردان معروف تلویزیون، یعنی ایرج طهماسب و سروش صحت را در کارنامه هنری خود دارد.

سیاحی در نقش صداپیشگی عروسک جیگر در مجموعه “کلاه قرمزی” حضور داشته و این نقش او را در میان بازیگران مشهور تلویزیونی معرفی کرد. اما واقعیت بازیگری توانمند او در نقش پدر معتاد مازیار در سریال “لیسانسه‌ها” به وضوح نمایان شد و او به عنوان بازیگری توانمند و متنوع به خانه‌های مخاطبان تلویزیون آمد.

کاظم سیاحی با وجود حضور فراوان در آثار کمدی، همچنان خود را به عنوان یک بازیگر کامل می‌بیند و علاقه دارد در آثار هم جدی و هم کمدی به عنوان یک بازیگر خوب شناخته شود. در مجموعه جدید “مگه تموم عمر چند تا بهاره” به کارگردانی سروش صحت در پلتفرم فیلیمو، او نقش شهرام را بازی کرده است.

فاطمه حمیدی خواه

شما در سریال سروش درست به یک بازیگر تقریباً معمولی تبدیل شدید. چه ویژگی آثار شما تضمین کننده این دوستی است؟

سروش یک ویژگی بارز و دلپذیر دارد که همواره خوشحال بودم که با او کار کرده‌ام. او دارای یک دنیای خاص و منحصر به فرد است که در آن، نگاهی خاص به طنز، شخصیت‌پردازی و ایجاد حس مورد نظر برای مخاطب دارد. این ویژگی‌ها در آثار او به وضوح مشهود است و از آنها لذت می‌برم.

اگرچه ممکن است لحظات، موقعیت‌ها و اتفاقات مشابه در دنیای سینما و سریال‌سازی قبلاً تجربه شده باشند، اما او با اصالت و خلاقیت خود این دنیای خاص را به تصویر می‌کشد. از دیدن حتی یک پلان از کارهای او، می‌توان فهمید که او کارهای خود را با اصالت و نبوغ انجام می‌دهد..

نقش شهرام به شما پیشنهاد شد یا خودتان آن را انتخاب کردید و فکر می کنید او چه شخصیتی است؟

نقش شهرام به این دلیل به من پیشنهاد شد که آن زمان مشغول کار دیگری بودم و سروش نگران بود که به خاطر حضور این شخصیت در سریال دچار مشکل شویم، اما خوشبختانه این اتفاق نیفتاد. شخصیت شهرام برایم آشنا بود و امثال او در جامعه بودند. آنها از جمله کسانی هستند که استعداد دارند، اما به اندازه کافی خوش شانس نیستند که دیده شوند، و بنابراین در درون آنها خشم و اندوه وجود دارد، بخشی از خودشان و بخشی از دنیایی که می خواهند در آن کار کنند. به نظر من شهرام شخصیت مستقلی است که سعی می کند زندگی را آن طور که می خواهد زندگی کند. این افراد باید یک جایی اشتباه کنند. به نظرم خصوصیت شهرام این است که با خودش و اطرافیانش روراست است، این ویژگی خوبی است و شاید در کار انعکاس نداشته باشد اما چیزی بود که به ایفای نقش این شخصیت فکر کردم و سعی کردم این کار را انجام دهم. او نسبت به اطرافیانش فردی خاص می شود.

برخی از بازیگران معتقدند که ایفای نقش های کمدی سخت تر است. آیا شما اینطور فکر می کنید؟

باید تاکید کنم که بازیگری واقعاً یک کار سخت و پیچیده است و هر نوع نقشی خودش را دارد. بازیگر حرفه‌ای باید انعطاف‌پذیری داشته باشد و قادر به تطابق با مخاطبان و فضاهای مختلف باشد. نمی‌توان گفت که بازی در نقش‌های کمدی یا جدی سخت‌تر است، اما واقعیت این است که در ایران، برای بازیگران، خنده آوردن تماشاگرانی که در شرایط دشواری زندگی می‌کنند، ممکن است دشوار باشد. بازیگران بسیار تحت تأثیر فضای اجتماعی خود قرار دارند و اگر جامعه پر از تلخی و ناامیدی باشد، کار در زمینه طنز و کمدی واقعاً کار سختی خواهد بود.

آیا تا به حال نقشی را بازی کرده اید که برخلاف احساسات و خلق و خوی خودتان باشد. مثلا خیلی غمگین بودن اما شرکت در یک کار کمدی و شاد؟

این بازیگر انرژی خود را از جامعه و تماشاگر می گیرد و به همین دلیل در چند سال اخیر کار کمدی سخت شده است. گاهی اوقات ممکن است روحیه بازیگر به دلیل شرایط جامعه و مردم خوب نباشد اما این حرفه اوست و باید تا آخر کار را که می پذیرد انجام دهد.

او در سریال سروش صحت بازیگران عموما ناشناخته اما مستعد و با استعداد تئاتر را به مخاطبان و جامعه هنری معرفی می کند و این بار انتخاب جدید او به عنوان بازیگر اصلی سریال مجید یوسفی است. نظر شما در مورد این ویژگی شاهت بی چیست و آیا انتخاب این بازیگران شانس بزرگی است که ممکن است برای هر بازیگر خوبی پیش نیاید یا فکر می کنید همیشه راهی برای رشد در دنیای سینما وجود دارد؟ برای یک بازیگر خوب؟

صدق که بازیگر خوب، اگر صبر داشته باشد و در شرایط عادی و نرمال جامعه فرصت‌های رشد خود را بهره‌برد، می‌تواند موفقیت‌های بزرگی کسب کند.

این در حالی است که همه ما می‌دانیم در فضای تولید حرفه‌ای به طور کلی تهیه‌کنندگان و کارگردانان دست به ریسک نمی‌زنند و بازیگری را انتخاب نمی‌کنند که کمتر دیده شده چرا که از نظر تولیدی مقرون به‌صرفه نیست و از این بابت کار سروش قابل تقدیر است. همه بازیگرانی که تاکنون معرفی کرده، ماندگار بوده‌اند، مخاطب آنها را دوست دارد و برایشان سرودست می‌شکنند. همین مسیر توفیق پیش روی دو بازیگر جدید سریال یعنی گیلدا ویشکی و مجید یوسفی هم هست.

ویژگی سروش صحت در انتخاب بازیگران جوان و بااستعداد بسیار جالب است، زیرا این امکان را فراهم می‌کند که افراد با استعداد و تازه‌کار فرصتی برای نمایش استعداد خود داشته باشند و در مسیر رشد حرکت کنند. او در چند سال اخیر با معرفی بازیگرانی با استعداد، به توسعه صنعت بازیگری در کشور کمک کرده است و این بازیگران همگی به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند.

آقای صحت چقدر برای پیشبرد داستان و شخصیت پردازی به دست بازیگران می گذارد و آیا به پیشنهادات و بداهه های بازیگران توجه دارد؟

سروش همیشه اولین نفری است که می گوید همه پیشنهاد دارند اما 99 درصد پیشنهاد شما پذیرفته نمی شود! آقای صحت همه نظرات و پیشنهادات را خیلی خوب گوش می دهد و اگر در فضای ذهنی خودش باشد آنها را می پذیرد، اما معمولا زمان زیادی طول می کشد تا بازیکنان فضای ذهنی او را بشناسند و بر این اساس پیشنهادهای خوبی بدهند. به همین دلیل سروش معمولاً به پیشنهادات خوب گوش می دهد، اما به قول خودش معمولاً پذیرفته نمی شود زیرا با حوزه ذهنی او همخوانی ندارد.

خاطره انگیزترین یا سخت ترین صحنه ای که در این سریال بازی کردید چه صحنه ای بود؟

ممکن است بسیاری از صحنه ها به دلیل شرایط آب و هوایی، فشار کاری یا طولانی شدن زمان فیلمبرداری سخت تر به نظر برسند، اما این بخشی از کار ما به عنوان بازیگر است. صحنه های خاطره انگیزی در این سریال وجود داشت اما چون هنوز اکران نشده بهتر است در این مورد چیزی نگوییم.

با وجود اینکه تجربه زیادی در تئاتر دارید، مخاطبان عام شما را به عنوان بازیگر سریال های تلویزیونی و کارهای کمدی کارشناسی می شناسند. آیا می خواهید به عنوان یک بازیگر کمدی شناخته شوید؟

با وجود اینکه کارهای کمدی زیادی انجام داده ام و به آن شهرت دارم، اما خودم را کمدین نمی دانم. من خودم را به عنوان یک بازیگر می بینم و می خواهم بازیگر شوم. حالا فرقی نمی کند در کارهای جدی بازی کنم یا کمدی. برای من مهم است که با هم پیشرفت کنیم و در هر دو زمینه بازیکن خوبی باشیم.

حضور در ژانرهای کمدی و کمدی یک انتخاب و علاقه شخصی است یا فقط در زمینه کمدی به شما پیشنهاد شده و فرصت انتخاب متفاوتی را نداشته اید؟

من همیشه از میان پیشنهادهایی که دارم، بهترین را انتخاب کرده‌ام. در ابتدا درباره سروش صحت بگویم که هر وقت او من را به کار دعوت می‌کند، من بدون تردید می‌پذیرم حتی اگر در آن زمان خاص، علاقه‌ای به کار در زمینه طنز و کمدی نداشته باشم. اما برای کارهای دیگر، تصمیم‌گیریم به پیشنهادی که برای چه کاری ارائه شده و از کدام کارگردانی آمده باشد، بستگی دارد.

گاهی بازیگر برای پیشبرد حرفه‌ای خود برنامه‌هایی دارد، اما ممکن است شرایط مورد نظر ایجاد نشود و پیشنهادی که در راستای برنامه‌های خود دارد، محقق نشود. گاهی من ممکن است برای بازی در موقعیت‌های خاص آمادگی داشته باشم، اما اگر پیشنهادی در این زمینه نیاید، این امر طبیعی است و به عنوان یک بازیگر با آن باید مواجه شوم. همیشه بازیگر باید از میان پیشنهادهایی که به او داده می‌شود، بهترین را انتخاب کند، بدون توجه به اینکه آیا او یک سوپراستار است یا یک بازیگر کمتر دیده شده.

این سریال فضای متفاوتی نسبت به دیگر سریال های کمدی دارد و بین واقعیت و فانتزی در نوسان است، چیزی شبیه به سریال لیسانسه‌ها که کار فوق العاده موفقی بود و بیننده زیادی داشت. به نظر شما این سریال می تواند در شبکه نمایش خانگی هم محبوب شود؟

قطعا می تواند. نحوه معرفی آن مهم است. من یک پیشنهاد برای فیلمو و پلتفرم های دیگر دارم که خیلی خاص نیست و بیشتر احساسی است. شاید این پیشنهاد از نظر تبلیغاتی یا جذب بیننده چندان مفید نباشد، اما به نظر من طنز و کمدی باید در روزهای هفته بیشتر پخش شود زیرا مخاطب می خواهد لحظات کمدی را جدا از دنیای اطراف ببیند و به همین دلیل در آن شرکت می کند. داستان های کمدی … او نمی خواهد یک هفته صبر کند تا معمای این را حل کند، مانند کارهای مرموز. مخاطبان آثار کمدی عموماً به شخصیت ها و فضای کمدی آن ها علاقه دارند و دوست دارند ببینند در زندگی شان چه می گذرد و در چه موقعیت هایی قرار دارند تا لحظه ای خوشحال شوند. به همین دلیل، فکر می‌کنم بهتر است این مطالعات در روزهای هفته بیشتر منتشر شود.

یکی از انتقاداتی که به این سریال وارد است ریتم کند است. نطر شما چی هست؟

واقعیت این است که فضایی که مخاطب در یک سریال تجربه می‌کند، دقیقاً همان چیزی است که کارگردان به او نمایانده و از همان نگاهی که برای اثر انتخاب کرده است. ریتم یک اثر هنری ممکن است برای برخی کند و برای دیگران ایده‌آل باشد. بنابراین نمی‌توان گفت که ریتم اشتباه است.

مخاطب باید زاویه‌دید خود را به زاویه‌دید کارگردان نزدیک کند و از این زاویه به ماجرا نگاه کند. در این شرایط می‌توان گفت که ریتم یک اثر درست است یا اشتباه. اگر نتوانیم این کار را انجام دهیم، این یعنی موفقیتی نداشته‌ایم. همچنین، نمی‌توان آثار مختلف را از لحاظ ریتم با یکدیگر مقایسه کرد. هر اثر هنری باید بر اساس فضای خودش ارزیابی شود، و این سریال از ابتدا تا انتها همان چیزی است که سروش صحت در نظر داشته و دنبال آن بوده است.

آویسا احمدی نیا

آوین احمدی هستم سردبیر و مدیرمسئول رسانه بازتاب آنلاین که سعی میکنم آنچه در ایران و جهان میگذرد را برای شما در این وبسایت به اشتراک بگذارم

مقالات جذاب با ارزش مطالعه بالا

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا