الهه رضایی در سال 1388 پس از مدت ها بازی در نمایشی به نام «بچه های دیروز» را آغاز کرد که در آن کارتون ها و برنامه های قدیمی برای تجدید خاطره پخش می شد. وی استقبال از این نمایش را به دلیل خلأی که مخاطب در نبود نمایش های مناسب و استاندارد کودک احساس می کند و همچنان به جستجوی همان خاطرات قدیمی می پردازد، دانست.
اما الهه رضایی پس از اجرای برنامه «بچه های دیروز» بر خلاف گیتی خامنه، بار دیگر از عرصه بازیگری تلویزیون فاصله گرفت و چهره او اکنون در قالب تبلیغات بازرگانی دیده می شود.
اتفاقی که در نهایت این سوال را به ذهن متبادر می کند: پس از سال ها تلاش رسانه ملی برای بالا بردن چهره و پذیرش آن در مقابل مخاطبان برای رساندن پیام، آیا ارزش دارد که یک مجری مجرب در یک تبلیغ تلویزیونی داشته باشیم؟ (هرچند مرتبط)؟ اینگونه در قاب سیما رقم بخورد یا می‌شد با مدیریت بهتر، تمهیدی اندیشید که حضور چهره‌های جوان در کنار قدیمی‌های باسابقه، ترکیبِ محبوب‌تری را برای مخاطب کودک فراهم آورد؟