امیدوارم روزی برسد که «روز روزنامه نگار» کلیشه ای برای انجام کار نباشد، بلکه در واقع جشنی باشد، نه برای خبرنگاران، بلکه برای کمی استراحت برای قلم ها و فرصتی برای سخنان خبرنگاران و برای کارمندان دولت. برای نویسندگی و بازیگری
به گزارش صفحه اطلاع رسانی دیارمیرزا، «محده مهدوی» فعال رسانه ای و خبرنگار ایسنا به مناسبت روز خبرنگار نوشت:
یک «خبرنگار حرفهای» که حرفهای نانوشته و ناگفته‌اش شنیدنی‌تر است و مانند بالا رفتن از کوهی است که هیچ قله و تکیه‌ای ندارد، باید پیوسته مسیر پر پیچ و خم با شیب نسبتاً دشوار را با کوله باری از مهم‌ترین دانش‌ها طی کند. سحر به حقیقت می رسد
شاید بتوان یک روزنامه نگار را از نظر حساسیت به یک “تمرین” تشبیه کرد، زیرا هیچ دو عملی شبیه به هم نیستند و یک جراح باید همیشه آماده و به روز برای هر عملی باشد و هر گونه سابقه و بروشور حرفه ای و یا دستکاری با آن داشته باشد. اهالی رسانه تنها می توانند قطره ای از این اقیانوس بی کران را بشناسند، در حالی که در عمل باید برای هر موضوعی آماده بود و مسلح و مجهز به دل موضوع رفت.
روز خبرنگار یکی یکی از روزهای تقویم است، زیرا قرار دادن یک روز در تقویم سراسری به معنای ارج نهادن به آن مناسبت یا دست‌کم فرصتی برای تأمل عمیق و شاید مشارکت در دوره‌ای خاص و معاشرت بیشتر است. اما حرفه ای که تعطیلی ندارد باقی خواهد ماند. بلکه تیترهای خنثی و تکراری، پیام های تبریک کپی شده و ارائه عملکرد باید در روزها و روزهای خبرنگار منعکس شود.
به امید اینکه «روز خبرنگار» کلیشه ای برای حل تکلیف نباشد، بلکه در واقع جشنی باشد، نه برای خبرنگاران، بلکه برای قلم ها، تا اندکی استراحت کنند و فرصتی برای گفت و گوی خبرنگاران و مسئولان. نوشتن و نوشتن برای ارائه عمل.
یکی از تبریک های این روز این است که اهالی رسانه که خود نویسنده هستند خلاق باشند و از فونت های خاکستری در اینترنت کپی نکنند.
زیباترین تبریک ها از یک سو متعلق به مدیرانی است که سال هاست میز مدیریت ندارند اما همچنان این روز را به یاد دارند و از سوی دیگر با ارسال پیامی نوید قوام و اثربخشی خبر و کار خبرنگاری به مدیرانی که شاید حتی این روز را به خاطر نداشته باشند.
مدیری با هر مهارت و تجربه رهبری موفق لزوماً نمی تواند روزنامه نگار شود، اما به قول سلطان الشعراء: «من ملک بودم و فردوس جای من بود/آدم مرا به این وضعیت فقیرانه آباد رساند». حواسشان به منصب نباشد زیرا می دانند که هر پست و مسئولیتی تاریخ انقضا دارد، مگر نوشتن در پوشش روزنامه نگاری که هیچ وقت تمام نمی شود و خبرنگاران حرفه ای همیشه حامل یک جهت گیری قانونی و عدالت هستند. گرا فکر کن