بهترین: به تازگی یکی یکی از کاربران توییتر تجربه اولین سفر مجردی خود را در 36 سالگی با دیگر کاربران به اشتراک گذاشت. نکته اینجاست که پس از گذشت تقریباً 4 دهه از زندگی، این فرد به استقلال رسیده است، چیزی که در جامعه ما دستیابی به آن نسبتاً دشوار است. البته اولین تجربه این کاربر با تمسخر بسیاری از کاربران همراه بود و نگران کننده ترین نکته این نوع رفتار کودکانه و آزار دهنده است.
اما در این مقاله قصد نداریم به پیام های دلسرد کننده بپردازیم. می‌خواهیم به واژه‌هایی برویم که از هر پنجره‌ای به دختران این سرزمین «امید» تزریق می‌کنند تا شاید چراغی که روشن شده خاموش نشود و چنین تابویی نباشد که کسی نیاز به شکستن آن داشته باشد. با ما بمان.
رویا توصیه هایی به این کاربر در مورد تمسخر دارد: به نظر من برو این حرف ها و طعنه ها را به پدر و مادرت نشان بده و بگو این نتیجه تربیت و تربیت و سخت گیری شماست. اینطور مسخره شدن واقعا احمقانه است.
سینا هم به تمسخرکنندگان پیام داد: وقتی یک نفر حتی بعد از 36 سالگی خودش را از فشار خانواده رها می کند و به مسافرت می رود، الان باید تحت فشار قرار بگیرد و قاضی شود؟ مثلا شما که در 21 سالگی به مسافرت رفتید حق ندارید خانواده خود را با دیگران مقایسه کنید!
انرژی مثبت سارا: آفرین دختر امیدوارم آغاز سفرهای خاطره انگیز و روحیه خوبی برای شما باشد. کلمات منفی را نادیده بگیرید تجربه نشان داده است که کسانی که شخصیت قوی ندارند با اولین نظر منفی دیگران شروع به “گله” می کنند!
غزاله: واقعا برای دختر ایرانی متاسفم. ما خیلی بدشانس هستیم، جدی! من 23 سال اجازه سفر نداشتم. حالا که دستم در جیبم است دوباره سفر را شروع کردم. مامانم گفت مگه نرفتی؟ گفتم پس چی؟ می گفت از نظر دیگران برایشان جالب نیست که با هم سفرهای طولانی داشته باشند. تازه تحصیل کرده و روشنفکر!
نگار همچنین نکته ای را مطرح کرد که قابل تامل است: وقتی چند روز پیش تنها به شمال رفتم خانواده ام مرا سرزنش کردند. به اندازه کافی خنده دار، وقتی ویزای من برسد، من به تنهایی به ونکوور خواهم رفت. با این مهاجرت، رفتن به یک قاره دیگر اشکالی ندارد. اما نه با سفر!
چمن: هیچ کس، مطلقاً هیچ کس، جز خودشان، نمی توانند دختری را که در یک خانواده سخت گیر بزرگ شده است، درک کنند. من از این عدم درک خیلی ناراحت بودم و تا مدت ها فکر می کردم این مشکل من است، اما همانطور که در برخی خانواده ها حتی نمی توانیم سختی یک دختر معمولی بودن را درک کنیم، تا زمانی که کسی آن را تجربه کند، طبیعتا برنده شد. نمی فهمم متوجه شدم.
دلوین درباره اولین تجربه خود گفت: 23 سالگی و اولین تجربه سفر طولانی مدت به تنهایی. بلیطمو خریدم و به بابام گفتم. گفت صلاح نیست. گفتم بلیط و هتلم را رزرو کردم. گفت چرا قبلا بهش نگفتی؟ به او گفتم: قبول می کنی؟ او گفت نه. به فرودگاه رفت و برگشت.
در مورد آهنگ هم همینطور: وقتی بیست و سه ساله بودم تصمیم گرفتم اولین سفر انفرادی ام را انجام دهم. مامانم بهم گفت اصلا باهام حرف نزن. گفت یا می روی تور یا نه. گفتم نه، باید این کار را بکنم. با هر چالشی که به وجود می آید به تنهایی روبرو شوم، زیرا من همیشه فردی سرسخت هستم. بعد از یک هفته قبول کرد.
خیابان: برای اطرافیانم متاسفم. فکر کنید که باید هر روز با این افراد ملاقات و معاشرت داشته باشید، اگر به شما نزدیک نیستند سپاسگزار باشید.
حسن: ماهی را هر بار که از آب بیرون بیاورید تازه است. اولین سفرم را در کودکی دقیقا در همان سن انجام دادم. سفر خوبی داشته باشید
و شیوا: در 25 سالگی اجازه سفر مستقل را گرفتم. قبل از آن، تمام جهنم در خانه شکسته شد. نسل دهه شصت و اوایل دهه هفتاد این را به خوبی درک می کنند.
منبع:برترینها