به گزارش پی ام آپ، مجید نامی با اشاره به عدم تخصیص ارز برای تامین و واردات مواد اولیه، تجهیزات و ماشین آلات صنعت پوشاک، اظهار کرد: در یک بازه زمانی 3 ماهه ارز به واردکنندگان کالا تخصیص داده می شود. صنعت پوشاک در حالی که در گذشته حداقل 3 واردکننده 4 هفته ارز دریافت می کردند. این تاخیر کل زنجیره تامین از جمله قطعات اولیه یعنی الیاف و پارچه را تحت تاثیر قرار داده و باعث کمبود در اکوسیستم شده است.
این فعال اقتصادی با بیان اینکه اقتصاد در شرایط رکود تورمی قرار دارد، اظهار کرد: با وجود اینکه چند هفته است که نرخ ارز ثبات خود را حفظ کرده است، اما به دلیل انتظارات تورمی که در کشور وجود دارد و نبود چشم اندازهای مثبت برای اقتصاد کلان کشور کشور شاهد از ابتدای سال انتظارات تورمی داشتیم و در نتیجه قیمت مواد اولیه و کالاهای نهایی رو به افزایش است. همین طور مشکلات اقتصادی 2 سال اخیر امکان سرمایه گذاری برای توسعه صنعت پوشاک را کاهش داده است و این مسائل دست به دست هم داده است که وضعیت قاچاق در صنعت پوشاک ادامه دارد، هرچند قاچاق پوشاک نیست. موضوعی که کند شده و در یک نقطه متوقف شده، همیشه بوده و ادامه دارد.
مطابق با؛ هر ضربه ای به عرضه مواد اولیه و تولید در بازار منعکس می شود. در سال‌های گذشته اگر شرکت‌ها و برندها یک فصل دوام می‌آوردند و در فصل بعد افزایش قیمت‌ها را اعمال می‌کردند، اکنون به دلیل تورم و کاهش نقدینگی، شرکت‌ها تغییرات قیمتی را در همان فصل مدنظر قرار می‌دهند.
این فعال اقتصادی ایران را رقیب ترکیه در صنعت پوشاک ندانست و افزود: صنعت پوشاک در ترکیه حدود 18 تا 20 میلیارد دلار ارزش دارد در حالی که صادرات پوشاک ایران در بهترین حالت زیر 100 میلیون دلار است بنابراین ایران یک رقیب در زمینه پوشاک برای رقبای خود منطقه محسوب نمی شود. اگر بتوانیم سهم 60 تا 65 درصدی خود را در بازار داخلی حفظ کنیم، کار بزرگی انجام داده ایم. موضوع این است که در سال های اخیر با توجه به خروج برندهای خارجی و ممنوعیت رسمی واردات، برندهای معروف و برندهای پوشاک ایرانی که سهم بازار آنها زیر 10 درصد بود، مجاز به مراجعه به متقاضیان داخلی و خرید مراکزی بودند که عرضه نمی کنند. پوشاک به ایرانی ها اجازه ندادند، چون جا خالی بود مجبور به عرضه برندهای ایرانی شدند و این در نهایت به معرفی بیشتر برندهای ایرانی کمک کرد.
یکی از اعضای هیات مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در پاسخ به این سوال که آیا کاهش قدرت خرید مصرف کننده بر سطح تقاضا تاثیر داشته است؟ وی تصریح کرد: سهم پوشاک در سبد خانوارهای ایرانی در دهه 80 حدود 7 درصد بود اما در این سال ها این سهم به حدود 3.5 درصد رسیده است و این آمار نشان می دهد تقاضای مردم برای خرید پوشاک کاهش یافته است. وقتی تورم غذا و مسکن در کشور تا این حد بالا می رود اما از طرفی درآمد به همان اندازه افزایش نمی یابد، طبیعی است که مردم بیش از توان خود هزینه کنند، بنابراین مصرف و تقاضا برای خرید پوشاک کاهش یافته است. به طور قابل ملاحظه.
نامی با بیان اینکه عوامل زیادی بر قیمت برندها تاثیرگذار است، افزود: 60 تا 70 درصد مواد اولیه صنعت پوشاک وارداتی است. در زمینه پوشاک، پنبه، پلی استر و ویسکوز وارداتی، ویسکوز کاملا وارداتی و حدود 80 درصد پنبه وارداتی است. بنابراین قیمت ارز و تامین مواد اولیه در قیمت نهایی بسیار موثر است. اما این روزها هزینه های فروشگاه و اجاره بها در قیمت فروش لباس اهمیت زیادی پیدا کرده است. زمانی که اجاره بها 2 تا 3 برابر در یک دوره 2 ساله افزایش می یابد، طبیعی است که این موضوع تا 20 درصد بر قیمت فروش تأثیر بگذارد، البته این میزان افزایش بسته به محل سندیکا متفاوت است.
وی در پایان گفت: تولیدکنندگان پوشاک زنانه در داخل کشور فعال هستند اما از آنجایی که نحوه تبلیغات و ارائه این محصولات برای تولیدکنندگان سخت است و یکسری سختی ها و ملاحظات خاصی در این صنعت وجود دارد، اصل کار آن را سخت کرده است. تنوع و تغییرات در طرح ها باید بیشتر از مردانه باشد و نیاز به حمایت، علم، دانش و فناوری بیشتری دارد. بنابراین به طور کلی کار در صنعت پوشاک زنانه نسبت به سایر رشته ها در ایران سخت است و جای ورود آنها در این عرصه بیشتر است. .