گروه اندیشه: بر اساس کتاب «تاریخ مختصر برابری» نوشته توماس پیکتی، دکتر. احمد میدری، استاد دانشگاه، این سوال را مطرح کرد چرا نابرابری در جامعه وجود دارد؟ به گزارش خبرگزاری اخبار آنلاینمعاون رفاه اجتماعی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت روحانی همچنان شنیده نشدن صدای فقرا را یکی از دلایل وجود نابرابری می داند و می گوید: اگر رسانه ها مستقل باشند. .» «صدای فقرا به گوش می رسد و به این ترتیب نابرابری کاهش می یابد.» آزادی هست، فساد هم کم می شود. من با این آموزش موافقم. متن سخنان او را در ادامه می خوانید:
***
نابرابری در غرب
در کتاب «تاریخ مختصر برابری» با یک سؤال اساسی روبرو هستیم: این کتاب به ما این بینش را می‌دهد که آزادی نوعی برابری در برابر قانون است، به این معنا که همه از حقوق مساوی برخوردارند. این کتاب به شما نشان خواهد داد که تاریخ برابری تاریخ بسیار دشوار و دشواری است و به همین دلیل است که مبارزه برای برابری همچنان ادامه دارد.
طبق آمار این کتاب، فردی در فرانسه با دارایی خالص 500000 یورو در 10 درصد بالای جامعه قرار دارد. 500 هزار یورو 25 میلیارد تومان پول ماست. باید به یاد داشته باشید که سه دهم اول فرانسه بی خانمان هستند.
به عنوان مثال، زنان در دهه 1960 در سوئد حق رای داشتند. پیکتی می‌گوید در زمینه شرکت‌ها، شرکت‌های آلمانی بسیار جلوتر هستند، در شرکت‌های آلمانی نه تنها سهامداران حق رای دارند، کارمندان نیز حق رای دارند، اما در فرانسه یا انگلیس کارمندان چنین حق رای ندارند. سپس آماری وجود دارد که چگونه آزادی مذهبی در فرانسه امروز واقعی نیست و چه نابرابری هایی وجود دارد.
بر اساس مطالعات مختلف، این مشکل در اقتصاد رفتاری در فرانسه ترسیم شده است. به این معنا که یک سری نام می آورند، اول مایکل، جرج و سوزان و… و بعد محمد و علی. که همگی دارای رزومه واحد هستند، پس امکان استخدام این افراد بررسی شده است. بر اساس این تحقیق، احتمال اشتغال افراد با نام های محمد و علی به یک چهارم کاهش می یابد. یعنی به 25 درصد کاهش می یابد.
یا می گوید امروزه در فرانسه معافیت مالیاتی به شرط حمایت از مذاهب پذیرفته می شود، اما به شرطی که مذهب مورد نظر قبل از دهه 1910 دارای یک سازمان رسمی باشد. این بدان معنی است که مسیحیت فقط می تواند کمک کند. یعنی اگر کسی به مسجد برود و در آنجا کمک کند از مالیات معاف نیست.
به همین دلیل است که پیکتی می گوید جهان ما پر از نابرابری است. بنابراین، تحقیقات پیکتی نشان می دهد که چه نابرابری های عظیمی در زیر پوست جوامع کشورهای پرجمعیت «شمال» وجود دارد. این مشکل در بخش آموزش نیز قابل مشاهده است. او می گوید درست است که فرانسه 2020 با سال 1910 متفاوت است، اما اگر اشتباه نکنم در سال 1910 فقط 40 درصد فرانسوی ها به مدرسه می رفتند. همانطور که در ایران، 90 درصد آنها اکنون به دبستان می روند.
اما پیکتی می‌گوید تحقیقات نشان می‌دهد که کیفیت آموزش بستگی به این دارد که دقیقاً خانه شما در شهر کجاست یا در کدام شهر و چقدر ثروت دارید. بنابراین معلمان در مکان های شهری مناسب به خوبی زندگی می کنند و البته کیفیت آموزش در مناطق مختلف از منظر رفاه متفاوت است. به همین دلیل است که ما کشورهای اروپایی نتوانسته ایم به برابری در آموزش دست پیدا کنیم.
تحقق آرای پیاژه برای ایران
ایران نیز باید به موضوع برابری حقوق توجه جدی داشته باشد. اما چطور؟ جدا از اینکه دولت شعار برابری و عدالت می دهد، این آرمان انقلاب است و در قانون اساسی نیز بر این آرمان تاکید شده است، جدای از اینکه یک امر جهانی است که در عین حال باید باشد. گفت که این موتور است که بقیه چیزها را به حرکت در می آورد. او در جهت مثبت حرکت می کند. اما به عنوان کشور ایران و ایرانی برای حرکت به سمت برابری و عدالت از کجا باید شروع کرد؟
به عنوان مثال، بحث های زیادی در مورد برابری در آموزش و پرورش وجود داشته است. شعاری که رهبر انقلاب به بسیاری دیگر منتقل کردند. و ما می دانیم که نابرابری در این زمینه چقدر بزرگ است. اما وقتی این یک مشکل اجتماعی را سازماندهی می کنید، بسیاری از مشکلات دیگر سازماندهی می شوند.
پیشنهاد پیکتی اساساً این است که پروژه آموزشی باید یک پروژه اجتماعی باشد. جامعه مدنی باید شروع شود، سپس دولت ها دنبال خواهند شد. دولت ها باید وارد عمل شوند. اما جامعه مدنی باید به وضوح در این زمینه صحبت کند. به عنوان مثال، “پیکتی” نشان می دهد که برده داری با استفاده از شعارهای خاص در IL (ILO) (سازمان بین المللی کار) از نهادهای کارگری اخراج شده است. به عنوان مثال، فرانسه هائیتی را ویران کرده بود، زمانی که برده داری در آن کشور بیداد می کرد، فرانسه قوانین مالیاتی را به گونه ای تنظیم کرد که کل درآمد کارگر باید به دولت بازگردانده شود. به عبارت دیگر، برده داری در قوانین جدید احیا شد.
بنابراین پروژه آموزشی باید یک پروژه جامعه مدنی باشد. در صفحات آخر کتاب جمله پیکتی این است: جامعه مدنی، اساتید دانشگاه، رسانه ها و احزاب می خواهند با موضوع برابری چه کنند؟ بنابراین معتقدم در ایران طبق قانون اساسی اگر قرار است برابری در آموزش اجرا شود باید انضباط دولتی تغییر اساسی کند.
با این ساختار مالی بی انضباط، مسئولان نمی توانند به کودکان آموزش خوبی ارائه دهند. اساساً امکان پذیر نیست. آمارها به خوبی نشان می دهد که در منطقه 3 تهران به ازای هر پنج دانش آموز یک کارمند آموزش و پرورش وجود دارد. اما در خراسان جنوبی به ازای هر 35 دانش آموز یک کارمند وجود دارد.
سرانه طبقات در هر منطقه از ایران متفاوت است. دلایل آن عبارتند از فقدان شفافیت، کمبود اطلاعات و مداخلات نامناسب. مثلاً نمایندگان مجلس، مدیران مدارس و ادارات کل را جابه جا می کنند. بنابراین سؤال این است: آیا می توانید تحصیلات خوبی داشته باشید اما سیستم به اندازه کافی به معلم حقوق ندهد؟ یا از این مشکلات جلوگیری نمی کند؟ به همین دلیل باید نظم و انضباط را برقرار کند. این مسائل به درستی مشکل نابرابری در کشور را نشان می دهد.
برابری سلامت عمومی در ایران در بخش سلامت چگونه است؟ درک ما از نظام سرمایه داری بسیار نامطلوب است. در کشورهایی مانند انگلستان، فرانسه و آلمان، مراقبت های بهداشتی معادل گسترده است. در این کشورها عموماً ورود کلاس ها به این منطقه ممنوع است. مثلا می گویید بیمارستان رئیس جمهور جداست. این کشورها دارای سیستم ارجاع هستند و بر اساس این سیستم همه شهروندان بدون تمایز در سیستم درمان شرکت می کنند. ما باید در ایران چنین ساختارهایی ایجاد کنیم.
بیشتر بخوانید:
216216