علت خون در ادرار!

وجود خون در ادرار را «هماچوری ماکروسکوپیک» و به ظاهر خونی که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود «هماچوری میکروسکوپی» می گویند. این مقدار خون در ادرار به قدری ناچیز است که تنها در صورت انجام آزمایش ادرار زیر میکروسکوپ قابل مشاهده است. در هر دو مورد، مهم است که بفهمیم چرا خون در ادرار وجود دارد.

به گفته متخصصان، درمان این عارضه به علت آن بستگی دارد.

علامت گذاری

خون در ادرار ممکن است صورتی یا قرمز به نظر برسد. گلبول های قرمز رنگ ادرار را تغییر می دهند. فقط مقدار کمی خون لازم است تا ادرار قرمز شود.

خونریزی معمولاً دردناک نیست اما اگر لخته خون از طریق ادرار عبور کند می تواند دردناک باشد.

چه زمانی باید با پزشک مشورت کرد؟

هنگامی که به نظر می رسد خون در ادرار شما وجود دارد، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید.

ادرار قرمز همیشه توسط گلبول های قرمز ایجاد نمی شود. برخی از داروها مانند فنازوپیریدین نیز می توانند باعث قرمزی ادرار شوند. علاوه بر این، برخی غذاها مانند چغندر و ریواس می توانند باعث قرمزی ادرار شوند.

تشخیص اینکه آیا تغییر رنگ ادرار به دلیل خون است یا خیر، می تواند دشوار باشد. بنابراین بهتر است توسط پزشک معاینه شود.

دلایل

این وضعیت زمانی رخ می‌دهد که کلیه‌ها یا سایر قسمت‌های دستگاه ادراری اجازه می‌دهند سلول‌های خونی به داخل ادرار نشت کنند. مشکلات مختلفی می تواند باعث این وضعیت شود، از جمله:

عفونت های دستگاه ادراری (UTI):

آنها زمانی رخ می دهند که باکتری وارد لوله ای به نام مجرای ادرار می شود که ادرار را از بدن خارج می کند. سپس باکتری ها در مثانه تکثیر می شوند. عفونت های دستگاه ادراری می تواند باعث خونریزی شود که ادرار را قرمز، صورتی یا قهوه ای می کند. اگر عفونت ادراری دارید، ممکن است احساس نیاز شدید به ادرار کنید که اغلب برای مدت طولانی ادامه دارد. همچنین ممکن است هنگام ادرار کردن احساس درد و سوزش داشته باشید یا حتی ممکن است ادرار شما بوی بسیار قوی داشته باشد.

عفونت کلیه:

به این نوع عفونت ادراری «پیلونفریت» نیز می گویند. عفونت کلیه زمانی رخ می دهد که باکتری از جریان خون وارد کلیه ها شود. عفونت همچنین زمانی رخ می دهد که باکتری ها از طریق یک جفت لوله به نام حالب که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند به کلیه ها بروند. عفونت کلیه می تواند علائم مرتبط با ادرار را مانند سایر عفونت های دستگاه ادراری ایجاد کند. با این حال، احتمال ایجاد تب و درد در ناحیه پشت، پهلو یا کشاله ران بیشتر است.

سنگ مثانه یا کلیه:

مواد معدنی موجود در ادرار می توانند کریستال هایی را روی دیواره کلیه ها یا مثانه تشکیل دهند. با گذشت زمان، کریستال ها می توانند به سنگ های کوچک و سخت تبدیل شوند. سنگ ها اغلب بدون درد هستند. با این حال، اگر باعث انسداد شوند یا از طریق ادرار از بدن دفع شوند، می توانند مضر باشند. سنگ مثانه یا کلیه می تواند باعث خون در ادرار شود که با چشم غیرمسلح قابل مشاهده است و همچنین خونریزی که فقط در آزمایشگاه قابل مشاهده است.

بزرگ شدن پروستات:

غده پروستات درست زیر مثانه است و قسمت فوقانی مجرای ادرار را احاطه کرده است. معمولاً در میانسالی رشد می کند، سپس به مجرای ادرار فشار می آورد و تا حدی جریان ادرار را مسدود می کند. با بزرگ شدن پروستات، ممکن است نیاز فوری یا دائمی به ادرار کردن یا احساس خون در ادرار خود داشته باشید. عفونت پروستات به نام پروستاتیت نیز می تواند علائم مشابهی ایجاد کند.

بیماری کلیوی:

وجود خون در ادرار که فقط در آزمایشگاه قابل مشاهده است، یکی از علائم شایع بیماری کلیوی به نام «گلومرولونفریت» است. در این بیماری، فیلترهای ریز موجود در کلیه ها که مواد زائد را از خون خارج می کنند، ملتهب می شوند. گلومرولونفریت ممکن است بخشی از یک بیماری باشد که کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، مانند دیابت.

سرطان:

وجود خون در ادرار که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است ممکن است نشانه سرطان پیشرفته کلیه، مثانه یا پروستات باشد.

بیماری های ارثی:

یک بیماری ژنتیکی که گلبول های قرمز خون را تحت تاثیر قرار می دهد، به نام کم خونی داسی شکل می تواند باعث ایجاد خون در ادرار شود. سلول های خونی ممکن است قابل مشاهده یا بسیار کوچک باشند. وضعیتی به نام سندرم آلپورت که به رگ‌های خونی کوچک کلیه‌ها آسیب می‌زند نیز می‌تواند باعث ایجاد خون در ادرار شود.

آسیب کلیه:

ضربه یا آسیب های دیگر به کلیه ها در اثر تصادف یا ورزش می تواند باعث ایجاد خون در ادرار شود.

داروها:

استفاده از داروی ضد سرطان سیکلوفسفامید (سیتوکسان) و آنتی بیوتیک پنی سیلین با وجود خون در ادرار همراه است. داروهایی که از لخته شدن خون جلوگیری می کنند نیز می توانند باعث ایجاد خون در ادرار شوند. داروهای رقیق کننده خون مانند هپارین نیز ممکن است باعث این عارضه شوند.

ورزش سنگین:

خون در ادرار ممکن است پس از انجام ورزش هایی مانند فوتبال ایجاد شود. همچنین ممکن است با ضربه به مثانه همراه باشد. خون در ادرار همچنین ممکن است در ورزش های طولانی مدت مانند دوی ماراتن ایجاد شود. هنگامی که ورزش شدید باعث خون در ادرار می شود، این وضعیت ممکن است در عرض یک هفته خود به خود برطرف شود.

با این حال، اگر بعد از ورزش متوجه خون در ادرار خود شدید، تصور نکنید که فقط به دلیل ورزش است. بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

با این حال، به گفته متخصصان، علت هماچوری اغلب ناشناخته است.

عوامل خطر

تقریباً همه افراد می توانند گلبول های قرمز در ادرار خود داشته باشند. این شامل کودکان و نوجوانان می شود. برخی از مواردی که ممکن است خطر خون در ادرار را افزایش دهد عبارتند از:

سن:

مردان میانسال و مسن ممکن است به دلیل بزرگ شدن غده پروستات، خون در ادرار خود را تجربه کنند. خطر برخی از سرطان‌ها که می‌توانند باعث خون در ادرار شوند نیز ممکن است پس از 50 سالگی افزایش یابد.

عفونت ادراری: یکی از مهم ترین دلایل وجود خون در ادرار کودکان است.

سابقه خانوادگی:

اگر یک یا چند نفر از اعضای خانواده شما بیماری کلیوی داشته باشند، ممکن است احتمال وجود خون در ادرار شما بیشتر باشد.

داروهای خاص:

برخی از مسکن ها، رقیق کننده های خون و آنتی بیوتیک ها ممکن است خطر خون در ادرار را افزایش دهند.

ورزش سنگین:

خون در ادرار دوندگان ماراتن یکی از لقب های خون در ادرار است. ورزش های سنگین می تواند خطر این عارضه را افزایش دهد.