به گزارش ایمنا، کشورهای آمریکای لاتین به فرهنگ غنی پر از موسیقی، رنگ ها و نمادهای عجیب شهرت دارند و گواتمالا با جاذبه های متفاوت و عجیب خود نمونه خوبی از این فرهنگ غنی است. بسیاری از افرادی که به گواتمالا سفر می کنند از بازار معروف چیچیکاستنانگو دیدن می کنند.
این بازار محلی در روزهای پنجشنبه و یکشنبه بسته به تعداد بازدیدکنندگان برگزار می شود یکی این یکی از بزرگترین و شلوغ ترین بازارهای محلی در تمام آمریکای لاتین است. اما این بازار تنها جاذبه چیچیکاستنانگو نیست. شهرت این بازار محلی باعث شده است که در حالی که هنوز به شهر نزدیک است، بالاتر از سایر نقاط منطقه قرار گیرد یکی گورستان های مختلفی در دنیا وجود دارد.
گورستان چیچیکاستنانگو با نقاشی های دیواری پر از رنگ ها و نقش های عجیب و همچنین مقبره هایی با رنگ های مختلف، مکانی است که بازدیدکنندگان می توانند با فرهنگ و هنر باستانی مردمان باستانی این سرزمین آشنا شوند.
گورستان چیچیکاستنانگو
شهر و قبرستان چیچیکاستنانگو آنچنان بزرگ نیست و به دلیل قرار گرفتن این قبرستان بر روی تپه بلندی در خارج از شهر، قبرهای رنگی از دور نمایان است و توجه مردم را به خود جلب می کند. در این قبرستان قبرها با توجه به ثروت و طبقه اجتماعی مردم مشخص شده است. هر رنگ روی قبر نشان دهنده نقش متوفی در خانواده است.
این سنت مایاها بر اساس اعتقاد آنها به جهانی بین زندگی و مرگ است. علاوه بر قبرهای بازماندگان قبیله مایا، قبرهای کاتولیک ها با سنگ های سفید نیز به چشم می خورد.
وجود مذهب کاتولیک در این منطقه به قرن شانزدهم میلادی باز می گردد که اسپانیایی ها این منطقه را فتح کردند و سعی کردند باورهای سنتی مردم محلی را از بین ببرند. با وجود حکومت طولانی فاتحان و تلاش برای تغییر فرهنگ بومی مردم، سنت ها و باورهای مایاها همچنان در بین مردم این منطقه وجود دارد.
مراسم خاکسپاری در قبرستان
بر اساس نوشته های مایاها، مردگان در دنیای Xibalba زندگی می کنند و از طریق رویاها با زنده ها ارتباط برقرار می کنند. اما انتقال شخص به این دنیا تنها در صورتی اتفاق می افتد که مراسم خاکسپاری به درستی انجام شود. برخی معتقدند که اگر جسد به درستی دفن نشود، روح انسان بین سرزمین زندگان و مردگان گرفتار می ماند. به همین دلیل مراسم تدفین در آیین بومی اهمیت زیادی دارد.
کاهنان محلی که شمن نامیده می شوند، مراسم تدفین را انجام می دهند. مردم در اطراف قبور عود می سوزانند و از گیاهان بخور می دهند تا فضا را تصفیه کنند و با ارواح ارتباط برقرار کنند. بومیان ذرت را روی قبر مردگان مایا می گذارند زیرا ذرت در باورهای سنتی مایاها نماد تولد دوباره است و همچنین معتقدند مرده ها از آن تغذیه می کنند.
مردم برای احترام به مردگان، نذوراتی مانند گوشت قربانی و نوشیدنی های سنتی را روی قبرها می گذارند، بنابراین اثرات دوده و خاکستر روی قبرها به قربانیان می رسد.
مفهوم رنگ ها
بر اساس سنت های مایا، نقاشی مقبره ها روشی برای احترام به مردگان است. هر کدام از این رنگ ها مفهوم خاصی را بیان می کند و بسته به موقعیت اجتماعی و ثروت متوفی متفاوت است. گاهی اوقات بازماندگان رنگ مورد علاقه متوفی را برای سنگ قبر خود انتخاب می کنند. رایج ترین رنگ های این گورستان سفید، فیروزه ای، زرد، سبز، قرمز، بنفش، نارنجی و آبی است.
رنگ سفید نماد پاکی، معصومیت و معنویت است و برای مقدسین، کشیشان یا افراد بسیار مذهبی استفاده می شود. فیروزه نماد صلح و آرامش است. این رنگ برای دفع ارواح شیطانی و آرامش روح متوفی انتخاب شده است.
رنگ فیروزه ای عمدتاً بر روی قبور مادران یافت می شود. زرد نماد زندگی، خورشید و مرگ است، اما همچنین نماد امید، شادی و زندگی ابدی در زندگی پس از مرگ است. رنگ سبز نشان دهنده چرخه زندگی، مرگ و زندگی در جهان است.
شادی زندگی متوفی با رنگ قرمز نشان داده شده است. اگر میت زن یا فرزند باشد رنگ قبر او صورتی است. افراد ثروتمند با موقعیت اجتماعی بالا قبرهای بنفش دارند.
علاوه بر رنگ های مختلف، نقوش سنتی نیز بر روی قبور متوفیان حک شده است. این الگوها بر اساس نمادهای سنتی مایاها، مانند الگوی مارپیچ و دایره، که نماد چرخه زندگی و مرگ در فرهنگ مایاها است، ساخته شده است.
