به گزارش پی ام آپ به نقل از دیجیاتو، الکترودهای جدید مانند اعصاب طبیعی انسان نرم، کشش پذیر و رسانای الکتریکی هستند و انتظار می رود مدت زیادی در بدن دوام بیاورند.
هادی های قدیمی مورد استفاده در الکترونیک اغلب فلزات سخت و صلب هستند. از سوی دیگر، سیستم عصبی انسان دارای بافت نرم است. برای ارسال سیگنال صحیح به مغز، باید به رشته های عصبی حساس بسیار نزدیک شد. اینجاست که محققان پیشرفت چشمگیری داشته اند.
به گزارش TechSpot، محققان با طراحی نانوسیم‌های طلایی که نرم، قابل کشش هستند و می‌توانند به سیستم عصبی متصل شوند، راه را برای انواع جدیدی از ایمپلنت‌ها و رابط‌های پزشکی هموار کرده‌اند. این موفقیت می تواند در درمان بیماری هایی مانند صرع، پارکینسون، سکته مغزی یا درد مزمن مفید باشد.
محققان برای ایجاد الکترودهای خود، نوارهای بسیار نازکی از طلا را در لاستیک سیلیکونی نرم و انعطاف‌پذیر قرار دادند که حدود 1000 برابر نازک‌تر از موی انسان است. در حال حاضر سیلیکون برای ایمپلنت هایی مانند پروتز سینه استفاده می شود و طلا و پلاتین نیز معمولاً در وسایل پزشکی استفاده می شود.
ایجاد نانوساختارهای بلند و نازک از طلا دشوار است، اما محققان راه حلی هوشمندانه پیدا کرده اند. ابتدا نانوسیم های نازکی از نقره ایجاد کردند. به لطف خواص منحصر به فرد این فلز، ساخت نانوسیم ها بسیار آسان شده است. به عبارت دیگر از نانوسیم نقره به عنوان الگوی ساخت آرایه های طلا استفاده می شد. سپس نقره حذف می شود و ساختاری حاوی بیش از 99 درصد طلای خالص باقی می ماند.
اگرچه چنین فرآیندی دشوار است، اما باید الکترودهایی با رسانایی الکتریکی بالا ایجاد کرد که همچنین برای مدت طولانی نرم و سازگار با بدن باشند. آزمایشات نشان داده است که این ماده باید حداقل تا سه سال پس از کاشت پایدار بماند. اکنون محققان قصد دارند این ماده را بیشتر توسعه دهند تا الکترودهای کوچکتری بسازند که می تواند به سلول های عصبی انسان نزدیک تر باشد.
5455