مسئول فرهنگی حوزه هنری گیلان با بیان اینکه متأسفانه دستگاه های فرهنگی استان نتوانسته اند جامعه به ویژه نسل جوان را آن طور که باید با زبان مادری پیوند دهند، گفت: آیا اشعار شیون در شبکه استانی شنیده می شود؟ به جای زبان مادری و فرهنگ بومی و محلی؟ برای مردم جذاب بودن؟!
پی ام آپلود به نقل از ایسنا، مرحوم میراحمد سید فخری نژاد معروف به «شیوان فومنی» از شاعران و شاعران نامدار گیلان است. او در رتبه سوم است دی در ماه 1325 در شهرستان فومن و بیست و سوم به دنیا آمد شهریور وی در سال ۱۳۷۷ بر اثر بیماری مزمن کلیوی درگذشت.
از شیون تاکنون مجلدات شعر و نوارهای زیادی به فارسی و گیلکی منتشر شده است. کمتر کسی است که حتی سرسری به شعر و ادبیات بپردازد که با نام و اشعار شیون آشنا نباشد. شیون فومنی در طول زندگی پربار خود به عنوان شاعر، همیشه از مصاحبه مطبوعاتی پرهیز می کرد. چون به دسته بندی انجمن ها و گروه بندی های مشترک و مشترک اعتقادی نداشت. بیشتر آثار مکتوب شیون توسط پسرش پس از مرگش منتشر شد.
محمد پرحلم با اشاره به محبوبیت مرحوم شیون فومنی و اشعار وی گفت: شیون فومنی در دل مردم جای دارد و همه گیلانیان و گیلک زبانان اشعار شیون را شنیده و با آن همذات پنداری کرده اند، گویی شیون روایت می کند. بخشی از زندگی او
وی اشعار شیون را زبان روزمره مردم گیلان دانست و افزود: اشعار شیون در دل و جان مردم رسوخ کرد زیرا از وضوح خاصی برخوردار بود و به نوعی زبان عادی گیلک زبانان بود. در واقع شیون به دلیل وزن و قافیه، عناصر جمله را در هم نمی آمیزد و همین سادگی و سادگی است که باعث شده مردم به شیون و اشعار او توجه ویژه ای داشته باشند.
نماینده فرهنگی حوزه هنری گیلان راویت یکی وی با شناخت ویژگی های اشعار شیون تصریح کرد: همانطور که در قرآن می بینیم زندگی ما با قصه ها آمیخته است و روایت ها در دل و جان ما لنگر انداخته است.
پرهولم شعر «گاو» مرحوم شیون را سرشار از داستان ها و روایت های خواندنی دانست و اظهار داشت: ظرفیت های بالقوه و بالفعل فرهنگ مردم گیلان بالاست و استاد شیون از این فرهنگ به بهترین نحو استفاده کرده است. در شعر «گاو» نام بسیاری از شاعران و هنرمندان خطه گیلان آمده است و این موضوع توجه مردم را به خود جلب کرده است.
وی توجه به فرهنگ غذایی و غذاهای محلی گیلان را از دیگر ویژگی های شعر شیون دانست و ادامه داد: در اشعار شیون نامی از انواع غذاها و نوشیدنی های مردم گیلان وجود دارد که بخشی از فرهنگ ماست. و آداب و رسوم و در واقع ما با آنها زندگی می کنیم. این چیزی است که ما انجام می دهیم.
مسئول فرهنگی حوزه هنری گیلان با بیان اینکه هنرمند در صدد رساندن پیام نیست بلکه می خواهد حرف خود را بزند، خاطرنشان کرد: هنرمند زندگی دوران گذشته خود را با شعر منعکس می کند و از این رو من نماینده فرهنگ و فرهنگ بوده ام. سنت گیلان
وی با گلایه از فاصله ادبیات بومی با شعر درجه یک گیلکی، افزود: زبان شعر شیون به طور طبیعی روان و روان و بدون مشکل و برای مردم جذاب بود، بنابراین شاعران ما نیز باید از این سادگی در گفتار خود استفاده کنند. ملاک نزدیک بودن به مخاطب مخاطب بیشتر با شعر آشنا می شود و به شعر گیلکی که برگرفته از زبان مادری است روی می آورد.
پرهلم با بیان اینکه متأسفانه دستگاه های فرهنگی استان نتوانسته اند جامعه به ویژه نسل جوان را آنطور که باید با زبان مادری پیوند بزنند، گفت: آیا اشعار شیون در شبکه استانی شنیده می شود تا زبان مادری و فرهنگ بومی و محلی به گوش برسد. برای مردم جذاب هستند؟ ؟!
v یکی یکی دیگر از مشکلات حوزه زبان مادری کمبود آثار مکتوب در این حوزه است و گفت: متأسفانه کتاب های کمی درباره شیون و اشعار او منتشر شده و دوستداران ادبیات گیلکی تولیدات بسیار کمی دارند.
معاون فرهنگی حوزه هنری گیلان فضای مجازی را فرصتی مناسب برای بازنشر اشعار شاعران گیلک زبان از جمله شیون فومنی دانست و اظهار داشت: عدم بازنشر آثار فاخر مردم را با آثار بد مواجه کرده است. گویا فراموش شده است.» شیون، یعنی اگر زبان باشد. برای زنده نگه داشتن گیلکی باید آنها را با شعر و موسیقی گیلکی پیوند دهیم. وگرنه ما به زبان مادری خود پشت کرده ایم.