همزمان با آغاز جنگ اجباری، مردم استان خوزستان با تمام وجود در جبهه ایستادند و در بسیاری از شهرها حتی حاضر به ترک خانه و کاشانه خود نشدند، به همین دلیل نام دزفول را بر زبان آوردند. یکی یکی از شهرهای خوزستان است که نامش در راس لیست شهرهای بمباران شده توسط صدام قرار داشت.
به گزارش ایسنا، هر بار که رژیم بعث عراق در مقابله مستقیم با مبارزان در میدان نبرد ناکام ماند، برای جبران نقاط ضعف و همچنین فشار بر جمهوری اسلامی ایران، شهرها و مناطق مسکونی را بمباران کرد. ، یعنی در روز 28 آذر دزفول در سال 1361 برای چندمین بار هدف حمله موشکی وحشیانه رژیم بعث عراق قرار گرفت.
اگرچه هواپیماهای عراقی قبل از این جنایت بارها شهرهای ایران را بمباران کرده بودند، اما حمله به دزفول اولین حمله گسترده با استفاده از موشک های زمین به زمین بود.
این تاکتیک یک تاکتیک رایج در هر جنگی است. یعنی فشار غیرمستقیم بر طرف مقابل برای عقب نشینی از مواضع سیاسی و دفاعی. اما صدام با همه ادعاهایش هرگز نمی‌توانست بفهمد که دفاع از ملت ایران نه تنها با جنگ‌های دیگر فرق دارد، بلکه مردمی که در مقابل او ایستاده‌اند، مردمی انقلابی با پیشینه دینی و اسلامی هستند که توسط یک رهبر مدبر رهبری می‌شوند.
بر همین اساس رژیم بعث عراق در طول هشت سال جنگ 176 فروند موشک عظیم «فراگ 7» و «اسکاد» به سمت شهر دزفول شلیک کرد. هواپیماهای دشمن 489 بمب و راکت بر سر مردم بی دفاع شهر پرتاب کردند و توپخانه عراق با شلیک 5821 گلوله، نقاط مختلف شهر را منهدم کرد.
دزفول، ایرانی ها چطور؟ “شهر هزار موشک” توسط عراقی ها یا هر چیز دیگری نامیده شود “سرزمین موشک ها» مهم نیست که اسمش باشد. آنچه مهم است این است که مقاومت در گوشت و پوست ایرانیان لنگر انداخته است. نماز جمعه دزفول حتی یک هفته به امامت آیت الله قاضی قطع نشد.
دشمن تمام تلاش خود را کرد تا شهر دزفول را خالی از سکنه کند تا رزمندگان روحیه خود را از دست دهند، اما با وجود پرتاب 176 موشک و هزاران راکت و بمباران شدید دزفول، نتوانستند به این هدف دست یابند.
پاسخ مردم دزفول به حملات موشکی دشمن به دو صورت بود. عده ای در روستاهای نزدیک شهر در خانه اقوام خود اتاقی آماده کرده بودند که با حمله دشمن در آنجا اقامت می کردند و سپس به شهر باز می گشتند. دومین برخورد مردم استفاده از سرداب هایی به نام «شوادان» بود که در شهرهای دزفول و شوشتر مورد استفاده قرار می گرفت.
به دلیل خاک صخره ای این دو شهر، این سرداب ها بسیار مستحکم و مستحکم ساخته شده اند. با افزایش بمباران شهر توسط دشمن، نهضت ساخت شوادان در دزفول بسیار موفق بود. بسیج این قضیه را تبلیغ کرد و مردم او را همراهی کردند.
ببینید این زیرزمین ها آنقدر مستحکم بودند که حتی موشک های 12 متری هم به تنهایی نمی توانست آنها را به طور کامل نابود کند. در کنار این عوامل، جنبش هایی برای کمک به بقای مردم در شهر به صورت سخت افزاری در سطح شهر گسترش یافت. مانند جنبش بازسازی خانه های تخریب شده توسط بمباران دشمن. یا موارد و مشکلات دیگر که همگی ناشی از روحیه مقاوم و ایمانی مردم این شهر است.
جنایات رژیم بعث عراق در جنگ اجباری در قالب بمباران و حملات موشکی به شهرهای ایران در حالی رخ داد که مجامع موسوم به بین المللی هیچ واکنشی نشان ندادند و شکایات ایران از این مجالس همواره بی پاسخ مانده بود.
در این میان ایران شاهد قربانی شدن جمعیت غیرنظامی و زیرساخت های شهری خود توسط رژیم بعث عراق بود که می توانست تلافی کند اما با تاکید بر آموزه های اسلامی هرگز نخواست شاهد کشتار غیرنظامیان دشمن در شهرها باشد و حتی قبل از این زیرساخت ها مورد هدف قرار گرفت، نیروهای نظامی به اهالی شهر و منطقه مورد نظر برای به حداقل رساندن خسارات انسانی احتمالی اطلاع دادند و این رویه را تا پایان جنگ تحمیلی ادامه دادند.