به گزارش ایمنا، در برخی از مناطق جهان که به مناطق آبی معروف هستند، به دلیل پیشرفت در حوزه بهداشت و درمان، بهبود شیوه های بهداشتی و رژیم غذایی سالم، امید به زندگی به میزان قابل توجهی افزایش یافته است.
رسیدن به 100 سالگی موفقیت نادری بود که تنها تعداد کمی از افراد به آن دست یافتند، اما امروزه رسیدن به 100 سالگی غیرعادی نیست. آمریکا، آسیا و اروپا هر کدام حداقل یک منطقه آبی دارند که به عنوان نمونه های کلیدی زندگی بهتر و طولانی تر مورد مطالعه قرار می گیرد.
منطقه آبی چیست؟
یک روزنامه نگار آمریکایی 20 سال پیش اصطلاح “منطقه آبی” را برای توصیف مناطق خاصی از جهان که امید به زندگی در آنها بسیار بالا است، ابداع کرد. چند دهه پیش، یافته های مربوط به افزایش امید به زندگی و علل اساسی آن در محافل علمی مورد بحث قرار گرفت.
تحقیقی که در دهه 1990 انجام شد نشان داد که دلیل رسیدن بسیاری از مردم ساردین به صدمین سالگرد رژیم غذایی سالم مدیترانه ای، استراتژی های رفاه و ویژگی های منحصر به فرد جغرافیای خاص است که سلامت و در نتیجه طول عمر مردم را ارتقا می دهد.
کشف اسرار یک منطقه آبی کار پیچیده ای نیست و می توان گفت که همه آنها ویژگی های مشترکی دارند. ساکنان آن پویا و فعال هستند، نگرش مثبتی به زندگی دارند، با دیگران ارتباط معناداری برقرار می کنند و غذای سالم می خورند.
قانون ۸۰ درصد ژاپنی توصیه بسیار موثری است که به ارتقای سلامت کمک زیادی می کند. طبق این قانون، افراد زمانی که ۸۰ درصد احساس سیری کنند دست از غذا خوردن می کشند. اهمیت رژیم غذایی گیاهی که بر اساس رژیم غذایی منطقه آبزی مدل شده است نیز غیرقابل انکار است.
آنچه سنگاپور را به منطقه آبی تبدیل می کند
سنگاپور یکی این یکی از مناطقی است که اخیراً در کنار ساردینیا (ایتالیا)، اوکیناوا (ژاپن)، نیکویا (کاستاریکا)، ایکاریا (یونان) و لوما لیندا (ایالات متحده آمریکا) به فهرست مناطق آبی اضافه شده است. قبل از این، همه تالاب ها جزایر و شبه جزیره بودند و ویژگی منحصر به فرد سنگاپور که یک محیط کاملا شهری است، آن را از سایر تالاب ها متمایز می کند.
از سال 1960، سنگاپور با موفقیت امید به زندگی ساکنان خود را 20 سال افزایش داده است و در 10 سال گذشته، تعداد صد ساله ها در سنگاپور دو برابر شده است. این کشور در رتبه بندی امید به زندگی در صدر قرار گرفته است یکی این منطقه به یکی از مناطقی در جهان تبدیل شده است که مردم در آن زندگی طولانی تر و سالم تری دارند.
سنگاپور با اجرای مجموعه‌ای از مقررات که تغییرات لازم را پایه‌ریزی می‌کنند، از جمله توسعه یک استراتژی برنامه‌ریزی شهری که سلامت را به‌طور کلی در نظر می‌گیرد، به این مهم دست یافته است.
در دیگر مناطق پر از صدسالگی، سنت، فرهنگ و تاریخ نقش زیادی در زندگی مردم دارد، اما این منطقه آبی شهری عمدا برای رسیدن به این هدف طراحی شده است. سنت ها ارتباط چندانی با عادات افراد سالم ندارند و همه چیز مربوط به انتخاب های آگاهانه برای تقویت آن عادات است.
سنگاپوری‌ها در جایی زندگی می‌کنند که غذاهای سالم یارانه می‌گیرند و غذاهای ناسالم مالیات می‌گیرند. پیاده روی نیز یارانه ای دارد و رانندگی نیز مشمول مالیات می شود که به بهبود سیستم حمل و نقل عمومی کمک می کند. این شهر طراحی شهری جدید را گسترش داده است تا فضاهای سبزی را در بر بگیرد که برای ساکنان جذاب باشد و یک سیستم مراقبت بهداشتی قوی.
علاوه بر این، تلاش هایی برای ترویج همزیستی بین نسل ها و تضمین کیفیت زندگی خوب برای افراد مسن انجام می شود. سنگاپور با ارائه مزایای مالیاتی مانند مشوق های مالیاتی برای کسانی که در نزدیکی اعضای خانواده مسن زندگی می کنند و ایجاد فضاهای اختصاصی که سبک زندگی فعال تر را برای سالمندان ترویج می کند، به سالمندان کمک می کند تا زندگی فعالی در جامعه داشته باشند. این امر به ویژه در دنیایی که به طور فزاینده ای در حال پیر شدن است، اهمیت دارد.
نکته بسیار مهم دیگر پرداختن به مشکل تنهایی در سنگاپور است. یک مشکل بزرگ در شهرهای قرن بیست و یکم که نه تنها افراد مسن بلکه افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار می دهد. برنامه ریزی شهری سنگاپور باعث ارتقای همزیستی و ارتباط بین افراد در هر سنی می شود، به عنوان مثال با ساخت ساختمان های چند طبقه با گزینه های مختلف زندگی.
80 درصد از جمعیت سنگاپور در خانه های عمومی با آپارتمان های خصوصی و مناطق مشترک زندگی می کنند، جایی که همیشه افراد و فعالیت های زیادی در آن حضور دارند.
درس برای شهرهای دیگر
کلید افزایش امید به زندگی فقط یافتن یک رژیم غذایی جادویی برای صد ساله ها نیست، بلکه بررسی تمام عواملی است که در آن نقش دارند. شهرها باید به پیری فزاینده جمعیت و چالش های آن پاسخ دهند و اطمینان حاصل کنند که شهروندان با زندگی باکیفیت به سالمندی می رسند.
ایجاد فضاهای سبز، ترویج راه‌حل‌های تحرک که شیوه‌های زندگی فعال را تشویق می‌کند، و ایجاد فرصت‌هایی برای ساکنان برای برقراری ارتباط بدون تفاوت‌های نسلی یا ثروت می‌تواند بسیاری از مشکلات را حل کند که بر سلامت جسمی و روانی تأثیر منفی می‌گذارد. طراحی مجدد شهرها برای مقابله با چالش های تغییرات آب و هوایی فرصت جدیدی برای توسعه برنامه های مرتبط با مسائل بهداشتی و رفاهی ارائه می دهد.
