کاوشگرهای ماه روباتیک هند پس از ماموریت پیشگامانه دو هفته ای خود، هفته گذشته در تاریکی سرد منطقه قطبی جنوبی ماه به خواب عمیقی فرو رفتند. اینکه سفینه های فضایی هند در پایان شب مهتابی بیدار شوند و خورشید دوباره به آنها بتابد تا حد زیادی به شانس بستگی دارد.
دمای نزدیک به قطب های ماه می تواند به منفی 253 درجه سانتیگراد یا فقط 20 درجه بالای صفر مطلق کاهش یابد. با این حال، فرودگر ماه چاندرایان 3 به نام ویکرام و کاوشگر ماه ماموریت به نام پراگیان اولین هستند. شهریور فرودهای تاریخی بر روی سطح ماه انجام داده اند، که هیچ یک از تجهیزات گرمایش مشترک برای مأموریت های ماه برخوردار نیستند.
گرمکن‌های مورد بحث که واحدهای گرمایش رادیوایزوتوپ (RHUs) نامیده می‌شوند، با تابش غیرفعال گرما کار می‌کنند تا سخت‌افزار فضاپیما را در دمای عملیاتی پایدار نگه دارند. به طور معمول، RHU های مورد استفاده در ماموریت های فضایی، گرمای تولید شده از تجزیه طبیعی انواع رادیواکتیو پلوتونیوم و پلونیوم را به نیروی الکتریکی تبدیل می کنند. این فرآیند در نهایت سخت افزار فضاپیما را گرم می کند. با این حال، معمولا به اندازه کافی برای زنده ماندن در دماهای بسیار سرد است.
اما بدون سیستم گرمایش، بقای دو فضاپیمای ماموریت Chandrayaan-3 به شانس واگذار شده است.
بخاری های رادیوایزوتوپی از دهه 1970 در ماموریت های فرود ماه مورد استفاده قرار گرفته اند. لونوخود 1، اولین ماه نورد موفقی که بیش از 10 کیلومتر از سطح ماه را تنها در 10 ماه طی کرد، از سلول های خورشیدی روی کلاهک نیرو می گرفت. در شب‌های مهتابی، فضاپیما این درب را می‌بندد تا با استفاده از انرژی تولید شده توسط یک بخاری رادیوایزوتوپ مبتنی بر پلوتونیوم 210 تا طلوع آفتاب بعدی گرم بماند.
جفت کاوشگر ماه و مریخ نورد ماموریت چانگ 3 چین که در سال 2013 در دهانه ای بزرگ در سمت شمال غربی ماه نه چندان دور از محل فرود لونوخود 1 فرود آمدند، مکانیسم های مشابهی برای محافظت از خود در برابر شب های سوزان داشتند. ماه نورد یوتو شب اول زنده ماند. اما پس از شب دوم او برای همیشه توانایی خود را برای حرکت از دست داد. با این حال، جانشین آن، یوتو 2، به مدت چهار سال در ابتدای هر روز قمری همانطور که انتظار می رفت از خواب بیدار شده است.
سازمان تحقیقات فضایی هند (ISRO) به طور علنی بحث نکرده است که چرا فرودگر و مریخ نورد Chandrayaan 3 به گرمکن های رادیوایزوتوپ مشابه مجهز نشده اند. با این حال، این دو فضاپیمای روباتیک به خوبی اهداف علمی خود را برآورده کردند. آنها در واقع اولین کاشفانی بودند که در نزدیکی قطب جنوبی ماه فرود آمدند. منطقه ای که به لطف وجود مخازن عظیم آب یخ زده به مرکز جدیدی برای اکتشافات فضایی تبدیل شده است.
دو فضاپیمای روباتیک Chandrayaan 3 به اهداف علمی خود به خوبی دست یافتند. ویکرام حتی توانست از اهداف تعیین شده خود فراتر رود و در طی یک آزمایش تقریباً 40 سانتی متر از سطح ماه بالا رفت. این پرتاب در حالی رخ داد که ماه‌نورد پراگیان در نزدیکی فرودگر ماه وارد حالت خواب شده بود. با پایان ماموریت Chandrayaan-3، ISRO در پستی در X (توئیتر سابق) گفت که باتری‌های آن قبل از خواب کاملاً شارژ شده‌اند تا فضاپیما را برای اولین شب قمری آماده کند.
اگر هند خوش شانس باشد، به زودی می تواند فرصتی 14 روزه دیگر برای کاوش در ماه داشته باشد. در غیر این صورت فضاپیمای Chandrayaan 3 به خواب ابدی فرو می رود و برای همیشه سفیر هند در ماه باقی می ماند.
۵۸۵۸