نویسندگان و دانشمندان بر این امر تأکید دارند این تحقیق بر اساس تعداد کمی از افراد است و مربوط به روش های پزشکی است که دیگر استفاده نمی شود. این مطالعه نشان نمی دهد که انواع مختلف زوال عقل، مانند بیماری آلزایمر، می توانند مسری باشند.
به گزارش ایسنا، با این حال، جان کالینگ، متخصص مغز و اعصاب از دانشگاه کالج لندن که این پژوهش را رهبری می کرد، می گوید: ما می خواهیم در آینده اقدامات احتیاطی را انجام دهیم تا موارد نادری که در واقع رخ می دهد نیز کاهش یابد.
در دهه گذشته، کولینگ و تیمش افرادی را در بریتانیا مورد مطالعه قرار دادند که در دوران کودکی برای درمان مشکلات پزشکی، از جمله کوتاهی قد، هورمون رشد از غده هیپوفیز جسد دریافت کرده بودند.
آخرین مطالعه نشان می دهد که برخی از این افراد چندین دهه بعد علائم اولیه زوال عقل را نشان دادند. علائم زوال عقل مانند مشکلات حافظه و زبان از نظر بالینی تشخیص داده شد و در برخی از بیماران همراه با پلاک‌های پروتئین چسبنده آمیلوئید بتا در مغز، که از علائم بیماری آلزایمر است، ظاهر شد. نویسندگان این مطالعه می گویند که این پروتئین آمیلوئید که در مکمل های هورمونی یافت می شود، در مغز کاشته می شود و باعث آسیب می شود.
هورمون های آلوده
این مطالعه بر اساس مطالعات قبلی محققان بر روی افرادی است که به آنها هورمون رشد مشتق شده از اجساد داده شده است. بریتانیا این کار را در سال 1985 متوقف کرد. در سال 2015، تیم Colling کشف رسوبات بتا آمیلوئید پس از مرگ را در مغز چهار نفری که تحت درمان با هورمون رشد قرار گرفتند، توصیف کردند.
این افراد در میانسالی بر اثر بیماری مهلک عصبی کروتزفلد جاکوب که توسط پروتئین های عفونی به نام پریون ایجاد می شود، جان خود را از دست دادند. پریون ها در دسته هایی از هورمون رشد وجود داشتند.
چهار نفر از افراد مورد بررسی در این مطالعه قبل از مشاهده علائم بالینی مربوط به تجمع آمیلوئید فوت کردند. با این حال، وجود این پلاک‌های آمیلوئیدی در رگ‌های خونی مغز آنها نشان می‌دهد که آنها دارای وضعیتی به نام آنژیوپاتی آمیلوئید مغزی (CAA) هستند که باعث خونریزی در مغز می‌شود و اغلب پیش‌آزمون بیماری آلزایمر است.
تیم کولینگ همچنین دسته‌های بایگانی شده از هورمون رشد را که از اجساد مشتق شده بود، پیدا و بررسی کردند. در مطالعه‌ای در سال 2018، آنها دریافتند که این هورمون حاوی پروتئین‌های بتا آمیلوئید است و هنگامی که دارو به موش‌ها تزریق شد، باعث ایجاد پلاک‌های آمیلوئید در حیوانات و ایجاد آنژیوپاتی آمیلوئید مغزی شد.
این موضوع محققان را به این فکر واداشت که آیا مکمل‌های هورمونی آلوده به طور بالقوه می‌توانند باعث ایجاد بیماری آلزایمر در افرادی شوند که این مکمل‌ها را دریافت می‌کنند، زیرا تصور می‌شود پلاک‌های آمیلوئید در بافت مغز باعث از بین رفتن نورون‌ها و بافت مغز می‌شوند.
در جدیدترین مطالعه، محققان دریافتند که از هر هشت نفری که در دوران کودکی تحت هورمون درمانی قرار گرفته اند، پنج نفر در سنین 38 تا 55 سالگی دچار علائم رفتاری زوال عقل زودرس شدند.
تیم کولینگ استدلال می کند که این پنج نفر معیارهای تشخیص زودرس بیماری آلزایمر را دارند.
آزمایش ژنتیک
آلزایمر زودرس معمولاً توسط انواع ژنتیکی خاصی ایجاد می شود، اما محققان این گونه ها را در سه نفر از افرادی که علائم آلزایمر را نشان دادند و در نمونه ها یافتند. دیشما NA را برای آزمایش در دسترس داشتید اما آن را پیدا نکردید.
کولینگ می گوید: «این با این ایده که این بیماران در اثر درمان با هورمون های هیپوفیز آلوده در دوران کودکی دچار نوعی بیماری آلزایمر می شوند، مطابقت دارد. نویسندگان می گویند مطالعات آنها نشان می دهد که بیماری آلزایمر در موارد نادری می تواند از طریق انتقال مواد بیولوژیکی منتقل شود.
تارا اسپایرز جونز، عصب شناس در موسسه تحقیقات زوال عقل بریتانیا در دانشگاه ادینبورگ، گفت: “اندازه کوچک این مطالعه اهمیت نتایج را کاهش می دهد.” درک این موضوع با مطالعه فقط هشت نفر دشوار است.
ماتیاس ژوکر، متخصص مغز و اعصاب در مرکز آلمانی بیماری‌های عصبی در گوتینگن، می‌گوید: «این افراد بدون توجه به هورمون درمانی ممکن است دچار زوال عقل شوند.» او می‌گوید: این افراد بیماری‌های مختلفی داشتند که خطر ابتلا به یک بیماری عصبی مانند بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد. می تواند افزایش یابد.
محققان همچنین در حال این سوال هستند که آیا افراد مبتلا به زوال عقل با وجود تشخیص های بالینی واقعاً آلزایمر دارند یا خیر.
اندرو دوگ، عصب شناس دانشگاه منچستر در بریتانیا، می گوید: «در تشخیص نوع زوال عقلی که افراد زنده از آن رنج می برند، اغلب اشتباهاتی رخ می دهد.
اسپایر جونز می گوید، از دیدگاه بهداشت عمومی، امروزه نیازی به نگرانی در مورد زوال عقل «واگیر» نیست. می گوید: این درمان دیگر وجود ندارد.
به گفته دانشمندان، علیرغم محدودیت های مطالعه، این تحقیق به درک ما از بیماری های عصبی کمک می کند. اسپایر جونز می‌گوید: «خوشحالم که مردم برای درک بهتر اینکه چگونه بتا آمیلوئید باعث بیماری‌های عصبی می‌شود، تحقیقات خوبی انجام می‌دهند.
جوکر می‌گوید: «من فکر می‌کنم بسیاری از دانشمندان دیگر اکنون تلاش خواهند کرد تا شواهد بیشتری برای حمایت از ایده آلزایمر قابل انتقال پیدا کنند.