روزنامه شرق: چرا بازی دوستانه تیم ملی فوتبال را به یکی از شهرستان‌های ایران نمی‌برند؟

مسئولان ورزشی ایران قادر به برگزاری بازی با تماشاگر در ورزشگاه آزادی نیستند، بنابراین می‌توان بازی دوستانه را به یکی از شهرستان‌های ایران منتقل کرد.

در حالی که وقت جابه‌جایی یک علت ممکن برای عدم منتقل کردن بازی به شهرستان نیست. از آنجایی که یک عضو فدراسیون فوتبال با لابی‌های لازم توانست بازی رسمی تیم ملی را به مشهد منتقل کند، منتقل کردن بازی دوستانه به یک شهرستان بنظر می‌آید ممکن است.

تیم ملی فوتبال ایران این روزها برای رقابت‌های انتخابی جام جهانی ۲۰۲۶ و جام ملت‌های آسیا آماده می‌شود. مسئولان فدراسیون فوتبال و سرمربی تیم ملی ایران در تلاش هستند تا در فیفادی کنونی، از فرصت‌های بهره‌مندی این تیم استفاده کنند و دو بازی تدارکاتی را برگزار کنند.

با این حال، مسئولان برای برگزاری بازی رسمی با تیم‌های ملی دیگر هزینه‌های بسیار زیادی را باید بپردازند. بازی دوستانه با آنگولا به هزینه‌ای نزدیک به ۱۰ میلیارد تومان برگزار خواهد شد.

با توجه به زمان و هزینه های صرف شده برای برگزاری این دیدار، اکنون سوال مهمی که ذهن مخاطبان را به خود مشغول کرده این است که آیا درهای ورزشگاه آزادی به روی تماشاگران باز می شود یا خیر؟ از ابتدای فصل جاری لیگ برتر، ورزشگاه آزادی میزبان دو باشگاه مطرح استقلال و پرسپولیس بوده و این دیدارها بدون حضور تماشاگر برگزار شد. با وجود اینکه شایعات مختلفی به خصوص در مورد غیبت بانوان و عدم کسب مجوزهای لازم وجود داشت، اما در مورد علت برگزاری مسابقات بدون تماشاگر در این ورزشگاه؛ این در حالی است که مسئولان انجمن از یک سو و مسئولان شرکت تجهیز و توسعه از سوی دیگر تاکید می کنند که به دلیل تعمیر و مرمت برخی سکوها امکان بازدید از ورزشگاه برای تماشاگران وجود ندارد.

اگرچه تناقضات کافی در این بین وجود دارد. چرا که یکی دو نفر از مسئولان اعلام کرده اند که امکان پذیرایی از 50 هزار تماشاگر در سکوهای سالم ورزشگاه وجود دارد و چند نفر دیگر نیز به شدت تاکید دارند که این امر غیرممکن است و بازی ها باید بدون تماشاگر برگزار شود.

موضوع غیبت تماشاگران در این ورزشگاه و به طور کلی در بازی های لیگ از آنجایی که حضور آنها به اتحادیه داخلی گره خورده است، تاکنون (ظاهرا) حساسیت خاصی ایجاد نکرده است. اما وقتی صحبت از بازی تیم ملی می شود، ناخودآگاه وسواس نهادهای خارجی مانند فیفا بیشتر می شود. از این منظر بسیار خاص است که بحث برگزاری بازی تیم ملی بدون حضور تماشاگر می تواند سوالات زیادی را ایجاد کند. اول اینکه اگر این بازی بدون حضور تماشاگر برگزار می شود، باید دلیل قانع کننده تری نسبت به آنچه در مورد بازی های لیگ گفته می شود، بیان کرد. از سوی دیگر، اگر در حضور تماشاگران صورت می گیرد، باید این ابهام بزرگ را بررسی کرد که چرا ورزشگاه آزادی برای بازی های تیم ملی امن است و می تواند تماشاگران را در خود جای دهد؟ اما آیا برای بازی های لیگ برتر خطرناک خواهد بود؟

البته سازمان دهندگان قبلاً این دوگانگی را اجرا کرده اند. به عنوان مثال بازی تیم ملی در ورزشگاه آزادی با حضور تماشاگران زن برگزار شد. اما سه روز بعد، زنان برای تماشای بازی های لیگ برتر اجازه ورود به ورزشگاه را ندارند. در این میان، هیچکس نیازی به توضیح چنین دوگانگی احساس نکرد.

تا کنون، فدراسیون فوتبال به طور رسمی درباره برگزاری بازی تیم ملی با آنگولا با یا بدون حضور تماشاگر صحبتی نداشته است. اما با توجه به حساسیتی که در چندین هفته اول رقابت‌های لیگ برتر پدیدار شده است، احتمالا دوباره موضوع حضور تماشاگران در این بازی بحث شود و به نتیجه‌گیری برسد.

درصورت برگزاری بازی بدون حضور تماشاگران، تیم ملی با وجود هزینه‌های زیاد، دوباره از حضور طرفدارانش در این دیدار خانگی محروم می‌شود. غیبت تماشاگران درون ورزشگاه، مسئله‌ای است که نمی‌توان به‌سادگی از آن گذر کرد. ورزشگاه آزادی باید به عنوان محل رسیدن به نتایج مطلوب لیگ قهرمانان آسیا، حتی اگر همین امروز و فردا هم پذیرای تماشاگر نباشد، زمینه حضور طرفداران را فراهم کند.

هرچند، دربین این دو، مسئله فاصله‌گرفتن مردم از تیم ملی و حضور آن‌ها در ورزشگاه وجود دارد که باید به دقت بررسی شود. حتی اگر همین بازی با آنگولا در تهران با حضور تماشاگران برگزار شود، جمعیت بسیار کمتری از این دیدار استقبال خواهند کرد.

بنابراین، می‌توان گفت که این مسئله باز هم مورد بحث قرار خواهد گرفت و بسته به تصمیمی که فدراسیون به طور رسمی می‌گیرد، همه‌ی نتایج این تصمیم در آینده بازی‌های تیم ملی را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

بخشی از آن مربوط به این است که این بازی در اواسط هفته است و بخشی به کاهش تماشاگران فوتبال در سال های اخیر، اما در اینجا راه حل دیگری وجود دارد. سوال این است: اگر مسئولان ورزش ایران به دلایلی نمی توانند با تماشاگران در ورزشگاه آزادی بازی کنند، چرا این بازی دوستانه را به یکی از شهرهای ایران منتقل نمی کنند؟ طرح مسائلی از قبیل اینکه هنوز زمان حرکت فرا نرسیده یا مشورت های لازم صورت نگرفته نباید بهانه شود. اتفاقاً در همین انجمن فوتبال فردی است که پس از لابی های لازم، یکی از بازی های رسمی تیم ملی (بازی دوستانه اخیر با آنگولا) را به مشهد منتقل کرد تا این شهر میزبان آن باشد.

درست است که این بازی با اسپری فلفل به صورت زنانی که قصد ورود به ورزشگاه را داشتند به یکی از زشت ترین اتفاقات تاریخ فوتبال ایران تبدیل شد، اما قطعا مردان مشهدی از این بازی استقبال خوبی کردند. پس اگر یک بازی کاملا رسمی در یک چشم به هم زدن از تهران به مشهد منتقل شد، انتقال یک بازی دوستانه به شهر دیگری کار سختی نیست.

از سوی دیگر، فدراسیون فوتبال بر اساس تعهدی که به فیفا دارد، موظف است در مسابقات تیم ملی خود را به روی زنان باز کند. این امر ممکن است مستلزم اخذ مجوز در تهران و شهرهای بزرگی مانند اصفهان و مشهد باشد. با این حال، بعید است در شهرهای دیگر، به ویژه شهرهایی که بانوان در مسابقات لیگ برتر حضور داشته اند، مشکلاتی وجود داشته باشد. از ابتدای رقابت‌های لیگ برتر این دوره، مسابقات تهران کاملاً بدون تماشاگر برگزار شد و هواداران زن سپاهان و تراکتور اجازه ورود به ورزشگاه را نداشتند، در عوض به سیرجان، اراک، انزلی و قزوین اجازه ورود به ورزشگاه داده شد. ورزشگاه زنان اجازه ورود به ورزشگاه را دارند و از این نظر مشکلی ندارند.

اینجا می‌توان با انتخاب یکی از شهرهای دارای زمین چمن مناسب، با یک تیر چند نشان بزنیم. اولین نشان این است که تیم ملی با آشتی با مردم، نه تنها دلهره وارد نکردن زنان به ورزشگاه را نداشت، بلکه به‌دنبال ملی‌کردن تیم هم هستیم.

در شهرستانی که تا به الان میزبان تیم ملی نبوده، استقبال تماشاگران احتمالاً بیشتر از تهران برای این دیدار تدارکاتی خواهد بود. با این حال، اهمیت تیم ملی فقط برای تهرانی‌ها نیست و حداقل در این بازی‌های تدارکاتی که رقیب هم نام و آوازه‌ای ندارد، می‌توان حس میزبانی را به سایر شهرستان‌ها نشان داد. واضح است که چنین مواردی به‌معنای راه حل نهایی نیستند و همچنان بی‌دردسرترین راه، بازگشایی در‌های ورزشگاه به‌روی تماشاگران زن و مرد است تا تیم ملی احساس غربت نکند.