به گزارش مگتو، نتایج یک مطالعه بین المللی 10 ساله نشان می دهد که ورزش مداوم 2 تا 3 بار در هفته با کاهش خطر بی خوابی در دراز مدت و همچنین توانایی خوابیدن 6 تا 9 ساعت توصیه شده مرتبط است. در هر شب
ایسنا در گزارشی نوشت: به گفته محققان، ورزش منظم با سلامت کلی بهتر همراه است و نتایج چندین مطالعه نشان داده است که فعالیت بدنی و کیفیت خواب بهتر حتی می‌تواند علائم بیخوابی مزمن را بهبود بخشد، اما کاملاً مشخص نیست که چه چیزی میزان بازی جنسیت، سن، وزن (شاخص توده بدنی)، آمادگی عمومی، سلامت عمومی و نوع ورزش در این زمینه نقش دارند؟
فعالیت بدنی و خواب
ورزش منظم با سلامتی بهتر مرتبط است و تحقیقات زیادی نشان می دهد که فعالیت بدنی تأثیر مثبتی بر خواب دارد و می تواند علائم بی خوابی مزمن را کاهش دهد. ارتباط مثبت بین فعالیت بدنی و خواب ممکن است به چندین عامل تعدیل کننده مانند جنسیت، سن، شاخص توده بدنی، آمادگی جسمانی، وضعیت سلامت عمومی و ویژگی های نوع ورزش مورد نظر، از جمله بسیاری از مسیرهای فیزیولوژیکی و روانی بستگی داشته باشد. روی یکدیگر تاثیر بگذارند
برای بررسی بیشتر این موضوع، محققان فراوانی، مدت و شدت فعالیت بدنی هفتگی و همچنین علائم بی خوابی، خواب زیاد شبانه و خواب آلودگی در روز را در بزرگسالان میانسال از 21 مرکز در 9 کشور اروپایی ارزیابی کردند.
4399 شرکت‌کننده در تحقیق (2085 مرد و 2254 زن) از نظرسنجی سلامت تنفسی جامعه اروپا انتخاب شدند.
آنها در ابتدا به سوالاتی در مورد دفعات و مدت فعالیت بدنی و 10 سال بعد در مورد فعالیت بدنی، علائم بی خوابی (پرسشنامه پایه خواب نوردیک، مقیاس یک تا پنج)، مدت زمان خواب و خواب آلودگی در طول روز (مقیاس خواب Epworth) پاسخ دادند. داده است
ویژگی های تحقیق
شرکت‌کنندگانی که حداقل دو بار یا بیشتر در هفته یک ساعت یا بیشتر ورزش می‌کردند، به‌عنوان فعال فیزیکی طبقه‌بندی شدند.
در طول دوره 10 ساله، 37٪ (1601) از شرکت کنندگان به طور مداوم غیر فعال بودند. 18 درصد (775) فعالیت بدنی داشتند. 20 درصد (881) غیرفعال و 25 درصد (1082) به طور مداوم فعال بودند.
شرکت کنندگان در نروژ به احتمال زیاد به طور مداوم فعال بودند، در حالی که شرکت کنندگان در اسپانیا و پس از استونی به احتمال زیاد به طور مداوم غیر فعال بودند. شرکت‌کنندگانی که به طور منظم فعال بودند بیشتر مرد، جوان‌تر و کم وزن بودند. آنها همچنین کمتر سیگار می کشند و در حال حاضر بیشتر کار می کنند.
نتایج تحقیق
پس از تنظیم سن، جنسیت، وزن (شاخص توده بدنی)، سابقه سیگار کشیدن و مرکز تحقیقات، افرادی که به طور منظم فعال بودند، به طور قابل توجهی (42 درصد) کمتر به مشکل در به خواب رفتن دچار شدند و 22 درصد کمتر احتمال داشت علائم این بیماری را تجربه کنند. بیخوابی. و 40 درصد کمتر احتمال دارد 2 یا 3 علامت بی خوابی را گزارش کنند (37 درصد کمتر).
علائم بی خوابی نیز به طور مستقل با سن، جنسیت زن و وزن مرتبط بود. پس از تنظیم سن، جنسیت، وزن، سابقه مصرف سیگار و مرکز تحقیقات، شرکت‌کنندگان فعال بیشتر احتمال داشت که خواب طبیعی داشته باشند، با کمترین احتمال در این دسته افرادی که به طور مداوم غیرفعال بودند.
افرادی که به طور منظم فعال بودند به طور قابل توجهی بیشتر احتمال داشت که خواب طبیعی بیشتری داشته باشند (55٪)، و 52٪ کمتر احتمال دارد که خواب کوتاه (6 ساعت یا کمتر) داشته باشند و 52٪ کمتر احتمال دارد که برای مدت طولانی (9 ساعت) بخوابند. یا بیشتر). . آنهایی که فعال بودند 21 درصد خواب طبیعی بیشتری نسبت به کسانی داشتند که دائماً بی تحرک بودند.
محققان اذعان کردند که قادر به ارزیابی عینی تغییرات در سطوح فعالیت بدنی بین دو نقطه زمانی نیستند و همه موارد به ارزیابی ذهنی با استفاده از پرسشنامه بستگی دارد.
با این حال، آنها نتیجه گرفتند: نتایج ما با مطالعات قبلی که تأثیر مثبت فعالیت بدنی بر علائم بی خوابی را نشان داده است، مطابقت دارد، نتایج یک متاآنالیز اخیر که اثرات ورزش شدید و منظم را بر روی انواع متغیرهای خواب بررسی کرده است. نشان داد که تمرین فشرده (کمتر از یک هفته تمرین) تأثیر مثبت کمی بر بسیاری از پارامترهای عینی خواب مانند کل زمان خواب، علائم بی خوابی و کیفیت خواب دارد.
علاوه بر این، این متاآنالیز مزایای بیشتری از ورزش منظم بر روی پارامترهای ذهنی و عینی خواب در طول زمان پیدا کرد. ورزش منظم اثرات مثبت کمی بر زمان کل خواب و کارایی خواب، اثرات مثبت کوچک تا متوسط بر تاخیر شروع خواب و اثرات مثبت متوسطی بر کیفیت خواب داشت.
نتایج تحقیق حاضر اهمیت پایداری تمرین در طول زمان را بیشتر نشان می‌دهد، زیرا این رابطه در افراد فعال اولیه که سپس غیرفعال می‌شوند از بین می‌رود. نتایج این تحقیق در مجله دسترسی آزاد BMJ Open منتشر شد.
۴۷۲۳۶