به گزارش روزیاتو: تجربه منظم ارگاسم نه تنها از طریق یک زندگی جنسی خوب به دست می آید، بلکه تا حد زیادی به اولویت دادن به لذت بستگی دارد. چیزی که برای مغز و بدن مفید است.
ارگاسم و رضایت جنسی حالتی لذت بخش در رابطه جنسی است که معمولا برای خانم ها سخت تر است. گاهی خانم ها در رابطه زناشویی به ارگاسم نمی رسند، اما تظاهر به ارگاسم می کنند. اگرچه به دلیل تفاوت در نحوه تعریف این اختلال به سختی می توان آماری در مورد تعداد زنانی که از اختلال ارگاسم رنج می برند به دست آورد، اما در کشورهایی که نگرش فرهنگی منفی تری نسبت به رابطه جنسی دارند، این میزان به طور قابل توجهی بالاتر از سایر کشورها است.
اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی این نوعی اختلال عملکرد جنسی است که می تواند موقعیتی باشد. ممکن است تحت شرایط خاصی بتوانید به ارگاسم برسید، اما در رابطه جنسی مشکل دارید. به طور کلی، آنورگاسمی خفیف تا 60 درصد از زنان را تحت تاثیر قرار می دهد.
در زیر، دلایل رایج نارضایتی زنان از رابطه جنسی و نحوه برخورد با آنها را بررسی خواهیم کرد.
1. آیا آسیب جنسی یا شرم را تجربه کرده اید؟
تجربیات آسیب زا مرتبط با تمایلات جنسی می تواند توانایی ما برای لذت بردن از رابطه جنسی را از بین ببرد. یادگیری نقش مهمی در اختلالات جنسی ما دارد. مهم نیست که نگرش ها و باورهای ذهنی شما چقدر پیچیده یا مثبت است، پیام ها و تجربیات منفی قدیمی می توانند یک رویکرد دفاعی را آغاز کنند.
راه حل: اگر ترومای بزرگ یا کوچک در ذهن خود دارید با یک درمانگر جنسی صحبت کنید.
2. علت فیزیکی وجود دارد
سن نیز می تواند در این مشکل نقش داشته باشد. زنان 49 سال و بالاتر بیشتر از زنان جوانتر تحت تأثیر قرار می گیرند. اختلال ارگاسم بودن. با افزایش سن، تولید هورمون های جنسی کاهش می یابد و برانگیختگی و ارگاسم به طور بالقوه چالش برانگیزتر می شود. عامل دیگر ممکن است از دست دادن عضلات کف لگن باشد.
راه حل: اگر از آن عضلات استفاده کنید، احتمال از دست دادن آنها کمتر است. فعال بودن از نظر جسمی و جنسی قوی ترین راه برای به حداکثر رساندن پتانسیل جنسی مداوم با افزایش جریان خون به اندام تناسلی و تقویت کف لگن است.
3. با افسردگی یا اضطراب مبارزه می کند.
احساس افسردگی یا اضطراب قطعا می تواند پاسخ جنسی ما را کاهش دهد. استفاده از داروهای ضد افسردگی مانند SSRI ها (پاکسیل، پروزاک، لکساپرو و غیره) که برای درمان این بیماری ها استفاده می شوند نیز همینطور است. این داروها می توانند سیستم سروتونین را به گونه ای تحت تأثیر قرار دهند که میل جنسی را از بین می برد و بر توانایی ارگاسم تأثیر می گذارد. و به همین ترتیب، اگر با الکل برای اضطراب یا افسردگی خوددرمانی کنید، این می تواند منجر به کاهش پاسخ جنسی شود.
راه حل: اگر مضطرب یا افسرده هستید، از مشورت با یک درمانگر و کشف ابزارهایی برای کمک به بهبود سلامت روان خود دریغ نکنید. اگر به یک داروی ضد افسردگی نیاز دارید، هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه کدام دارو را مصرف کنید، در مورد عوارض جانبی جنسی آن با پزشک خود صحبت کنید. و اگر یک داروی ضد افسردگی مصرف می کنید که به نظر می رسد بر پاسخ جنسی شما تأثیر منفی می گذارد، با پزشک خود در مورد ارزیابی مجدد رژیم دارویی خود صحبت کنید. برخی از داروهای ضد افسردگی کمتر باعث ایجاد مشکلات جنسی می شوند.
4. با شریک زندگی خود احساس راحتی نمی کنید.
الهه رحمت، قابله، حاملگی، زن، زیبایی.
تعارضات روابط نیز می تواند دلیل اصلی عدم ارگاسم باشد. این می تواند اتفاق بیفتد اگر با شریک زندگی خود احساس امنیت نکنید یا در قلب خود احساس رنجش شدید داشته باشید.
راه حل: زنان معمولاً از ترس توهین‌آمیز بودن، ابراز وجود بیش از حد قاطع یا جریحه‌دار کردن احساسات شریک زندگی‌شان احساس ناراحتی می‌کنند. اما زوج‌هایی که یاد می‌گیرند در برقراری ارتباط واقعی به خطر بیفتند، اغلب پتانسیل جنسی مداوم خود را افزایش می‌دهند.
با یک درمانگر روابط که در این زمینه متخصص است کار کنید. جنسی درمانی آموخته شده است که در یک رابطه مشکل دار می تواند معجزه کند.
5- استرس زیادی دارید
اگر آنقدر درگیر کارهای روزمره خود هستید که نمی توانید به اندازه کافی آرامش داشته باشید تا به ارگاسم برسید، تنها نیستید. استرس مداوم با یک سری اثرات منفی بر هورمون های جنسی و سلامت جسمی و روحی ما همراه است که باعث کاهش میل می شود.
راه حل: پرداختن به سطح استرس می تواند برای زندگی جنسی شما معجزه کند. تمرکز حواس را تمرین کنید، تلفن خود را بیرون از اتاق خواب بگذارید، مطمئن شوید که دوز روزانه خود را از حرکت آزادکننده اندورفین دریافت می کنید.
در نهایت، به یاد داشته باشید که ارگاسم تمام و پایان رابطه جنسی نیست. دست کشیدن از جستجوی ارگاسم می تواند به شما در یافتن آن کمک کند.