هفته نامه آمریکایی نیوزویک مقاله ای از «جورج منشیان» کارشناس و محقق مؤسسه دفاع و امنیت مستقر در واشنگتن منتشر کرد که در آن حمایت قوی و همه جانبه غرب به رهبری ایالات متحده از دولت ایروان را اعلام کرد. در برابر پیشروی تهاجمی، دولت باکو در ارمنستان تایید و خلاء نفوذ را پر کرد. روسیه منطقه قفقاز جنوبی را برای بقای صلح و ثبات در این منطقه بسیار مهم می داند.
به گزارش عصر ایران در این مقاله آمدن:
آنها صحنه‌های دلخراشی هستند زیرا جهان بدون پاسخ شاهد فرار ارمنی‌های قره‌باغ کوهستانی برای نجات جان خود است، در حالی که نیروهای حافظ صلح روسی در پایگاه‌های امن خود در منطقه مستقر هستند.
این فاجعه نتیجه کارزار طولانی دولت جمهوری آذربایجان برای پاکسازی قومی منطقه از جمعیت ارمنی آن بود و در حالی که جامعه جهانی در سکوت به تماشای این منطقه می‌نشیند، تکمیل می‌شود.
پس از حمله برق آسای یک روزه ارتش آذربایجان به قره باغ کوهستانی که با گلوله باران شدید و فشار سریع سرزمینی همراه بود، مقامات ارمنستان در قره باغ کوهستانی که به آرتساخ نیز معروف است، با میانجیگری نیروهای آذربایجانی از طریق روسیه به توافق آتش بس دست یافتند. رسیده است
اگرچه اخیراً یک انفجار مهیب در یک انبار سوخت باعث کشته شدن تعداد بیشتری از ارامنه شد، آتش بس همچنان به قوت خود باقی است. با این حال، نزدیک به 100000 نفر از 120000 جمعیت ارمنی ساکن قره باغ این منطقه را به مقصد ارمنستان ترک کرده اند و بقیه آنها نیز در حال آماده شدن برای ترک منطقه هستند.
اما آنچه غیرقابل انکار است این است که انتخاب متحد نظامی ارمنستان یک اشتباه غم انگیز بود.
روسیه به عنوان یکی از اعضای ائتلاف نظامی سازمان پیمان امنیت جمعی به رهبری روسیه، قرار بود در جریان جنگ دوم قره باغ کوهستانی در سال 2020 به کمک ارمنستان بیاید، اما این کار را نکرد و زمانی که درگیری های مرگبار سال گذشته دوباره آغاز شد. روسیه و سایر اعضای سازمان پیمان امنیت دسته جمعی پاسخی ندادند.
نفوذ روسیه در منطقه پس از جنگ اوکراین ضعیف شده است و ارمنستان اکنون باید به دنبال ضامن های امنیتی قوی تری باشد.
در هفته‌های اخیر، ارمنستان اولین بسته کمک‌های خود را به اوکراین ارسال کرد و اولین رزمایش نظامی خود را با ایالات متحده انجام داد.
دولت ارمنستان حتی نماینده دائم خود را به سازمان پیمان امنیت جمعی احضار کرد و اساسنامه رم – معاهده تأسیس دادگاه کیفری بین المللی که حکم بازداشت ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه را صادر کرد – را برای تصویب به پارلمان فرستاد.
ارمنستان نیز با علم به اینکه کشورهای غربی نتوانسته اند مانند روسیه جلوی تجاوز آذربایجان را بگیرند، به ایران نزدیک شده و ثابت می کند که این درگیری می تواند به میدان نبرد نیابتی با حضور چندین قدرت منطقه ای تبدیل شود. تاثیرگذار شوید.
زیرا صرف نظر از سرنوشت قره باغ کوهستانی، دولت ارمنستان همچنان به متحدان قوی تری برای تضمین امنیت خود و دلجویی از مردم خسته از شکست های نظامی اخیر ایروان نیاز خواهد داشت.
اگرچه جمهوری آذربایجان با این حمله اخیر تمام حقوق ارضی خود برای کنترل منطقه قره باغ را به دست آورده است، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که اکنون که دست برتر را در اختیار دارد، در آنجا متوقف شود.
از زمان آخرین جنگ در سال 2020، مذاکرات بر سر تصرف استان سیونیک ارمنستان و ایجاد کریدور موسوم به سنگزور بین آذربایجان و منطقه نخجوان تشدید شده است.
با توجه به روابط نظامی قوی آذربایجان با اسرائیل و پتانسیل اسرائیل برای استفاده از خاک آذربایجان برای عملیات علیه سایت های نظامی ایران، به نفع ایران است که به طور فعال نفوذ آذربایجان در منطقه قفقاز را مهار کند.
به دلیل روابط نزدیک دولت باکو و اسرائیل، ایران نسبت به تحرکات نظامی باکو در منطقه قفقاز جنوبی بسیار حساس است. در اوایل سپتامبر، ایران با صدور هشداری هرگونه تغییر در مرزهای ارمنستان را «خط قرمز» اعلام کرد.
با توجه به دخالت ایران در درگیری های متعدد جهانی علیه غرب، قدرت های غربی نباید به نقش نظامی ایران در این منطقه راضی باشند.
هفته گذشته در جریان مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، غرب را به ناتوانی در توقف تهاجم وحشیانه روسیه به اوکراین متهم کرد. اندکی بعد، متحد اوکراین، لهستان، تحویل تسلیحات خود را به دلیل اختلاف بر سر صادرات غلات متوقف کرد.
در قفقاز همه چیز به نحوه برخورد نهادهای غربی با پیامدهای حملات اخیر آذربایجان بستگی دارد و اینکه آیا می توانند جایگزینی برای نفوذ ضعیف روسیه ارائه دهند یا خیر.
ایالات متحده و متحدانش باید اطمینان حاصل کنند که جاه طلبی های آذربایجان برای ارمنستان برای همیشه پایان می یابد. این بدان معناست که یک توافق صلح پایدار باید مذاکره شود که رژیم حاکم در آذربایجان را متعهد کند تا حقوق، امنیت و آزادی ارامنه را تضمین کند، قبل از اینکه خیلی دیر شود.
برای اطمینان از عدم تکرار جنایات جنگی علیه غیرنظامیان در سال 2020، دولت باکو باید با اعزام ناظران بین المللی حقوق بشر موافقت کند – درخواستی که ارمنستان قبلاً به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارائه کرده بود.
این کاملاً حیاتی خواهد بود که آیا رهبران غربی می توانند بر ترکیه و اسرائیل که هر دو از حامیان قوی آذربایجان هستند، برای حمایت از تعهد پایدار به صلح تأثیر بگذارند. اگر این امکان وجود ندارد، دولت های غربی باید به طور جدی تحریم صادرات نفت و گاز آذربایجان را بررسی کنند.
در عین حال، باید از ارمنستان حمایت اقتصادی صورت گیرد تا دولت ایروان بتواند اقتصاد انعطاف پذیرتری ایجاد کند که بتواند از حوزه نفوذ روسیه فاصله بگیرد.
توافق اخیر میان آمریکا و ویتنام امضا شده که از قدرت اقتصادی و نرم واشنگتن برای تضعیف نفوذ چین در منطقه استفاده می کند، می تواند در این زمینه الهام بخش باشد. یک معامله مشابه، حتی در مقیاس کوچک‌تر، می‌تواند با هر گونه حمایتی که ایران ارائه می‌کند رقابت کند و اقتصاد مرفهی را برای ارمنستان ایجاد کند، که دیگر در قید و بند سیستم مالی در حال فروپاشی روسیه نباشد.
اگر ایالات متحده در نهایت نتواند خلأ امنیتی در قفقاز را ببندد، نه تنها نفوذ خود را در منطقه تضعیف خواهد کرد، بلکه در را برای فجایع بیشتر باز خواهد کرد.