سنوزیدها و سایر آنتروکینون های گیاه سنا دلیل اصلی اثر ملین آن هستند. سنوزیدها تحرک گوارشی را افزایش می دهند. گلیکوزیدهای آنتراکینون از دستگاه گوارش جذب می شوند و در طی متابولیسم آگلیکون آزاد می کنند و به روده بزرگ ترشح می شوند و باعث تحریک و افزایش تحرک روده می شوند. گلیکوزیدهای نفتوکینون این گیاه دارای اثرات ضد کبدی هستند (4). فیستول C. اثر کشنده بر مالاریا و لارو پشه فیلاریال دارد.
به گزارش بهداشت نیوز: در بیماران مبتلا به انسداد گوارشی، بیماری های گوارشی با علت ناشناخته، بیماری های التهابی روده یا مصرف طولانی مدت استفاده نشود. سنا فعالیت گلیکوزیدهای قلبی را که باعث کاهش بیش از حد پتاسیم می شود و همچنین آنتراکینون ها را افزایش می دهد که باعث تغییر رنگ ادرار و در نتیجه اختلال در تست های تشخیصی می شود.
موارد منع مصرف: استفاده از برگ سنا در درمان طولانی مدت ممنوع است، در حالی که استفاده از میوه آن محدودیتی ندارد.
اجزای شیمیایی: آنتراکینون گلیکوزید (سنوزید)، نفتالین، پلی ساکارید (موسیلاژ)، فلاونوئید، اسانس، ساپونین، رزین، اسید فنولیک، اسید سالیسیلیک، اسید کریزوفانیک.
روش مصرف و مقدار:
1- دم کرده: 0.5-1 گرم ریشه خشک سه بار در روز میل شود.
2- برگ خشک: 0.5-2 گرم مصرف شود.
3- عصاره مای: برگ های گیاه در الکل 25 درصد به نسبت 1:1 0.5-2 میلی لیتر مصرف شود.
مصرف غذا: به عنوان شیرین کننده در غذاها استفاده می شود.