بر اساس یافته‌های منتشر شده، شیمی‌درمانی، ایمونوتراپی، درمان‌های هدفمند و هورمون‌درمانی میزان بقای بیماران مبتلا به تومورهای بسیار پیشرفته را که به پایان عمر نزدیک می‌شوند، بهبود نمی‌بخشند.
گزارش کردن مهر به گزارش بهداشت نیوز، برای این مطالعه، محققان سوابق بیش از 78000 بیمار سرطانی بزرگسال را که در 280 کلینیک سرطان ایالات متحده بین سال‌های 2015 تا 2019 درمان شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
به طور خاص، این تیم بیماران را در مراحل پایانی شش سرطان رایج مورد بررسی قرار دادند: سینه، روده بزرگ، ریه، پانکراس، کلیه و مثانه.
مورین کاناوان، محقق اصلی و دانشمند پژوهشی در سرطان ییل کانکتیکات، می‌گوید: «ما می‌خواستیم بفهمیم که آیا درمان انکولوژیک تومورهای بسیار پیشرفته با بهبود بقا همراه است یا اینکه مواقعی وجود دارد که مراقبت مداوم بیهوده است و انکولوژیست‌ها باید در عوض روی درمان تمرکز کنند. تغییر مرکز به مراقبت های تسکینی و حمایتی.
به گفته محققان، نتایج مزیت بقای معنی‌داری را در بیماران تحت درمان با درمان‌های سیستمیک در مقایسه با افرادی که چنین درمان‌هایی دریافت نکرده‌اند، نشان نداد.
به گفته محققان، استفاده از درمان‌های سیستمیک به طور کلی ثابت مانده است و حدود 17 درصد از بیماران لاعلاج درمان‌هایی را دریافت می‌کنند که به نظر می‌رسد دیگر مؤثر نیستند.
محققان به این نتیجه رسیدند که پزشکان می توانند با تصمیم گیری بهتر در مورد زمانی که درمان اضافی ممکن است موثر نباشد، به بیماران کمک کنند.