این پوست از 6 نوع سلول بدن تشکیل شده و شامل 3 لایه هیپودرم، اپیدرم و درم است که پوست واقعی انسان را تشکیل می دهد.
برای آزمایش ایمنی و اثربخشی این اختراع، محققان ابتدا قطعاتی از پوست خوک را با چاپگر زیستی تولید کردند و آن را به زخم‌های عمیق یا ضخیم روی بدن خوک‌ها پیوند زدند. این روش باعث بسته شدن زخم و بازسازی پوست حیوان شد.
این پوست نشان دهنده پیشرفتی در پوست جایگزین مهندسی زیستی است که می تواند روند بازسازی را بهبود بخشد و پوستی شبیه به پوست واقعی تولید کند. تحقیقات ذکر شده در بالا نشان می‌دهد که پوست بیوپینت‌شده احتمالاً برای آزمایش‌های بالینی در انسان قابل استفاده است.
پوست بیوپرینت شده برای بیمارانی که زخم های عمیق به دلیل جراحات یا سوختگی های جدی دارند، موثر است.
پزشکان اغلب از پیوندهای اتولوگ پوست برای درمان زخم های عمیق استفاده می کنند. این روش پزشکی شامل برداشتن پوست سالم از قسمتی از بدن فرد و پیوند آن به ناحیه آسیب دیده است.
درمان ذکر شده برای اکثر بیماران موثر است اما محدودیت خاصی دارد. تکه های اتولوگ به مقدار کافی پوست نیاز دارند و مناطقی که می توان از پوست در بیماران سوختگی استفاده کرد محدود است.
در اینجا پوست بیوپرینت شده نقش مهمی دارد. محققان می توانند پوست چاپ شده کافی را در آزمایشگاه برای پیوند تولید کنند. آنها فقط به تعدادی سلول از بدن بیمار نیاز دارند. محققان 6 نوع سلول را از بدن بیمار جدا کردند. در مرحله بعد، این سلول ها کشت داده شدند و با 3 بیوانک هیدروژل مبتنی بر فیبرینوژن ترکیب شدند.
فیبرینوژن پروتئینی در پلاسمای خون است که نقش مهمی در لخته شدن خون در ماتریکس هیدروژل ایفا می کند. سپس همه جوهرهای زیستی در داخل یک چاپگر بافت- اندام قرار می گیرند که لایه به لایه بیواینک را چاپ می کند تا یک ساختار پوستی تقلیدی سه لایه به ابعاد 3×3 سانتی متر ایجاد کند.
این ساختار پوست مانند انسان از اپیدرم، درم و هیپودرم تشکیل شده است.
محققان با موفقیت از پوست چاپ زیستی برای درمان زخم های عمیق خوک ها استفاده کردند.
نویسندگان این مطالعه توضیح دادند: تکه های پوستی چاپ شده زیستی به تکه های عمقی 5×5 سانتی متر پیوند زده شدند. این درمان به طور تصادفی بر روی زخم های 8 قسمت مختلف بدن خوک اعمال شد. با این روش درمانی، زخم های عمیق در 28 روز به طور کامل بهبود یافتند.
