با انتشار چهار قسمت از سریال «سرزمین مادری» به کارگردانی کمال تبریزی از تریبون تلویزیون، آنچه بیش از همه مورد توجه قرار گرفته قدرت بازیگری علی شادمان است. نوجوان 12-13 ساله ای به نام رهی که تنها کسی است که توانسته است بخش قابل توجهی از وزن سریال را به دوش بکشد. علی شادمان سه سال پس از حضور در فیلم «میم مثل مادر» مقابل دوربین «سرزمین مادری» قرار گرفت. طبیعتا اگر سریال در سال 2012 پخش می شد و بازی درخشان شادمان در معرض دید مخاطبان قرار می گرفت، جایگاه شادمان به عنوان یک بازیگر موفق خیلی زودتر تثبیت می شد.
به گزارش پی ام آپ، سریال «سرزمین مادری» به شخصیت پسری به نام رهی می پردازد. پسری که در آستانه نوجوانی قرار دارد با اطلاعات جدیدی از گذشته خود از خاله اش روبرو می شود و تمام تصاویر ذهنی او از زندگی ای که تا آن زمان داشته به هم می ریزد. از یک طرف می خواهد جلوی عمه اش را بگیرد و حرف های خانواده اش را بپذیرد و از طرف دیگر به دلیل تردیدهای زیادی که در ذهنش دارد نمی تواند در آرامش به زندگی ادامه دهد.
جمع آوری مخاطب | شادمان عمق احساسات رحی را در تمام این لحظات به گونه ای ارائه می کند که هرگز ارتباط خود را با این شخصیت و آنچه که او تجربه می کند از دست ندهیم. در این سن او به خوبی می داند که برای نشان دادن غم، ترس، ناامیدی یا شک چه راه هایی را باید در پیش بگیرد و چگونه لحن گفتار خود را با شرایط وفق دهد. شبانه وقتی جعبه مدارک را برمی دارد و به دنبال شناسنامه اش می گردد و بلافاصله با نگاه سرزنش آمیز خانواده روبرو می شود، گریه می کند و التماس می کند که حقیقت را بداند که زندگی مردم به اندازه زندگی او مهم است. جایی که با هزار امید وارد خانه عمه اش می شود و به بدترین شکل خانه را ترک می کند یا وقتی پدرش راز نقاشی او از چهره نوه اش را می یابد و دروغ هایی که در مورد رنگ ها ابداع می کند و … همه اینها هستند. درخشان ترین بخش های بازی او
یک پدر پسر جذاب | شراکت شادمان با امیر آقایی در نقش پدر و پسر باعث خلق موقعیت های درخشان بسیاری تا کنون در سریال شده است. در قسمت چهارم وقتی رهی با ترس به خانه برمی گردد و پدرش را می بیند که به زور جلوی چشمش می برند و به رد خونش روی دیوارهای خانه نگاه می کند، آنقدر ناراحت می شود که احساس تنهایی می کنیم و ناامنی روی صورتش با تمام وجودمان. شاید اگر این سریال در همان سال 1391 پخش می شد و قدرت شادمان در ایفای نقش رهی زودتر مشخص می شد، به تثبیت جایگاه او به عنوان بازیگر کمک می کرد و شاهد اتفاقات بزرگ تری بودیم. رویدادهای حرفه ای او
توانمندسازی در دوران کودکی | شادمان اولین بار قبل از «سرزمین کهن» در ده سالگی با فیلم «میم مثل مادر» ساخته علی ملاقلی پور شناخته شد و از آن زمان توانست خود را به عنوان یک بازیگر کودک موفق معرفی کند. طبیعتا از یک کودک ده ساله انتظار زیادی نمی رود. تسلط بر تکنیک بازیگری برایش مقدور نبود و از پس نقش به خوبی برمی آمد اما در همان سن و سال به عنوان یک بازیگر کودک معتبر ظاهر شد. دیالوگ ها را خوب بیان می کرد، عصبانی بود، غم و شادی را با چشمانش منتقل می کرد و در مجموع از پس نقش یک کودک بیمار برآمد. تا جایی که برای بازی در فیلم «میم مثل مادر» برنده جایزه بهترین بازیگر کودک از جشنواره بین المللی فیلم رشدا شد. یک سال بعد از «میم مثل مادر» در فیلم «زمان عشق» نقش پسری استثنایی را بازی کرد و این بار نقشی متفاوت را مقابل تماشاگران بازی کرد اما فیلم آنطور که باید دیده نشد. در غیاب «سرزمین مادری» بعد از چند فیلم بیشتر با سریال «کیمیا» به کارگردانی جواد افشار دیده شد. البته در این سریال تمرکز اصلی روی شخصیت خواهر خانواده بود و شادمان نقش پررنگی نداشت. او در سال 2016 با «دیوار به دیوار» در نقش یک جوان توجهات را به خود جلب کرد اما هنوز خود را به عنوان یک پدیده معرفی نکرده است.
در جوانی بدرخشید | در اواخر دهه نود با بازی در فیلم‌های «مردن در آب پاک»، «شنای پروانه» در کانون توجه قرار گرفت و با دو سریال «می‌خواهم زنده بمانم» و «یاغی» محبوبیت زیادی به دست آورد. اتفاقی که سال گذشته برای درخشش او در «یاقی» افتاد، می‌توانست در اوایل دهه 90 در «سرزمین مادری» اتفاق بیفتد، اما تعلیق این سریال باعث شد شادمان دیرتر از آنچه باید دیده شود، حاضر شود. با تمام این اوصاف شادمان علیرغم حذف بخش مهمی از حرفه اش، در تمام این سال ها تلاش کرد تا بار دیگر خود را ثابت کند و در اوج موفقیت قرار گیرد و در نهایت موفق شد.