پی ام آپ: «جنی جوزف» نه مدل بود و نه بازیگر؛ او هرگز جلوی دوربین ژست حرفه ای نگرفته بود و به خصوص بعد از آن روز دیگر این کار را نکرد. با این حال، این زن بریتانیایی اکنون به یکی از نمادین ترین چهره های سینمای معاصر تبدیل شده است.
داستان از اوایل دهه نود شروع می شود. زمانی که کلمبیا پیکچرز می خواست لوگوی معروف خود را به روز کند. این لوگو زنی را با مشعل در دست مانند مجسمه آزادی نشان می داد که در ابتدای هر فیلم تولید شده توسط این استودیو از سال 1928 ظاهر می شد.
در نسخه های اولیه، لوگو یک سرباز رومی زن را نشان می داد که سپر را در دست چپ خود نگه می داشت. سپس این لوگو از سال 1928 به زنی با پرچمی پوشیده شده که مشعل در دست داشت به روز شد. طی چند دهه بعد، کلمبیا پیکچرز نسخه‌های مختلفی از این لوگو را منتشر کرد، با الهام از بازیگرانی مانند Evelyn Venable (که صداپیشگی پری آبی در پینوکیو را بر عهده داشت) و جین بارتولومیو (که فقط 25 دلار برای شبیه‌سازی او پرداخت شد)، ساخته و استفاده شد.
Evelyn Venable، بازیگر آمریکایی که تصویر او الهام‌بخش لوگوی اصلی Columbia Pictures است
برای به روز رسانی لوگوی خود در اوایل دهه 1990، این شرکت تصمیم گرفت از هنرمند مشهوری به نام مایکل دایس استفاده کند که نقاشی های او از چهره های مشهوری مانند آبراهام لینکلن و مرلین مونرو در موزه های سراسر جهان به نمایش درآمده است.
وقتی استودیو برای نقاشی نسخه مدرن «خانم لیبرتی» به سراغ دیز رفت، او می‌دانست که به یک عکاس استثنایی نیاز دارد تا از عکس‌هایش برای مرجع و الهام استفاده کند. در آن زمان بود که او عکاسی به نام کتی اندرسون را استخدام کرد.
کتی اندرسون، عکاس برنده جایزه پولیتزر می‌گوید: “در طول سال‌ها، من عکس‌های مرجع بسیاری برای مایکل، برای جلد کتاب، و همچنین پرتره‌های سفارشی گرفته‌ام. بنابراین وقتی او در مورد گرفتن چنین پروژه‌ای با من تماس گرفت، بلافاصله گفتم بله. “.
اما چه کسی می تواند به شما در مدل سازی چنین پروژه ای کمک کند؟ خانم اندرسون می گوید که در آن زمان به عنوان عکاس برای روزنامه محلی Times Picayune کار می کرد و زمانی که زمان جستجوی مدل ها فرا رسید، مایکل دیز نتوانست مدل مورد نظرش را پیدا کند.
در این شرایط، اندرسون به یکی از همکارانش، جنی جوزف، که در آن زمان 28 سال داشت و به عنوان گرافیست برای مجله کار می کرد، پیشنهاد کرد که در صورت تمایل می تواند جلوی دوربین عکاسی کند. او برای اولین بار در زندگی خود موافقت کرد که در ساعت ناهار به اندرسون کمک کند.
کتی اندرسون درباره این تجربه می گوید: «پس از برداشتن میز ناهارخوری و تبدیل اتاق نشیمن آپارتمانم به اتاق کار، پس زمینه خاکستری خالدار ایجاد کردم. چند جعبه گذاشتم روی زمین تا پارچه ها تا شوند. معلوم شد که او برای این نقش عالی بود.”
او سپس صحنه را با نور ملایم تنظیم کرد در حالی که مایکل دایس نیز در آن حضور داشت. خانم اندرسون می افزاید: «لامپ به طور مبهم شبیه یک مشعل بود. “همه چیز با دقت در جای خود قرار گرفت و ما چند ساعت عکاسی سرگرم کننده و خلاقانه را شروع کردیم.”
جوزف در مصاحبه قبلی در سال 2012 درباره آن روز گفت: “من در یک ملحفه پیچیده شده بودم و یک چراغ رومیزی کوچک معمولی در دست داشتم.”
کتی اندرسون می‌افزاید: «هنگامی که ما کار می‌کردیم، جنی با لهجه زیبای بریتانیایی‌اش خیلی مؤدبانه از من پرسید که آیا اشکالی ندارد که بنشینم. و روی لبه نشست. من تازه فهمیدم که باردار است.”
جوزف با یادآوری این خاطره می‌خندد: «حالا دخترم می‌تواند ادعا کند که او هم آنجا بوده است… هرگز نمی‌دانی راه‌هایت از کجا خواهد گذشت و چه چیزی در انتظارت است».
مایکل دیز از این تصاویر به عنوان الهام‌بخش نسخه استودیویی سال 1992 استفاده کرد، اگرچه او می‌گوید نه او و نه کتی اندرسون فکر نمی‌کردند این لوگو به صفحه نمایش بزرگ راه پیدا کند.
او می گوید: “وقتی برای اولین بار دیدم که لوگو روی صفحه ظاهر شد، شوکه شدم. دیدن زنده شدن این تصویر در صفحه بزرگ به نظر سورئال به نظر می رسید و پس از مدتی، این لوگو برای خود زندگی جدیدی پیدا کرد که مرا شگفت زده کرد. دهه ها از زمان ساخت آن می گذرد و مردم هنوز مجذوب این تصویر هستند.
کتی اندرسون که دوستی با جوزف دارد، می گوید که بعد از این همه سال، “جنی جوزف و من از توجهی که این لوگو به آن می شود سرگرم شدیم. هیچ یک از ما انتظار چنین چیزی را نداشتیم. “گاهی اوقات، جنی برای من عکس های جالبی می فرستد که مردم دارند. از آن لوگو ساخته است.”
مادر دو فرزند می افزاید: “وقتی بچه هایم متوجه شدند که من عکس اصلی را گرفته ام، گفتند جالب است. این چیزی است که برای من بسیار ارزشمند است.”
جوزف دیگر هرگز جلوی دوربین ظاهر نشد، اگرچه لوگوی الهام گرفته از تصویر او امروز، 30 سال بعد، همچنان در سینماها و فیلم های اولیه کلمبیا پیکچرز ظاهر می شود.