در سال 1945، عصر اتمی در مورد امکان استفاده از انرژی اتمی در اشیاء روزمره نوشت و آینده ای را پیش بینی کرد که در آن سوخت های فسیلی منسوخ می شوند و با این انرژی جدید جایگزین می شوند.
فرادید گفت که دانشمندان همچنین پیش بینی کردند که انرژی هسته ای کاربردهایی دارد که انقلابی در پزشکی مدرن، تولید غذا، حمل و نقل و کالاهای مصرفی ایجاد می کند.
در آن زمان، Glenn T. Seaburg، رئیس کمیسیون انرژی اتمی، استفاده از انرژی هسته ای را برای تامین انرژی قلب های مصنوعی پیشنهاد کرد. در همین حال، روزنامه‌نگار علمی دیوید دیتز اتومبیل‌هایی را تصور کرد که با یک توپ انرژی اتمی بزرگتر از یک قرص ویتامین کار می‌کنند. نبود.
عبارت “آینده اتمی” بیشتر در لاس وگاس، نوادا، با نام مستعار “شهر اتمی” شنیده می شد. در دهه 1950، گردشگران به لاس‌وگاس هجوم آوردند تا در طی 100 آزمایش هسته‌ای در سایت آزمایشی نوادا در «میهمانی‌های بمباران سپیده‌دم» شرکت کنند.
در سال 1957، شرکت فورد موتور به این روند علمی و فرهنگی پیوست و تلاش کرد تا چشم اندازی از آینده اتمی خودروسازی ارائه دهد. نتیجه این تلاش ها یک ماکت کوچک از فورد نوکلئون بود. خودروی مفهومی که قرار بود موتور هسته ای داشته باشد.
این خودرو دارای یک کپسول انرژی با یک هسته رادیواکتیو بود که بین دو بازوی متحرک معلق بود. ایده اولیه این بود که این راکتور از شکافت اورانیوم برای تبدیل آب به بخار پرفشار استفاده می‌کرد و نیروی بخار به مجموعه‌ای از توربین‌ها برای تامین انرژی خودرو منتقل می‌شد. ورودی های هوا در سقف نیز برای تامین هوا به سیستم خنک کننده راکتور در نظر گرفته شده بود.
فورد تخمین می زند که Nucleon می تواند بیش از 5000 مایل (بسته به اندازه هسته) پیش از شارژ شدن با یک هسته جدید در یک ایستگاه ویژه، طی کند. علاوه بر این، مالک Nucleon باید این گزینه را داشته باشد که بین چندین نوع هسته انتخاب کند. مانند یک مدل کم مصرف یا یک مدل با کارایی بالا.
محفظه سرنشین دارای یک جلوپنجره یک تکه براق و یک شیشه عقب کامپوزیت بود. برخی از مدل‌های مفهومی دارای باله‌های دم دوقلو بودند که شاید از داستان‌های علمی تخیلی دهه 1950 الهام گرفته شده بود.
در بیانیه مطبوعاتی فورد در آن زمان آمده بود: «خودروهایی مانند نوکلئون میزان تحقیقات آینده نگر در شرکت خودروسازی فورد را نشان می‌دهند.»