شوید با نام علمی Anethum Graveolens L شناخته می شود. شوید گیاهی است یکساله با ریشه های نازک و گل های کوچک زرد رنگ. این گیاه بومی مدیترانه و جنوب روسیه است، اما در اکثر نقاط جهان کاشته شده و در اکثر نقاط کشور ما رایج است.
به گزارش ایسنا، میوه های خشک خام یا برگ های تازه یا خشک آن را می توان به صورت خوراکی مصرف کرد. میوه های گیاه به دلیل ترکیبات اسانسی که دارند بر روی ماهیچه های صاف دستگاه گوارش اثر ضد اسپاسم دارند. استفاده ثابت شده از شوید نیز برای حل مشکلات گوارشی است. در طب هندی از آن برای درمان بوی بد دهان، عفونت کرم انگلی، بیماری های تنفسی و سیفلیس استفاده می شود.
طبق اعلام هیات پزشکی ایران و مکمل وزارت بهداشت در طب سنتی به شبات معروف است. طبیعت شوید گرم و خشک است. ادرارآور، ترشح شیر را افزایش می دهد و انسداد را برطرف می کند.
نشستن در جوشانده آن را برای درد و ناراحتی های رحم مفید می گویند. روغن آن برای رفع خستگی و درد مفاصل نیز مفید است. همچنین حالت تهوع ناشی از آروغ زدن را از بین می برد. برای سکسکه بلغمی ناشی از پری معده مفید است. روغن شوید خواب آور است. برای بیماری های گوش ریختن عصاره شوید در گوش مفید است.
خوردن زیاد شوید از جمله به بینایی و کاهش اسپرم آسیب می رساند، همچنین اثر تهوع آور دارد و برای گرم مزاجان نیز مضر است. مصلح از شوید، آبلیمو، گشنیز، شاهی و خیار تهیه می شود. برای افراد خونسرد، آب میخک، دارچین، عسل و رازیانه مفید است.
از آن برای مصرف دانه های کامل و میوه های خرد شده برای تهیه چای و سایر محصولات Galenos برای مصارف خانگی استفاده می شود. میزان مصرف روزانه دانه ها 3 گرم است البته چنین مصرفی در دوران بارداری توصیه نمی شود.
برخی افراد واکنش های آلرژیک مانند خارش دهان و زبان، تورم گلو، کهیر، استفراغ و اسهال را تجربه می کنند. همچنین امکان سمیت نوری در انسان در معرض عصاره گیاهی تازه برداشت شده وجود دارد.